Blink 182 – California

Blink-182 – California

De fans van de succesvolle pop punk band hebben lang moeten wachten, maar het zevende studio album van Blink-182 ligt a.s. vrijdag in de schappen van de plaatselijke platenboer. Ondertussen is het alweer bijna vier jaar geleden dat de band van zich liet horen middels een EP genaamd Dogs Eating Dogs. Een jaar daarvoor werd het reünie album Neighborhoods uitgebracht met uiteenlopende kritieken.

Wie misschien denkt dat er de afgelopen jaren niets gebeurd is rond de band heeft het mis. Ondanks succesvolle tours bleef de relatie tussen gitarist en zanger Tom DeLonge en de overige leden moeizaam na de reünie in 2009. Er bleven steeds twee kampen bestaan. Aan de ene kant Tom DeLonge en aan de andere kant drummer Travis Barker en bassist, zanger Mark Hoppus. Vele contracten werden opgesteld voor een nieuw album en studio tijd, maar uiteindelijk kwam het niet van de grond. Wederom trok frontman en oprichter Tom DeLonge zich terug vanwege zijn vele projecten voor zijn mediabedrijf  To The Stars en andere band Angels And Airwaves.

Nadat Mark en Travis in 2015 al een aantal shows met Alkaline Trio gitarist en zanger Matt Skiba hadden gespeeld leek een nieuwe toekomst voor Blink-182 slechts een kwestie van tijd. Of Tom DeLonge voor altijd weg zal blijven is tot vandaag niet helder, maar dat Matt Skiba de komende tijd het stokje over zal nemen staat als een paal boven water. In samenwerking met vriend en producer John Feldmann (o.a. 5 Seconds Of Summer, Black Veil Brides en Papa Roach) doken de drie heren de studio in met California als gevolg.

Het album trapt af met “Cinical”. Mark Hoppus zingt onder begeleiding van slechts een gitaar zijn eerste regels. Vervolgens laat Travis Barker van zich horen en wordt het tempo flink opgeschroefd zoals het hoort  in het pop punk genre. De dikke en vette sound is ook gelijk aanwezig en is precies waar Feldmann bekend om staat. Verder laat Matt Skiba in het refrein schreeuwend van zich horen. Het is misschien even wennen om niet de karakteristieke stem van Tom DeLonge te horen. Niet altijd werd zijn stem gewaardeerd, maar in combinatie met het lagere bereik van Hoppus werkte het altijd verbluffend goed.

Dat Skiba over prima zangkwaliteiten beschikt is ook goed te horen in de eerste single van het album “Bored To Death”. Een combinatie van “Adam’s Song” en “Up All Night” is waar het nummer mee te vergelijken is.  Track “She ’s Out Of Her Mind” neemt je mee naar het verleden in de tijd van het album Enema Of The State. Het kent een enorme pop punk vibe zoals we die kennen uit films als American Pie. Ook het onderliggende gitaarwerk naast de power chords van Skiba werkt goed. Verder laat Travis Barker duidelijk horen het drummen nog niet te zijn verleerd. Hij tilt de band over het gehele album naar een hoger niveau. Niet voor niets is hij al jaren één van de invloedrijkste drummers in de rockscene. Het donker gestemde “Los Angeles” werkt als welkome afwisseling waarin we een ander Blink-182 horen. Het doet  op gebied van melodie denken aan “Centuries” van Fall Out Boy, maar dan meer gitaar gedragen.

Ook is er weer plek voor joke songs als “Built This Pool” en “Brohemian Rhapsody” op deze plaat. Over  laatst genoemde moet gezegd worden dat het jammer is dat de lead riff niet gebruikt is in een langer nummer op het album. Het neigt namelijk behoorlijk naar eerste single “M&M’s” van Chesire Cat. Het akoestische “Home Is Such A Lonely Place” is helaas wel erg cheesy, maar ze komen er mee weg. Met “Kings Of The Weekend” zetten ze dan weer hun signature sound neer met een heavy lead gitaar. Overigens klinkt het bijna naar een track van All Time Low. Dat is iets wat overigens wel vaker gebeurd op deze plaat. Daar waar in het verleden een dergelijke band zich liet beïnvloeden door Blink-182 lijken de rollen soms te zijn omgedraaid. Er wordt daarmee wel een hedendaagse sound neer gezet, maar de geschiedenis van de band blijft ondanks dat in tact. Zo ook met “Rabbit Hole” en “San Diego”. Met “The Only Thing That Matters” gaat het tempo nog eenmaal lekker omhoog.

Beoordeling: 8

Met dit album grijpt de band meer terug naar het verleden van Enema Of The State en Take Off Your Pants And Jacket. Eindelijk doen de heren weer waar ze goed in zijn en dat is het schrijven van ongecompliceerde en catchy pop punk anthems. De laatste twee releases waren meer rock georiënteerd waarbij eigenlijk geen sprake meer was van enig punk invloed. Grootse intro’s en U2 achtig gitaar werk vloog over uit Angels And Airwaves, maar dat Mark en Travis daar nooit een voorstander van zijn geweest is nu duidelijk geworden. De samenwerking met Matt Skiba komt goed uit de verf en ook de afwisseling in zang met Mark Hoppus werkt voortreffelijk. Er worden weer palm-muted partijen en power chords gespeeld. Een nadeel kunnen de vele “Whooo, hoooo’s” en “Na, na, na’s”  zijn in verscheidene tracks. Aan de andere kant werkt het aanstekelijk en zorgt het voor een hoog mee brul gehalte in de refreinen. Verder is het tekstueel gezien niet overal even sterk en is er sprake van herhaling. Maar wie die twee zaken laat voor wat het is heeft met California waarschijnlijk de beste pop punk plaat van 2016 in handen. Laat de zomer maar beginnen!  

Releasedatum: 01-07-2016
Label: BMG
Verkrijgbaar via: Bol.com en Itunes

Tracklist:

1. Cynical
2. Bored to Death
3. She’s out of Her Mind
4. Los Angeles
5. Sober
6. Built This Pool
7. No Future
8. Home Is Such a Lonely Place
9. Kings of the Weekend
10. Teenage Satellites
11. Left Alone
12. Rabbit Hole
13. San Diego
14. The Only Thing That Matters
15. California
16. Brohemian Rhapsody