Lifehouse in De Oosterpoort

Lifehouse in De Oosterpoort


Lifehouse in De Oosterpoort

Afgelopen woensdag stond de Amerikaanse rockband Lifehouse in de Oosterpoort te Groningen. Met het nieuwe album Out Of Wasteland op zak brachten ze na vijf jaar weer een bezoek aan ons land.

In het voorprogramma deze avond staat de uit Ierland afkomstige indierockband Raglans. Het kwartet zet een energieke set weg van een minuut of dertig. Aanstekelijke songs met dansbare invloeden worden met enthousiasme het publiek in geslingerd. Tracks als “Natives”, “Digging Holes” en “Roll Back The Years” van het self-titled debuut album komen voorbij. In de mix van het geluid komen de vocalen  van Stephen Kelly niet geheel uit de verf. De band heeft geluk dat het muzikaal gezien interessant genoeg is om het publiek bij de les te houden. Na de laatste noot is de reactie enthousiast en oogt eenieder goed opgewarmd voor de hoofdact van de avond.

Na de nodige ombouw werkzaamheden trapt Lifehouse hun set af met “On For The Pain”, om vervolgens single “Hurricane” in te zetten. Na een periode van rust bracht afgelopen mei de band het album Out Of Wasteland uit. Gitarist Ben Carey koos ervoor om niet mee  te gaan met het nieuwe avontuur waardoor we vanavond Steve Stout op het podium zien als leadgitarist. Na een aantal midtempo nummers als “Blind”, “Sick Cycle Carousel” en “Stardust” is het tijd voor een meer uptempo hit. “Halfway Gone” brengt het publiek wat meer in beweging waarbij het catchy refrein enthousiast wordt meegezongen.

Halverwege de set komt zanger Jason Wade met een akoestische gitaar het podium op. Vooral dan is goed te horen dat de beste man gezegend is met een sterke stem met een licht randje. Solo brengt hij onder andere “Somewhere In Between”, “Alien”, “From Where You Are” en “Eighties” ten gehore. Met “Nerve Damage” van Smoke & Mirrors keert de band weer volledig terug op het podium. “Flight” en knaller “Hanging By A Moment” besluiten de avond.

Dat Lifehouse een goed ingespeelde live band is, moge duidelijk zijn. Toch is er weinig sprake van een aanhoudende spanningsboog. Jason Wade heeft de looks van een sterke frontman, maar komt meer over als een ietwat verlegen man en pakt daarmee niet iedereen in. Ook kennen de nummers veelal dezelfde structuur, waardoor je je soms afvraagt of een nummer niet al eerder voorbij is gekomen. Gelukkig valt over smaak te twisten en lijken de veelal vrouwelijke fans een top avond te hebben gehad.

Verstuur met WhatsApp

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws over je favoriete bands!

Volg DutchScene op Instagram, X of Facebook!

Sluit inlogvenster
Beveiligde Verbinding Beveiligde verbinding