Eurosonic 2015: Dag 3

DutchScene is aanwezig bij alle dagen van Eurosonic Noorderslag 2015 en doet verslag van dit belangrijke platform voor Europese muziek. Voor vele bands en acts is het uitverkochte festival Eurosonic Noorderslag een belangrijke stap richting een internationale doorbraak. Muzikaal talent krijgt namelijk de kans zichzelf te presenteren tijdens een showcase in één van de ruim dertig zalen. Zowel van de eerste als tweede dag werd al een review geschreven. Hier volgt dan ook het logische vervolg van de derde dag.

Het is dringen geblazen in de speciaal voor Eurosonic ingerichte FTTB Pop-up store. Wie dacht zich in de middag even lekker makkelijk te kunnen vervoegen bij een optreden van The Deaf  komt bedrogen uit. Bloedheet en volle bak is het om 15:00 uur in de middag als de Haagse rockers het podium opkomen. Onder aanvoering van Spike van Zoest geeft het viertal zich voor de volle 100%. Dat is ook het mooie aan deze band. Het maakt niet uit wanneer of hoe laat het is, het dak gaat eraf bij een optreden van The Deaf. Dat de band de laatste tijd veel aan het spelen is, is duidelijk merkbaar. Muzikaal is alles in orde, maar ook de energie die vrij komt is geweldig. De muziek grijpt terug naar de beatmuziek uit de jaren ’60 en de hyperactieve Spike is de gevierde man om het groepje te mogen leiden. Het plaatje klopt en de kans is groot dat we zeker nog gaan horen van de heren en dame.

In de avond staat Monomyth op de planken in de mooi opgezette Jack Daniel’s Barn. De instrumentale rockband staat er niet voor niets blijkt al snel. Ondanks dat er geen zang aanwezig is, boeit het gezelschap. Een ieder beheerst zijn instrument op een hoog niveau en de onderlinge muzikale achtergronden zorgen voor veel diversiteit. Van psychedelia en melancholie tot aan spacerock en krautrock. Alles komt voorbij in de meest variabele toonsoorten. Een deur verderop staat Audio Adam op het gratis toegankelijke Energy Stage. Het leuke aan deze band is, is dat zij alles zelf doen. Van een boekingskantoor, management of promotieteam is geen sprake. Het kwartet doe dit liever zelf en daar valt wat voor te zeggen. In maart zal het tweede album Moving Down The Grey Line uitkomen, waarvan deze avond vele nummers worden gespeeld. De invloed van een band als Snowpatrol is zeker hoorbaar, maar gekopieerd wordt er gelukkig niet. De nieuwe nummers staan meer  in het teken van een positief geluid wat zorgt voor sterk groots klinkende refreinen waarbij een knipoog naar U2 gitarist The Edge niet wordt geschuwd. Tjerk Koekkom staat zijn mannetje uitstekend als frontman. Mede door zijn lengte, maar ook door zijn gitaar- en pianospel. En ook niet onverdienstelijk zijn de zangkwaliteiten van de beste man.

Even later loopt de 3FM Cathedral goed vol voor hét aankomende talent uit Engeland. Het is aan James Bay om de mensenmassa te betoveren. De singer-songwriter maakt indie pop met een soulrandje en timmert meer dan aardig aan de weg met zijn huidige hit “Hold Back The River”. Het debuutalbum Chaos and the Calm zal in maart uitkomen. Gedurende de set wordt compleet duidelijk dat de 24-jarige Bay meer is dan een charmante jongeman. Zijn nonchalante lange haren en dito hoed doen het ongetwijfeld goed bij de dames, maar er is meer. Veel meer. Hij blijkt de held van de avond te zijn. Gezegend met een geweldige stem en goed gitaarspel werkt hij zich met veel plezier door zijn set heen. Ook zijn begeleidingsband staat als een huis, maar wanneer James Bay solo met alleen een gitaar “Scars” vertolkt komt de pure klasse pas echt naar boven. De kans is groot dat de beste man binnen de kortste keren volle zalen gaat trekken. Té commercieel hoor je mensen dan weleens zeggen. Het advies is: niet zeuren, maar genieten van een artiest van een dergelijk formaat.

Ondertussen is Blaudzun begonnen aan zijn moment op het grote Open Air podium. De melancholische zanger is met zijn complete band neergestreken in het koude Groningen. De singer-songwriter met opvallende stem staat er prima op vanavond en heeft het publiek opgewarmd voor de populairste act van Nederland op dit moment. De grote mark is afgeladen vol wanneer Kensington de set start met “All For Nothing”. De mannen hebben de afgelopen jaren heel wat bereikt. Met name veel spelen heeft ertoe geleid dat ze zich op de kaart hebben gezet. Sterke radio hits met de rauwe stem van Eloi Youssef maakte de band tot een succes. Dat alles wordt dit jaar afgesloten met twee uitverkochte shows in de Ziggo Dome te Amsterdam. Is dat terecht? Absoluut. Het kwartet is geweldig op elkaar ingespeeld en men weet echt wel hoe muziek te maken. Echter zijn er ook wat minpuntjes te noemen. Door de uitverkochte tour en het spelen van dezelfde setlist avond in avond uit lijkt het soms op de automatische piloot te gaan. Alle hits worden er in no-time doorheen gejaagd en het publiek geniet met volle teugen. Van echte muzikale vrijheid is helaas geen sprake meer en de professionaliteit staat tegenwoordig op de voorgrond. Want wanneer er sprake lijkt te zijn van enige improvisatie blijkt ook dat van te voren zijn uitgedacht. Desalniettemin is Kensington de geoliede muziekmachine van dit moment.

De afsluiter van deze derde dag staat in Mutua Fides, beter bekend als het gebouw van Vindicat  atque Polit van dé studentenvereniging van Groningen. Het Engels-Noorse Carnival kids maakt stevige rock met een punk attitude met invloeden van bands als: Biffy Clyro en At The Drive-In. Muzikaal gezien is het best te pruimen. Helaas is zanger Eric Molumby niet helemaal stabiel bij stem wat afbreuk doet ondanks het genre. Vaak is het vals en dat is zonde. Wanneer dat gegeven wat meer op orde zal zijn heeft ook deze band zeker wat in zijn mars.