Het beeld dat mensen bij het woord “emo” hebben begint langzaam te verschuiven. Van onderwerpen als zelfverminking, gecombineerd met mascara, felgekleurde riemen en Bullet For My Valentine-shirts is het genre langzaam terug aan het glijden naar zijn oorsprong, naar de sad boy pop-punk zoals pioniers als Jimmy Eat World en Sunny Day Real Estate het bedoeld hadden. Eén van de bands die daarvoor verantwoordelijk is, is Real Friends. Na enkele EP’s te hebben uitgebracht en verschillende optredens hebben gedaan over de hele wereld (waaronder Mildtfest afgelopen mei) vonden de heren het wel tijd voor een debuutalbum, Maybe This Place Is The Same and We’re Just Changing.

De twaalf tracks die op dit album staan zijn een afwisseling van de luide en softe kanten van het pop punk genre, vergelijkbaar met bands als Taking Back Sunday, Saves The Day en de eerder vernoemde Jimmy Eat World en Sunny Day Real Estate. De band neemt een minuutje de tijd om de toon te zetten met albumopener “Maybe This Place Is The Same…”. Enkele vage geluiden en een gitaar vullen een stille ruimte voordat zanger Dan Lambton ons eraan herinnert hoe het album heet.  Vervolgens schuift de band naadloos, en met een knal, over naar de single “I Don’t Love You Anymore”. Hier horen we de band zoals we ze kennen. Ruwe, snelle, hardcore-beïnvloedde drums, die aangevuld worden door het authentieke stemgeluid van Dan Lambton en het typische emo-gitaargeluid van bands als Brand New. Een nummer met een refrein dat je graag mee zou willen zingen, zelfs al ken je de tekst nog niet. Onderwerpen als liefdesverdriet, eenzaamheid en depressie worden, zoals vertrouwd, door Real Friends beschreven.

Redelijk opvallend aan het album is de lengte van de tracks. Met twaalf nummers die samen niet meer dan 35 minuten duren, is het dan ook niet raar dat er enkele tracks tussen zitten die maar anderhalve minuut duren, zoals “Old Book” en de creatief getitelde “Short Song”. Sommige tracks op het album, waaronder deze, voelen soms als een herhaling of een filler track. Nummers die alleen maar bestaan om de tijd te vullen.

Waar de band wel tot zijn recht komt, is tijdens de track “Loose Ends”. De drie minuten die de band volpropt met punk rock en catchy melodieën overtreft misschien wel alles wat de band ooit eerder uitgebracht heeft. De sterke emotionele zang, met teksten over de zoektocht naar de zin van het leven, komen het beste tot zijn recht bij de krachtige en luide muzikale achtergrond die de rest van de band hier verzorgd.

Aan de andere kant van het muzikale spectrum vinden we de track “Sixteen”, een emotionele ballad waarin Dan op emotionele wijze zijn angsten en problemen bespreekt. Hoewel het nummer muzikaal gezien erg vergelijkbaar is met het nummer “I’ve Given Up On You” van Real Friends’ voorgaande EP, kan deze track er niet aan tippen.

Aan het einde van het album horen we nog de track “…And We’re Just Changing”, waardoor de albumopener elf tracks later alsnog tot zijn recht komt. De albumsluiter, vergelijkbaar met werk van bands als The Wonder Years, is de perfecte manier voor de band om nog een laatste keer te laten horen wat ze allemaal in huis hebben. De luide pop-punk met sterke emo-invloeden keert nog een laatste keer terug voordat de band het album afsluit.

Beoordeling: 7.5

Hoewel de band veel nieuwe hoogtepunten kan laten horen met dit debuutalbum, bevat de plaat ook veel materiaal dat klinkt alsof we het al eerder gehoord hebben. Misschien is deze plek echt nog steeds hetzelfde, maar Real Friends is in ieder geval nog niet veel veranderd, op hun slaperige ogen en knokige knieën na dan.

Releasedatum: 22 juli 2014 (NL: 5 augustus)
Label: Fearless Records
Verkrijgbaar via: bol.com, Spotify