Jera On Air 2014

In het altijd wonderschone Limburg ligt het kleine, rustige dorpje Ysselsteyn, thuisbasis van een stuk of 2000 inwoners en een paar duizend oorlogsgraven. Op een reguliere zomerdag zou het een perfecte locatie te zijn om tot rust te komen, maar eens per jaar, deze keer op 13 en 14 juni, gebeurt het uiterst onwaarschijnlijke; tientallen bands van de hoogste orde in opkomende alternatieve muziek van over de hele wereld reizen af naar een groot grasveld en men geeft het de naam Jera On Air. Het inwonersaantal wordt vele malen vermenigvuldigd door de enorme toestroom van muziekfans, bedekt met tatoeages, piercings, tunnels, While She Sleeps-shirts, gekleurde haren en gescheurde broeken. Jera On Air 2014 is een feit.

Sinds 2012 is het een tweedaags festival, en deze editie is misschien wel de eerste keer dat ook de eerste, kortere, dag zeker de moeite waard was. Zodra op vrijdag 13 juni, 6 uur stipt het festivalterrein voor het eerst weer opengaat staan de heren van Note To Amy en The Octopussys klaar om het publiek dat al zo vroeg gekomen is te vermaken. Het is nog vroeg, dus een enorm energieke show valt nog niet te verwachten. Toch kan het aanwezige publiek zich wel vermaken met de opwekkende punk rock die de bands voorschotelen, en ook beide bands lijken er wel plezier in te hebben. Het is een klein voorproefje/opwarmertje voor wat er nog allemaal komen gaat.

Jera On Air bevat meer dan alleen punk rock. Een heel genrespectrum aan alternatieve muziek valt te aanschouwen, ver weg van de standaard 3FM-achtige line-up van Pinkpop – nee, bij Jera On Air kun je als alternatieve muziekliefhebber altijd terecht. Of je nu houdt van folk rock, post-hardcore, death metal, drum & bass in de DJ area, zware breakdowns of gevoelige meezingers, er is altijd wel iets.

Later op de avond, terwijl ergens in Zuid-Amerika twee rivaliserende voetbalteams de strijd leveren, spelen de heren van de Amerikaanse melodische death metal band The Black Dahlia Murder voor ieder die niet van voetbal houdt. The Black Dahlia Murder levert een ontzettend harde set vol met waar ze het beste in zijn, keiharde death metal. Menig metalfan was speciaal voor deze band – die mogelijk de hardste act op Jera On Air ooit is – speciaal naar Ysselsteyn afgereisd. De band onder leiding van Trevor Strnad stompt als een bulldozer de ene knaller na de andere, variërend van oud materiaal tot nummers van het meest recente album Everblack. Hoewel voor sommige omstanders de muziek snel te herhaaldelijk wordt, krijgt de band een ontzettend sterke feedback van het publiek zodra ze de set afsluiten met de knallers “What A Horrible Night To Have A Curse” en “I Will Return”.

Degenen die verwachten dat het na The Black Dahlia Murder wat rustiger wordt, komen bedrogen uit. Terwijl de zon langzaam zakt en het Nederlands elftal de ene na de andere bal in het net schiet, wordt het podium van de Large Rockhand Stage omgebouwd voor de Britse Architects. Deze hardwerkende band heeft het afgelopen jaar enorme sprongen gemaakt sinds het uitbrengen van hun album Lost Forever // Lost Together. Hun binnenlandse succes begint langzaam over te waaien naar de rest van de wereld, wat te zien is aan de opkomst in de tent. De bomvolle zaal staat binnen enkele seconden te springen als de band begint met de meest recente single “Gravedigger”. Het laatste beetje gras onder de voeten van de razende moshpits wordt snel vertrapt tot één grote kleffe modderpoel – en zo slap als de grond is, zo strak speelt de band. In vergelijking tot de show die ze een tijdje geleden in Eindhoven speelden, bestaat deze set voornamelijk uit nieuwe nummers. Niet dat het heel veel uitmaakt. De nieuwe knallers als “Naysayer” en “Broken Cross” worden net zo hard meegeschreeuwd als de oude klassieker “Follow The Water” en setsluiter “These Colours Don’t Run”. Het is onvoorstelbaar hoe hard het met deze band gaat en het zal niet lang meer duren voordat ze alle grote festivals kunnen headlinen.

 (Liza:) Zebrahead mag dan wel de headliner van de vrijdagavond zijn, de show van Architects is niet meer te verslaan. Ondanks het vermoeide publiek, laten deze Amerikanen toch wel zien waar Zebrahead voor staat. De muziek is erg aanstekelijk en stilstaan doe je niet, hoewel je je af kunt vragen waarom de bassist steeds met zijn eigen spuug aan het spelen is (zie foto). Na een set van een uur midden in de nacht sluiten ze af met “Anthem” en zetten ze toch wel een goede show neer.