Review: Asking Alexandria in de Melkweg

Op vrijdag 27 januari 2012 stonden er drie vette bands in de Oude Zaal van de Melkweg. De line-up bestond uit Chelsea Grin, Blessthefall en Asking Alexandria. Dit beloofde dus een heftige avond vol met duikende, vallende en moshende mensen te worden. Ook zullen er weer een groot aantal gehoorbeschadigingen bij zijn gekomen in Nederland. Het concert was weken van tevoren al uitverkocht.

De eerste band van de avond was Chelsea Grin.Ik was onwijs benieuwd naar deze band. Als je de muziek van Chelsea Grin kent, wist je al dat dit de hardste band van de avond zou worden. De opening was erg mooi. Helaas was de lichtshow ronduit slecht. Die bestond enkel uit een fel knipperlicht, afwisselend met een rode gloed.

De band was daarentegen wel goed. Alex Koehler (vocalist) was vergeleken met de rest van de band erg actief. Hij deed mij erg denken aan Mitch Lucker (vocalist Suicide Silence) en Phil Bozeman (vocalist Whitechapel). De tekst van de nummers die zijn strot uit knalden waren prachtig. Heerlijke screams en perfecte growls. Instrumentaal gezien deden de andere heren het ook erg goed. De instrumenten waren goed gestemd, en er klonken veel heerlijke solo’s. Het geluid stond echter wel verbazingwekkend zacht. Naarmate de avond vorderde, werd dit ‘probleem’ gelukkig verholpen.

Het publiek was onwijs enthousiast. Er werd veel gesprongen, veel hoofden bleven bewegen en er werd uiteraard heel veel gemosht en van het podium gesprongen. Voordat het laatste nummer uit de boxen gebeukt werd, maakt de vocalist nog even een klein praatje en zegt: “It means the world to us”. Kort hierop volgde een rete hard nummer, die dit optreden afsloot.

Alles staat klaar voor Blessthefall en het publiek heet deze heren welkom door “Blessthefall! Blessthefall!” te roepen tot het intro begint. De eerste die opkomt is Matt Trayor(drums), die eerst even alleen zit en begint te drummen. Het duurde niet lang voordat de rest het podium ook betrad.

Beau Bokan is niet stil te krijgen, eigenlijk is het podium ook te klein. Hij rent van links naar rechts en weer terug. Wat mij verbaast zijn de backingscreams van Jared Warth, die echt perfect zijn strot uitkwamen. Toen er om een circle pit gevraagd werd, liet de Melkweg zien hoe dit hoort. Tijdens een aantal praatjes tussendoor zei Bokan dat iedereen in het publiek al hun zorgen moest vergeten, “Forget all your problems, your school, your work, your ex-girlfriend or ex-boyfriend!” en ook vond hij dat de zaal onwijs goed kon zingen: “You guys are all beautiful singers with clear voices. You all should start a band.”

Om het optreden af te sluiten sprong Bokan het publiek in en liep vervolgens naar de achterkant van de zaal om het laatste nummer te zingen terwijl hij op de lichttafel stond. Hij eindigde hun optreden met de woorden “We are Blessthefall” waarna hij rustig terugkeerde door het podium, dwars door het publiek. Hier kreeg hij van bijna iedereen een schouderklopje, of een andere blijk van waardering.

De band waar de hele zaal al de hele avond op wacht, Asking Alexandria, kwam uiteindelijk als laatste het podium op. Tijdens een korte research naar live optredens van deze heren kwam ik tot de conclusie dat zij erg zouden gaan tegenvallen. Gelukkig viel dit alleszins mee! Danny Worsnop had heerlijke screams. Helaas waren zijn clean vocals niet zo zuiver, maar het was niet zo erg als dat ik gezien had op de live video’s. Worsnop was erg rustig, in tegenstelling tot de rest van de band.

De nummers werden goed ontvangen en het publiek was ook bij dit optreden niet stil te krijgen. Een van de nummers die al helemaal goed viel bij het publiek, was het nummer ‘A Prophecy’ afkomstig van het album ‘Stand Up And Scream’. Alle nummers van ‘Stand Up And Scream’ werden over het algemeen beter ontvangen dan andere nummers.

Het optreden was redelijk eentonig. Het publiek ging echter wel uit hun dak. De band was redelijk actief. Worsnop liep rustig heen en weer en de lichtshow was nog steeds vreselijk irritant. Over het algemeen was het wel een supervet optreden. Een minpuntje was wel dat de band twee keer iets had gesloopt, maar dit was snel weer gemaakt.

Conclusie:

Het was een onwijs vette avond vol harde muziek. De bands deden goed hun best om het hele publiek te vermaken, wat ze ook erg goed lukte. De lichtshow was helaas een flinke tegenvaller, fel knipperlicht is niet handig bij een publiek dat graag een goede mosh neerzet. En het belangrijkste, de sfeer die in de Oude Zaal hing, was zoals altijd gewoon erg goed. Een perfecte avond om je weekend mee te beginnen.