Review: Eyes Set To Kill

Het concert van Eyes Set To Kill vond plaats op 19-03-2011 in de Waerdse Tempel. Bij aankomst bij de Waerdse Tempel was het nog heel leeg, er stonden maar een paar mensen te wachten tot zij naar binnen mochten. Na een uur gewacht te hebben gingen de deuren open en was het een beetje drukker geworden. Voordat de muziek begon was de dj een paar plaatjes aan het draaien, waarin metal nummers zaten en een enkel dubstep plaatje voorbij kwam. De zaal was nog redelijk leeg. Net zoals bij alle concerten staat iedereen nog gezellig te praten tot de eerste noten de gitaren uitkomen. De eer hiervoor was aan de mannen van Stray From The Path. De lichtshow viel mij wel op, het was een kleine zaal maar de lichten waren erg tof gedaan. Tijdens het energieke optreden van Stray From The Path bleef er continu een mosh, niet een grote, maar het bleef doorgaan. Nadat de band even stil was gingen ze zonder aan te kondigen weer hard verder en de mosh leefde ook weer direct. Wat erg opvallend was aan het optreden van Stray From The Path was dat mensen de tekst van de band kende. Na dit optreden ging de helft van de zaal naar buiten om even frisse lucht te halen.  Rond 20:30 uur werd het drukker, de eerste band was al klaar. Dit had ook te maken met het feit dat op de website van de Waerdse Tempel stond dat de deuren pas om 20:30 uur open gingen. Nadat Vanna alles had klaargezet was het hun beurt om te bewijsen wat hun betekenen in de scene. De aparte snorren van 2 van de mannen was erg opvallend en trok ook flink de aandacht. Het begin van hun optreden zat vol energie. Ze wachtte op stilte van de zaal, zodra zij dit hadden beukte zij het geluid door de boxen heen! De screams van de zanger waren super goed en bleven keer op keer behoorlijk krachtig. Daarintegen was de zang redelijk. Het was een hoog, vrouwelijk stemmetje, wat wel een mooie, onverwachtte afwisseling was van de screams. Nadat de mannen van Vanna klaar waren kregen zij een mager applausje toen zij aftraden, hoewel het muzikaal gezien toch een erg goed optreden was. De band waarvoor iedereen gekomen was kwam op het podium, iedereen was direct weer in de zaal. De zang van de zangeres, Alexia, klonk apart. Het was mooi, maar anders als te horen is op het album. De zang van Alexia is beter te beschrijven als gillen, wat de band geen slechte naam gaf, omdat het wel oké klonk. De screams daarintegen waren super goed. Het opvallende was wel dat er weinig gemoshed werd, aangezien dit wel de main-act van de avond was. Ook hier bleef de lichtshow super tof. De mannen en de vrouwen van de band maakte er niet echt bepaald een feestje van op het podium. Ze waren meer geconcentreerd op het goed bespelen van de instrumenten en vergaten eigenlijk om er verder veel energie in te stoppen. Wat ik persoonlijk belangrijk vind bij een concert is dat de microfoon van de zanger(es) goed staat, zodat de stem goed te verstaan was. Dit was hier gelukkig van toepassing, de stem kwam duidelijk over en de screams ook. Wist je eerst niet wat er gezongen werd, dan was het vanaf nu duidelijk! Na het concert liep de band af, op Alexia na, die ging nog alleen een nummer spelen. Dit nummer was “Come Home”, een prachtig nummer die alleen door haar gezongen en gespeeld werd. Hierna ging de band nog de zaal in voor handtekeningen en foto’s.

In het kort samengevat was het een gezellige avond, met talentvolle muzikanten die goed muziek konden maken, maar nog wel wat te leren hadden over het gebruik van het podium.

De foto’s zijn gemaakt door Kim! Kim, heel erg bedankt!