Review: Silverstein

Op 28 maart stond Silverstein in de Melkweg, de oude zaal. In het voorprogramma stonden There For Tomorrow en While She Sleeps.

While She Sleeps was de eerste band van de avond. Toen ik binnenkwam had ik jammer genoeg al een deel van het optreden gemist. Na te horen hoe zij speelden, vond ik het echt heel jammer dat ik een deel gemist had, want het was een super mooi optreden. De instrumenten klonken super en de stem was echt heel goed. Het optreden van deze mannen zat vol energie, waardoor zij dus ook amper stil stonden, wat erg vet was om te zien. Wat mij erg opviel hier, was dat er bij zulke muziek heel weinig gemoshed werd. Persoonlijk vond ik het zeker wel ‘mosh-waardig’. Natuurlijk was er soms wel een mosh, alleen ging dit niet de hele tijd door. De lichtshow bij dit optreden vond ik zelf wat matig. Het was de hele tijd een irritant knipperlicht waardoor je heel slecht kon zien wat er gebeurde op het podium, en in de mosh. Als dit knipperlicht er niet was, was er meestal een roodlicht, wat niet zo bijzonder was, maar hierdoor kon je wel gewoon zien wat er gebeurden. De afsluiting van dit optreden vond ik heel mooi, ze sloten af met een toffe Wall of Death. Dus deze band vond ik echt heel tof om naar te luisteren.

There For Tomorrow was het tweede bandje die op het podium stond. Persoonlijk vond ik dit niet echt heel bijzonder, omdat het niet mijn stijl is, qua muziek. De zang was meestal wel heel zuiver. Deze band vond ik ook niet echt passen tussen While She Sleeps en Silverstein, aangezien de zanger geen screams liet horen. Het opvallende was wel dat mensen hiervan de tekst kende en dus meezongen. Soms stond de zanger ook te poseren als hij zag dat iemand een foto van hem wilde maken. Gelukkig stond bij dit optreden ook de microfoon goed ingesteld, zodat je de stem goed kon horen. Afentoe ging de zanger eventjes praten met het publiek. Het leukste van dit optreden vond ik de gitaren, op sommige momenten kwamen er hele mooie, snelle riffs van de gitarist. Maar verder vond ik er niet zoveel leuks aan. Dus van mij had deze band er niet tussen hoeven staan.

Silverstein was de main-act van 28 maart. Hiervoor waren de meeste mensen gekomen, waaronder ikzelf ook. Op het moment dat de band opkwam was het eerst een ‘Hoi Amsterdam’ waarna een ongelofelijk mooie scream uit de keel van Shane Told, de zanger, kwam. De clean vocals waren in het begin even wat minder. Maar de screams maakte dit allemaal goed. Het tweede nummer dat Silverstein speelde was super hard. De mosh bleef maar doorgaan, het hele nummer lang, ook bij de iets rustigere delen van het nummer. Bij een rustig nummer was het eventjes rustig en zodra het weer iets harder werd, kwam er direct weer een harde mosh. Op een gegeven moment vroeg Told om een circle pit en binnen 5 seconden was er een circle pit. De eerste vier nummers vond ik persoonlijk allemaal een beetje hetzelfde, de nummers vond ik wel goed, maar er had voor mijn doen toch wel iets meer afwisseling in mogen zitten. Na deze vier nummers kwam er eindelijk wel afwisseling. Bij een van mijn top 3 nummers van Silverstein werd heel weinig gemoshed, wat ik dus wel verwacht had.

Na een aantal nummers dacht ik dat het klaar was, maar toen kwam er nog meer nummers. Toen 1 iemand begon met stage-diven kwamen er steeds meer mensen die dat ook gingen doen, vliegende en salto makende mensen gingen van het podium af. Ik had al na een aantal nummers dus verwacht dat de band van het podium af zou gaan, wat steeds niet waar was (gelukkig!). Maar uiteindelijk gingen zij natuurlijk wel van het podium af. Na een aantal “we want more’, kwam alleen Shane Told met een akoestische gitaar het podium op. Wat meteen door mijn gedachte ging was: “Ho shit! Nu komt My Heroine.” Wat ik dus een van de mooiste akoestische nummers vind. Helaas was dit niet zo. Er kwam een ander akoestisch nummer, toen dit af was dacht ik dat het wel klaar zou zijn. Wéér had ik het fout. Nu kwam wel ‘My Heroine’.  Mijn reactie op dit nummer was… Dit kan ik beter maar niet online zetten, haha. Iedereen zong mee met dit nummer, jong en oud, jongen en meisje. Na het laatste refrein van dit nummer kwam de rest van de band het podium op en maakte ze het nummer normaal af. En ook wéér dacht ik, nu is het af, wat ik gelukkig wéér fout had. Tussen sommige nummers door had Told het publiek zo een 4 á 5 keer bedankt. Nadat dus ‘My Heroine’ klaar was, kwam er dus nog een nummer. Dit was mijn persoonlijke favoriet, waar ik dus onwijs blij mee was. Dit was ‘Bleeds No More’. Wat ook weer een prachtige opening was dankzij de gouden strot van Shane Told. En weer ging de mosh flink hard. Mijn conclusie van dit concert was dat Silverstein het super goed gedaan heeft. De stage performance was echt heel goed! De muziek was super goed. En aangezien de muziek en alles goed was, is het volgende pluspunt dat het super lang duurden.

De foto’s zijn gemaakt door Eric! Eric, heel erg bedankt!