“Deze tour is echt fantastisch,” begint gitarist Josh Smith. “Marcus doet het echt geweldig elke avond en het is echt een verfrissing voor ons. De andere bands op deze tour zijn echt erg cool.”

De tour met Parkway Drive en Heaven Shall Burn is de eerste tour die de band met de nieuwe frontman deed. Niet zomaar de minste namen, en met zalen zo groot als de 013 helemaal aan de andere kant van de wereld, was het voor de jonge zanger een grote uitdaging. “Zijn eerste show met ons was in Stockholm,” zegt bassist Alex Milovic. “Ja, voor hem was het echt gigantisch!” informeert Josh, “hij had eerder voor misschien 100 man gespeeld, dus hij is het echt niet gewend. Maar hij kwam het podium op tijdens de eerste show en vanaf dag één verpletterde hij het. Het was een echte opluchting toen we hoorden hoe goed hij het deed vanaf de eerste show, en we hebben zoveel plezier, ik heb nog nooit zoveel plezier gehad op tour. In de studio deed hij het echt goed en in de oefenruimte werd hij ook steeds beter, maar we wisten niet of hij tijdens de tour niet zijn stem zou verliezen of dat hij de zenuwen zou krijgen, weet je wel? We konden het niet echt weten.” “Het beste is dat wij bij elke show in-ear monitoren hebben waar we hem door horen en je hoort gewoon dat hij elke avond steeds zelfverzekerder wordt. Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen, maar elke avond voelt het meer alsof je thuis bent. Tijdens de eerste show klonk het wel goed, maar je merkte gewoon dat hij een beetje nerveus was.” “Hij niet alleen,” lacht Josh erbij, “we waren bijna een half jaar niet meer op tour geweest, dus zelfs wij waren nog een beetje roestig de eerste paar shows. Maar weet je, op dit moment in de tour gaat het geweldig en elke avond is beter dan de avond ervoor, dus we hebben niks om over te klagen.”

In tegenstelling tot de meeste andere bands hield Northlane een open auditie in de zoektocht naar een nieuwe frontman. Iedereen mocht een cover uploaden om zijn of haar zangkunsten. En velen hebben het ook gedaan. “We hebben bijna 2000 inzendingen binnengekregen,” vertelt Josh, “en we hebben letterlijk elke auditie bekeken. Tijdens de oproep hadden we gevraagd om een mp3 op te sturen, en als het mogelijk was, ook een video erbij, want dat zou geweldig zijn. Heel veel mensen hebben daarom gewoon een video op YouTube gezet en de link naar ons toegestuurd, maar nog meer mensen hebben dat niet gedaan; die hebben het direct naar ons gestuurd. De audities op YouTube zijn maar een klein gedeelte, want we hadden er echt een stuk of 2000, en ik heb ze allemaal bekeken of beluisterd. Het was een lang proces, maar we gingen niet weg zonder onder elke steen te kijken. We moesten de absolute perfecte persoon voor de taak vinden, en dat was de enige manier waarop het kon. De auditie van Marcus was heel erg anders dan die van anderen, en dat is ook waarom we zo erg van zijn auditie hielden. Want onze band probeert altijd constant te evolueren, elk album is anders dan de vorige, onze sound gaat steeds vooruit. We wisten dat als we iemand zouden nemen die hetzelfde klinkt als Adrian, dat we dan niet vooruit zouden gaan, toch? Maar als we iemand vinden die een hele hoop vaardigheden achter de hand heeft, dan kunnen wij daar veel mee. Voor ons is het heel leuk, want met Marcus is onze band is er minder wat we niet kunnen doen.”

Voor ons, het publiek, merkten we in eerste instantie niet veel van het auditieproces, totdat de band een selectie naar buiten bracht met de 20 beste audities. Dat liep bij de fans op tot veel reacties. Alex vertelt ons: “veel mensen hadden een mening over wie ze het beste vonden, en daar hebben we ook bij stilgestaan. Dat is ook een deel van de reden waarom we die selectie geplaatst hadden, we wilden weten wat de mensen ervan vonden.” “We hadden erover nagedacht om alle stemmen van de mensen mee te laten tellen, maar uiteindelijk moeten wij de beslissing maken en niet zomaar iemand van het internet. Het was ons besluit – we moesten nadenken over wat wij met Northlane in de toekomst willen, en niet wat mensen er nu op dit moment van vonden. Nadat we “Rot” hadden uitgebracht realiseerden veel mensen zich ook wel waarom we voor Marcus zijn gegaan. Ik heb zelf nu het gevoel dat zijn auditietape niet helemaal liet zien waartoe hij allemaal in staat is. Mensen komen nu naar de shows en horen hoe hij klinkt, en we krijgen allemaal feedback van mensen die zeggen “ik ben echt zo blij dat jullie voor hem hebben gekozen, hij klinkt echt geweldig”, er is nog letterlijk niemand geweest die gezegd heeft dat het niet zo is. Iedereen die een andere mening heeft, woont ergens op de wereld waar we nog niet met Marcus hebben opgetreden, haha. Uiteindelijk komt het wel goed.” “Naast dat hij een goede zanger is, past hij als persoon ook goed binnen ons team,” vult Alex aan, “toen we hem voor het eerst ontmoette klikte het meteen goed, en dat is ook heel belangrijk, ja. Als je met iemand tourt waarmee je niet mee overweg kunt, dan werkt het gewoon niet. Het is een relatie die je hebt, net als met je familie of zo. Dus dat was ook een grote factor. Toen we begonnen met jammen paste het gewoon.”

De bekendmaking van Marcus Bridge kwam gelijk met de release van de single “Rot”. Een eerste track die ons al liet proeven van de nieuwe Northlane. Wat kunnen we binnenkort nog meer verwachten?

“Dat kan ik wel vertellen,” zegt Josh. “In februari en maart gaan we touren door Amerika samen met August Burns Red, en daarna gaan we meteen de studio in om het volgende album op te nemen. Op dit moment is het album voor zo’n twee derde deel af, en we zijn erg blij met hoe het klinkt tot nu toe. Het komt ongeveer ergens in het midden van 2015 uit, denk ik. Je zult het vanzelf wel zien.” Alex lacht erbij als hij eraan toevoegt “Je kunt beter niks verwachten. Ik zou geen mening vaststellen gebaseerd op de single die we hebben uitgebracht, of de zanger die we gekozen hebben. Het is beter om het gewoon af te wachten.”

Over het schrijfproces van het nieuwe album vertelt Alex: “Voordat Adrian de band verliet hadden we nog niet echt hele nummers, het waren meer ideetjes en korte riffjes van 10 seconde of zo. Het was allemaal nog heel erg vroeg in het schrijfproces. Op het moment dat we bij elkaar gingen zitten met het idee van “oké, we gaan beginnen aan een nieuw album”, dat was het moment dat hij zei dat hij wegging. Hij wilde hier niet al zijn tijd aan besteden. We waren echt nog maar net begonnen, dus hij heeft niet echt een kans gehad om voor het nieuwe album, of voor “Rot” iets te schrijven.” “Ik had de meeste tekst geschreven,” vertelt Josh, “en toen hebben Marcus en ik samen heel veel tijd samen doorgebracht met het opnemen van zangdemo’s de week voordat we het gingen opnemen. We hadden het nummer ook echt pas een week van tevoren klaar, want we hadden eerst een ander nummer in gedachten. Dat hadden we veranderd naar een ander nummer, en dat hebben we dan ook weer vervangen door “Rot”, wat, op dat moment, nog maar een idee was van een halve minuut. En die halve minuut zit nu niet eens meer in het nummer. We dachten wel dat het de juiste feel was voor wat we wilden doen, dus daar gingen we mee verder. Toen heb ik met Marcus de demo’s opgenomen, met wat hulp van de rest. Daarna zaten we een week in de studio om één nummer op te nemen. Een paar dagen later gingen we weer terug om weer dingen aan te passen en te knippen en te plakken. Uiteindelijk kwam het wel samen. Het is erg collaboratief geweest gedurende het hele schrijfproces, het heeft veel verandering gezien. We zijn in ieder geval ontzettend blij met het eindresultaat, en ik denk niet dat we ooit een nummer hebben gemaakt dat zo erg van ons allemaal is. Het was altijd Adrian die zijn ding deed, maar nu was het erg cool om alles samen te doen en dat zal ook wel iets zijn wat we in de toekomst zullen blijven doen.”

“Maar waar de muzikale inspiratie vandaan komt? Pff…” zucht Josh, “de andere gitarist, Jon, is de hoofdcomponist, en hij… uhm… ik zou je kunnen vertellen wat voor bands hij luistert, maar dat geeft nog niet echt een uitleg van hoe hij aan al die inspiratie komt.” Alex springt in en weet ons te vertellen: “Hij heeft altijd iets gehad voor bands als Coldplay en Incubus, Red Hot Chili Peppers, enzovoorts. De landschappen die hij maakt in onze nummers komt dan weer van bands als Deftones etc., hij werkt in lagen. Heel veel bands limiteren zich tot “we spelen met twee gitaren, laten we muziek maken voor bands met twee gitaren”, snap je? We gebruiken wel allemaal versterkers maar we hebben allemaal heel veel effectenpedalen en we werken heel veel met ambiancegeluiden. Soms hoor je die niet eens als je naar de muziek luistert, maar je merkt het wel. Al die texturen. Dat is wat het verschil maakt tussen een goed en een geweldig nummer. Hij is een echte perfectionist.”

Northlane gebruikt in hun muziek veel experimentele, theatrale geluiden met veel ruimtelijk elementen en teksten over diepe gedachten en transcendentie. Critici noemen het vaak djent, melodische metalcore of, volgens de band, “ambient metalcore”, maar zelf zijn ze er niet zo zeker van. “Muziek zou beluisterd moeten worden naar wat het is,” beweert Josh, “niet wat mensen graag willen. Mensen willen graag dingen in hokjes duwen en dan hun leven laten leiden door alles wat in die hokjes zit, zo identificeren ze zichzelf en alles in de wereld om zich heen. Je hoeft niet per se op die manier te leven, en vooral kunst zou niet moeten worden gelimiteerd door labels. Absoluut niet. mensen zouden bijvoorbeeld Singularity een bepaald genre kunnen geven, maar ik zou niet weten hoe ze “Rot” zouden beschrijven. Ik zou er zelf geen woord voor kunnen verzinnen. Het nieuwe album wordt denk ik nog lastiger om te beschrijven. Ik zou echt niet weten hoe mensen het zouden beschrijven. Er zijn een hoop bands die hun sound direct beïnvloed hebben door bands in hetzelfde muzikale gebied, voor ons is dat juist niet het geval. Zelfs qua tekst. In de korte tijd dat ik bezig ben geweest met de tekst komt de inspiratie niet van bepaalde bands die ook maar een klein beetje op ons lijken, maar van Pink Floyd bijvoorbeeld, weet je wel? … Misschien lijkt het aan de andere kant juist wel erg op Northlane. Het heeft inderdaad iets progressiefs, maar je zou Pink Floyd nou niet echt in een bepaald genre kunnen plaatsen, denk ik.” “Nou, het zou kunnen,” onderbreekt Alex hem. “O ja, kun jij het?” “Je zou het misschien progressieve klassieke rock kunnen noemen, of zoiets, maar verder dan dat –“, onderbreek ik ze. “Ja, maar dat is het ook weer niet, haha. Dus dat is een beetje mijn punt. Het is wat het is, zullen we maar zeggen.”

“Ons doel is voornamelijk om muziek te schrijven waar wij blij van worden, en om de beste versie van Northlane te zijn die er is. En dat is het. Of we nou zo groot worden als welke band dan ook, maakt me allemaal niks uit. Als ik weet dat we het beste naar boven hebben gebracht, ben ik gelukkig. Voor nu is het gewoon om een geweldig album met geweldige muziek te schrijven.” “Vroeger, in de eerste stage van Northlane was het nog gewoon een hobby, en toen hadden we nog allemaal baantjes voor erbij. Nu is dit gewoon wat we doen, en dat is eigenlijk wat we willen blijven doen. En daar dan steeds beter in worden.”

Om ons gesprek af te sluiten, bedanken de bandleden nog de Nederlandse fans. En onze coffeeshops. “En nog bedankt dat jullie ons Nic Pettersen gegeven hebben,” lacht Josh. “We vinden het geweldig hier. Niet doorvertellen, maar het is misschien wel ons favoriete land in Europa. We komen waarschijnlijk zo snel als we kunnen weer terug, zoals altijd, haha. We kunnen niet wachten tot jullie ons nieuwe album horen.”

Northlane brengt op 24 juli het nieuwe album "Node" uit via UNFD. Ter promotie van dit album speelt de band op 29 oktober 2015 in het Utrechtse de Helling.