Tekst: Koen van Meijel Fotografie: Liza van de Ven
Ten eerste, welkom in Nederland. Het is alweer een tijdje geleden dat je hier bent geweest, twee en een half jaar om precies te zijn, in Eindhoven. Wat is je favoriete ding aan Nederland?
Dankjewel. Oh my goodness, ik weet het niet, er zijn zoveel leuke dingen aan Nederland. Ik vind het geweldig om hier te zijn. Buiten Amsterdam en Eindhoven hebben we ook wel eens op wat festivals gestaan die wat verder weg van hier zijn, dus ik heb wel veel van het land gezien en het is gewoon zo mooi. Het is ook een erg vooruitdenkend land, en je ziet een contrast met hoe dingen zijn in Amerika. Ik weet nog dat ik ergens een stuk in een straat heb gezien waar je je elektrische auto op kunt laden – dat hebben wij thuis niet. Er zijn zoveel ontwikkelingen hier, tussen een berg van geschiedenis en dat vind ik een geweldige juxtapositie, het is gewoon zo… mooi, overal waar je kijkt. En er is zoveel kaas! Overal is wel een kaaswinkel, vooral in Amsterdam, ik kom hier en ik ga terug naar huis met een enorme berg kaas. Geweldig.
Er zijn zoveel leuke dingen aan Nederland.
Ik vind het geweldig om hier te zijn.
Na je laatste show hier heb je een nieuw album Little Machines uitgebracht, hoe is het album tot nu toe ontvangen?
Tot nu toe is het geweldig. Ik denk dat je wel bij elke release erin duikt met de wetenschap dat er mensen zijn die het leuk vinden en mensen die het minder leuk vinden en dat je gemengde recensies erop gaat krijgen. Je bereidt jezelf erop voor, en deze keer was ik best wel geschokt dat ik alleen maar positieve dingen las. Daardoor krijg je wel een gevoel van trots, want je hebt iets gemaakt met je eigen integriteit waar je trots op bent en het is nog steeds voor mensen bereikbaar.
Denk je dat er veel verschil is tussen dit album en Siberia?
Ja, met Siberia focuste ik me niet zo erg op de songwriting, of het maken van een stevig anthem-achtig album. Het ging allemaal meer over het geluid en de synthesizers die we gebruikten, en we wilden iets ruws maken als een soort rebellie tegen mijn eerste album. Nu heb ik het beste van beide gepakt en dat gecombineerd zodat ik gewoon een leuk pop-album kon maken, dus de songwriting werd een prioriteit. De nummers zijn nu ook geschreven voordat we de geluiden erbij gemaakt hadden, en dat is het belangrijkste aan dit album. Nu plukken we er de vruchten van, nu we op tournee zijn – we begonnen met de tournee toen het album pas een week uit was en mensen kenden de nummers al. Dat is een testament aan hoe sterk een nummer is en hoe het de mensen bereikt.
De nummers die je schrijft op Little Machines gaan over onderwerpen als liefde en jeugdigheid, vooral je single “Running With The Boys”. Wat was de inspiratie achter deze onderwerpen?
Precies dat. Dat was de inspiratie achter het album. Het geluk om in het moment te leven, en de mogelijkheid hebben om te kunnen genieten van de wereld om je heen, en de herinnering van hoe het was om jong te zijn en de wereld te zien als iets moois tegenover een enge plek. Dat wordt langzaam zo hoe ouder je wordt en hoe meer zorgen je met je meedraagt en alle verantwoordelijkheden die je op je schouders komen te liggen. Ik denk dat het dan fijn is om terug te gaan en soort van de rozen weer te ruiken en weer te kunnen genieten van het moment waarin je leeft. Ik denk dat dat ook wel een beetje is gekomen toen ik mijn dochter kreeg, omdat je dan opnieuw gaat nadenken over de aspecten in je leven.
Waarom is het zo’n belangrijk onderwerp voor je?
Ik denk dat we allemaal elke dag op zoek zijn naar het antwoord op leven. Wat leven goed maakt en hoe we gelukkig kunnen zijn. Niemand is ernaar op zoek om ongelukkig te zijn. En voor mij in deze reis is dat waar ik over probeer te schijven… we maken ons allemaal zoveel zorgen om alles, over wat er allemaal nog gaat volgen. Daardoor laten we het moment waarin we leven verdwijnen, zelfs als het zo geweldig is, het gaat allemaal aan ons voorbij en die zorgen maken je dan gewoon blind in je hoofd, en ik heb geleerd dat je het gewoon rustig aan moet doen en relaxen. Het gaat toch wel gebeuren. Wat er nog gaat komen, gaat er komen, en je zult er dan een keer iets mee moeten doen. Je moet niet vergeten om het leven gewoon te laten gebeuren.
Wat is je persoonlijke favoriete nummer op het album?
“Running With The Boys”, zeker weten. Ik bedoel, het zijn allemaal hoogtepunten voor mij. Ik heb 43 nummers voor dit album geschreven en dit waren de beste nummers, mijn favorieten. Dus ja, “Running With The Boys” en… “Don’t Go Home Without Me” ook, het is een erg intiem nummer.
Ik schrijf minder ingewikkeld en
ik schrijf iets wat makkelijk te verwerken is.
Als je terugkijkt naar je voorgaande albums, vind je dit album dan volwassener en meer complex – als je bijvoorbeeld gaat kijken naar de songwriting, vind je je voorgaande albums dan minderwaardig vergeleken met Little Machines?
Het is best grappig dat je dat zegt, want toen ik dit album schreef voelde ik me juist alsof ik een stapje terug zette, met een erg pop-frame in gedachte en met het idee dat pop heel erg gestructureerd en zo bereikbaar is en het is zo makkelijk te begrijpen, bijna hap-slik-weg, weet je wel? Dus als je dan vanuit dat perspectief gaat kijken – want ik wilde wel echt een goed pop-album maken – voelde het wel alsof ik een paar stappen terug nam. Ik schrijf minder ingewikkeld en ik schrijf iets wat makkelijk te verwerken is, maar ik denk dat als ik ernaar terug kijk dat het dan in retrospect iets volwassener klinkt…? Maar in het moment was het heel erg onvolwassen. Dus het was echt raar. Op dat moment dacht ik dat het gewone popnummers waren maar nu ik terug kijk merk ik dat wat ik geschreven heb beter is dan hoe ik er toen over dacht, haha.
Na je voorgaande albums heb je een akoestische EP en Siberia Acoustic opgenomen. Kunnen we zoiets ook voor Little Machines verwachten?
Dat wordt me heel veel gevraagd, en de reden dat ik akoestische nummers opneem is vanwege mijn fans, het is iets wat ze graag willen en ik vind het ook leuk om die kant van mijn nummers te laten horen. Dus… ik zou het leuk vinden om het te maken. Ik weet niet wanneer het zal gebeuren, want we zijn natuurlijk heel veel onderweg om te touren en we hebben niet veel ruimte om het te maken maar het zit zeker in mijn gedachten.
Je bracht je album Siberia uit in 2011 en sindsdien heb je een akoestisch album opgenomen, en je bent getrouwd, en je hebt een kind gekregen, en je hebt weer een nieuw album opgenomen en uitgebracht, dus dat is wel echt een druk leven. Hoe voel je je als je terugkijkt naar die periode?
Alsof er een mensenleven is verstreken. En tegelijk alsof het allemaal voorbij is gevlogen. Elke dag kijk ik naar de datum en dan denk ik “Wat!?” – elke dag – “hoe kan het allemaal zo snel voorbijgaan?” maar tegelijkertijd gaat er zoveel voorbij dat je geen spijt kunt hebben dat de tijd voorbij gaat want het brengt zoveel geweldige dingen met zich mee. Hoe ouder je wordt, hoe meer gefrustreerd je raakt over de dingen die je niet geworden bent zoals je had willen zijn en dat je niet trots kunt zijn op jezelf, maar voor mezelf heb ik het gevoel alsof ik geen spijt heb en meer heb bereikt dan dat ik ooit heb kunnen dromen, dus… laat de tijd maar voorbijgaan, laat het volgende maar komen, en ik ga ervan genieten.
Voordat je doorbrak met The Listening, deed je nog veel andere dingen erbij zoals vlogs, maar de laatste tijd lijkt het erop alsof je er vanaf gestapt bent. Waarom heb je ervoor gekozen om je meer te focussen nu op andere dingen?
Dat is een goede vraag en ik denk dat het is omdat er een tijd en een plek is voor elke fase in een carrière, en toen indertijd wilde ik de fans leren kennen en ik wilde dat ze mij leerden kennen. Daardoor heb ik nu ook zo’n geweldige fanbase gekregen die zo loyaal en toegewijd zijn omdat we elkaar zo goed begrijpen. Maar er komt gewoon een punt dat je niets meer over elkaar kunt leren en ik ben nu geen nieuwe artiest meer en het is niet meer fascinerend om elke dag een nieuwe vlog te maken. Er komt steeds minder om over te praten. Eerst was het zo van “oké, laten we praten over games, laten we praten over cartoon personages, laten we praten over sci-fi en fantasy” en na een tijdje begon ik met echt te touren en werd het allemaal een beetje drukker waardoor ik steeds minder tijd ervoor over had. Maar ik voelde me er wel goed bij want ik kreeg de kans om mensen elke avond te kunnen ontmoeten – zelfs nu nog ontmoet ik nieuwe mensen elke avond, en krijg ik de kans om hun verhaal te horen en krijgen we een connectie op een ander niveau. Je vindt gewoon andere manieren om bepaalde dingen te doen, maar ik blijf eigenlijk hetzelfde doen. Misschien maak ik ooit nog wel weer video’s.
Beschouw je jezelf nu als een doorgebroken artiest?
Het ligt eraan waar. Thuis, in Canada, wordt het nieuwe album op de radio gedraaid en krijgen we grote plekken op festivals aangeboden. We hebben dus wel daar een bepaald niveau van succes dat we nergens anders hebben. En we hebben een lange tijd in de Verenigde Staten getourd en daar is het kleiner maar het is wel groter dan hier en als je dan hier komt begin je weer van vooraf aan. Maar dat is ook goed. Het is belangrijk om dat te doen. We spelen hier veel kleinere shows en dat doet je er dan aan denken hoe het is om schouder aan schouder met mensen te staan. Hier moet je gewoon een goede band zijn want je hebt geen lichtshows en rook om je achter te verschuilen, het is alleen maar je eigen performance en de fans, meer niet. Het is goed, want het houdt je opgewarmd. En als we dan terug gaan naar bijvoorbeeld… Canada, dan –
Als je meer en meer tijd investeert,
bouw je daar ook fanbases op.
- volledige arena tour met pyrotechniek.
Haha, geen pyrotechniek, maar we gaan wel degelijk een arena tour doen in het voorprogramma van One Republic. Normaal doen we thuis ook geen arena shows, of zo, tenzij we natuurlijk in het voorprogramma staan van One Republic, haha, maar de kans om dat te doen is wel echt te gek. We zijn overal bezig met onszelf op te bouwen. Als we nu ergens heen zouden gaan waar we nog nooit eerder zijn geweest, moeten we weer van de grond af aan beginnen. Dus, zo zit dat in elkaar. Overal waar we spelen is het een investering, en als je meer en meer tijd investeert, bouw je daar ook fanbases op.
Zijn er nog plekken waar je graag zou willen optreden?
Oh ja, enorm veel! Ik zou nog graag naar IJsland willen, daar ben ik nog nooit geweest. En Zuid-Oost Azië – ik ben opgegroeid in de Filipijnen en ik zou het heel leuk vinden om daar op te treden, maar ik heb nog nooit een show gespeeld. We hebben een vooruitzicht om ergens in de late zomer in Zuid-Oost Azië te touren, wat nieuw voor ons is, dus dat is heel erg spannend.
Klinkt als een grote uitdaging.
Zeker, ja. En Rusland nog. Rusland zou wel cool zijn.
In de afgelopen paar jaar heb je je nieuwe familie opgericht. Hoe is het op een dochter op te voeden terwijl je zelf best vaak weg bent, en je echtgenoot ook vaak niet thuis is?
Het is soms een uitdaging. Dat is een van de redenen waarom ik zo min mogelijk anticipeer wat er allemaal nog gaat komen en zoveel mogelijk probeer te leven in het moment, want je kunt niet echt vooruit kijken. En om vooruit te kijken en te denken zo van “hij is voor deze maand weg” – zo wil ik niet denken. Ik ga me er pas over buigen als het zover is. Zoals het nu is komt Rocket elke keer overal met mij mee, dus ik hoef haar niet achter te laten, wat belangrijk is. Voor in ieder geval de eerste paar jaren neem ik haar overal mee waar ik heen ga. Beau is wel steeds in en uit, omdat zo gaat dat nou eenmaal in ons vak. Het is iets wat we wisten waar we gewoon akkoord mee moesten gaan.
Wat is je grote doel? Wat wil je nog allemaal bereiken?
Ik denk dat ik dat voor mezelf heb vastgelegd toen ik nog heel jong was. Mijn vader zei vroeger toen ik nog klein was altijd tegen mij, toen ik zei dat ik iets met muziek wilde doen – hij zei “zorg ervoor dat je een beeld of een visie voor jezelf hebt van wie je bent, en verander dat nooit, want het zal na een tijdje verwateren en mensen zullen je gaan verwarren over wat belangrijk is.” En dat heb ik altijd onthouden, en wat ik zei wat ik altijd belangrijk vond was dat ik zoveel mogelijk mensen wil bereiken met iets positiefs. Iets wat je niet neerhaalt of laat voelen alsof je niet cool genoeg bent. Ik bedoel, er is een hoop muziek nu die echt fucking hip is, en ik voel me er nooit cool genoeg voor. En dan is er nog heel veel muziek dat depressief is, en er is een hoop boze muziek, en daar is niks mis mee, maar waar ik me in het plaatje wil plaatsen is gewoon iets waar mensen zich mee kunnen identificeren wat ze beter maakt. Dat is iets wat ik met dit album geprobeerd heb, gewoon muziek die je goed laat voelen, al is het maar voor een paar minuten. Het is iets waarmee je je kunt identificeren en wat je mee kunt zingen, wat je beter laat voelen als je je een keertje wat minder voelt.
Je had het net over je fanbase, en je fans zijn vooral ook degenen voor wie je dit allemaal doet. Wat is je persoonlijk favoriete deel aan je fans?
Haha, oh my goodness, ik denk – en dit is iets wat meerdere mensen tegen me gezegd hebben, en dat zegt Bobby, mijn tourmanager die altijd naast me staat tijdens de meet & greets, ook altijd – hij zegt “man, ze zijn zo aardig, het is echt niet normaal,” en het is gewoon echt waar. Ik denk dat er een oneindig ding is dat we hebben, dat ik mijn hart toon aan mijn fans en ze luisteren ernaar, en het helpt ze door hun donkere momenten heen, en dan tonen ze hun hart aan mij. Die symbiotische verhouding. Daardoor vertellen mensen mij hun verhaal en schrijven ze me brieven. Of het nou hun diepste geheimen zijn, of hoe het ze door hun donkere momenten heen heeft geholpen, of het gewoon is waarom mensen mijn muziek leuk vinden, er is allemaal eerlijkheid die overal heen gaat. Het gemeenschappelijke respect. De muziek verbindt elkaar en daardoor verbinden wij elkaar. Iedereen is gewoon zo lief en eerlijk en onbeschaamd.
Heb je een bepaalde boodschap die je probeert te vertellen aan je fans?
Ik heb altijd zoveel perspectieven op alles. Mijn grootste boodschap, die ik altijd blijf zeggen, vooral nu, is, stress je niet teveel over de toekomst. Geniet gewoon van het moment. Ik probeer mezelf te leren om een goed moment te herkennen, en als ik me echt goed voel om er dan ook van te genieten. Zeg tegen jezelf dat je ervan moet genieten. Het maakt zulke momenten veel meer memorabel. Ik was op vakantie in Mexico, en ik stond op het strand met mijn familie. We zagen de zon zakken en ik dacht “ik ga dit moment onthouden”. Tijdens de vorige tour was er een moment dat we door Utah reden, en er waren overal mooie bergen en we zaten er vanuit de achterkant van de bus naar te kijken en ik dacht “dit is een fijn gevoel, ik ga dit voor altijd onthouden”. Pas geleden had ik echt een geweldige douche, het water was zo lekker warm, en ik was echt aan een douchebeurt toe en ik dacht “oh mijn God, dit voelt zo goed, ik ga dit moment onthouden”. Dat is het gewoon allemaal. Herken een goed moment en onthoud dat. Dat is gewoon de zin van het leven – hoe je bepaalde momenten ervaart.
Blijf naar shows gaan, blijf zingen, blijf de muziek steunen. Jullie zijn geweldig.
Heb je nog een speciale boodschap voor onze lezers en je Nederlandse fans?
Tegen mijn Nederlandse fans zou ik graag willen zeggen dat jullie echt geweldig zijn. Ik denk dat ik hier beter behandeld word dan in veel andere plekken in Europa. Hier komen we ook vaker terug dan in de meeste andere plaatsen. Er was een keer een jaar dat we hier twee of drie keer waren geweest, om een keer een festival en een kleine show te spelen. Hier heb ik ook wel eens airplay op de radio gehad. Dat is gewoon speciaal, dat gebeurt ook niet in veel landen, ook niet in andere continenten. Van alle landen in Europa is dit wel mijn favoriet. Amsterdam is mijn favoriete stad, als ik ergens heen zou kunnen verhuizen zou het hier zijn. Dus we komen weer snel terug. In ieder geval geen twee en een half jaar. Blijf naar shows gaan, blijf zingen, blijf de muziek steunen. Jullie zijn geweldig.
Beveiligde verbinding