De zaterdag van Jera On Air 2025: Als afscheid nog even mag blijven hangen!

De zaterdag en daarmee alweer de laatste dag van de 31e editie van Jera On Air. Met een lading nieuwe blauwe plekken, zweet én frisse energie betraden de eerste bezoekers het terrein, sommigen strompelend van hun kater. Terwijl her en der tenten werden afgebroken, een droevig maar onvermijdelijk teken dat het einde nabij is was het op het festivalterrein juist tijd om nog één keer alles te geven. Geen stem? Verbrand gezicht? Dat hoort erbij. Iedereen wist: dit is de allerlaatste dag om nog alles te geven. En met een line-up zoals vandaag zeker de moeite waard! 

De eer voor het openen van de Eagle Stage ging vandaag naar Vukoovi. In een vol Schots accent kondigde zangeres Janine Shilstone aan dat zij het nu al ‘fucking heet’ had. Om het nog warmer en gezelliger te maken in de toch aardig volle tent besloot ze om de pit aan te sturen vanaf de barricade. Zo gezegd, zo gedaan, zelfs als eerste act op de laatste festivaldag. Bad Nerves volgde hierna en bracht een goede show. De band komt uit Essex en is in het Verenigd Koninkrijk zeker geen onbekende naam binnen de punkscene. Hoewel ik zelf niet zo bekend ben met hun werk, maakte de set een goede indruk. Het was nog relatief vroeg op de dag, waardoor de energie bij veel bezoekers waarschijnlijk nog moest opkomen. Daardoor bleef het zowel op het podium als in het publiek wat rustig en gebeurde er visueel iets minder dan je bij een punk show zou verwachten. Desondanks was het een degelijke start voor de laatste dag van het festival!

Een van de meest unieke shows van deze editie vond plaats in een botsauto attractie. Magic Tom & Yuri kwamen langs voor een half uur durend voorproefje van hun show die ze op dit moment aan het tentoonstellen zijn. Omdat het hier om een theatervoorstelling gaat en we het niet willen verklappen, kunnen we alleen zeggen: voor liefhebbers van droge humor en vooral obscure scenario’s is dit zeker een aanrader! Nog een act die verscheen op de Eagle Stage zijn de Amerikanen van Dayseeker. Het is hun eerste keer op dit festival en wellicht ook de eerste keer dat de geluidsman geen lekkere dag heeft, want de zang is echt veel te laag in de mix. Halverwege de set lijkt het wel te zijn opgelost maar in de tussentijd zingen de voorste rijen de tekst wel luidkeels mee. Het publiek beweegt wel minder dan het schreeuwt en helaas blijft het bij een paar kleine pits die na oproep van zanger Rory Rodriguez in gang worden gezet en drie crowdsurfers. Alles bij elkaar speelde ze een set met lekker tempo die goed werd ontvangen door het publiek zien we deze emotionele post-hardcore band graag nog een keer terug. De band met wellicht de strakste set op het podium is Dead Poet Society. Voor de gemiddelde Jera-ganger is deze band misschien te pop of rustig voor de line-up. Het publiek in de tent dacht er anders over en ging flink los op deze set met goede mix en nog betere muzikanten. Geen band is te soft voor een pit en een surf in het zonnige Ysselsteyn.

Op de Vulture Stage speelt PVRIS een ontspannen set. Het is letterlijk even ademhalen midden op de dag in een halfvolle maar wel luide tent. Vervolgens is het de beurt aan Poppy om te laten zien dat ze niet enkel in de studio moeiteloos kan switchen tussen huppelende popmuziek en rauwe schreeuw zang in hetzelfde nummer maar dat ook live kan. En of ze dat kan! De bomvolle tent reageert vanaf de eerste seconde laaiend enthousiast. Het duurt niet lang voordat mensen op elkaar in rennen en er crowdsurfers voorbij komen vliegen. In alle chaos staat Poppy letterlijk te huppelen en te schijnen op het podium. Iedere noot en nootwissel loepzuiver samen met een vermakelijk optreden. Ook zij is wat ons betreft meer dan welkom op een volgende editie. Het stokje wordt doorgegeven aan de doorgewinterde rockers van Thrice. Misschien is deze band vooral leuk voor de vaders van de jonge mensen op het terrein, maar een goed rocknummer en een strakke set zijn altijd welkom en vallen niet te ontkennen. Een publiek dat gepassioneerd meezingt maakt deze set af. 

Static Dress is na twee jaar weer terug op Jera On Air. Waar ze destijds nog op een groter podium stonden, waren ze dit jaar verplaatst naar de Hawk Stage. Toch is Static Dress allang geen onbekende supportband meer. Met recente tours door Amerika en Europa lijken ze geen moment stil te zitten. Frontman Olli Appleyard is inmiddels een bekende naam binnen de scene, en we kunnen nog veel verwachten van Static Dress in de toekomst. Hun sound, die zeker fans van Underoath en de vroege 2000 sound laten denken, maakt ze een band die je zeker even moet opzetten als je houdt van een nostalgisch geluid. Met hun toegewijde fanbase vinden ze steeds meer hun plek in de hardcore en alternatieve scene. Hoewel de tent deze keer redelijk leeg was, werd het vooraan een cardio sessie met veel moshpits. 

Een van de absolute hoogtepunten van de zaterdag en misschien wel van het hele weekend was zonder twijfel Knocked Loose. Het is inmiddels een vaste waarde geworden op het terrein van Jera On Air, en elke keer als de band neerstrijkt in Ysselsteyn, voelt het zwaarder, rauwer en intenser dan ooit tevoren. De Amerikaanse hardcoreband stond afgelopen maart nog in een uitverkochte 013, waar ze het publiek al een grimmig voorproefje gaven van wat we konden verwachten. Vanaf de allereerste klanken van “Thirst” veranderde de tent in pure chaos. Crowdsurfers vlogen over de barricades, crowd killers deelden hun rake klappen uit, en moshers doken met volle overtuiging de pit in. De toon was direct gezet: dit zou geen show zijn voor de zwakkeren van hart. Elk nummer werd ontvangen met een collectieve uitbarsting van energie, waarbij het bekende “Suffocate” helaas zonder Poppy, maar nog steeds het publiek nog verder tot waanzin dreef. Een van de meest memorabele momenten kwam tijdens “Everything is Quiet Now”, toen frontman Bryan Garris het publiek opdroeg een mega wall of death te creëren. Knocked Loose is inmiddels uitgegroeid tot een vaste waarde binnen de hardcore scene. Wat begon als een veelbelovende nieuwkomer is nu een band die met elke release en elk optreden bewijst tot de top te behoren.

De officiële headliner van de zaterdag was Turnstile. Al het hele weekend keken velen (waaronder ikzelf) zeer uit naar deze show. Turnstile is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de meest experimentele bands binnen de hardcore scene. Met hun nieuwste album ‘‘NEVER ENOUGH” bewezen ze opnieuw dat het eigenlijk niet uitmaakt met welk genre je ze associeert, ze overtreffen het allemaal. Vanaf de eerste noten van de titeltrack “NEVER ENOUGH” begon een volle Eagle Stage uit volle borst mee te zingen en te crowdsurfen. Mensen klommen zelfs in de truss om maar een glimp van de band op te vangen. Een absoluut hoogtepunt was “I CARE” voor velen een favoriet van het album. De sfeer was euforisch, met mensen die de tekst naar elkaar zongen, armen om elkaar heen geslagen, op een moment dat voelde als pure verbondenheid. Hoewel veel bezoekers de band nu pas écht lijken te ontdekken, kunnen we zonder twijfel zeggen: 2025 is het jaar van Turnstile. Dit is onze eigen Brat Summer ofwel: Turnstile Summer. Bij het laatste nummer “BIRDS” riep frontman Brendan Yates het publiek massaal het podium op, om nog één keer volledig los te gaan. Daarmee sloot Jera On Air 2025 niet zomaar af, maar met een absolute knal. En of dat gelukt is. Voor wie nog lang niet genoeg heeft van deze show: Turnstile speelt op 10 november 2025 in AFAS Live in Amsterdam.

De laatste dag van Jera On Air 2025 voelde als een seizoensfinale met verbondenheid en rauwe passie. Ondanks de blauwe plekken, verbrande gezichten, vermoeide benen en brakheid, wisten bezoekers nog één keer alles te geven. De sfeer op het terrein was tegelijk uitgelaten en melancholisch, iedereen wist dat het einde nabij was, en juist daarom werd er zo intens genoten. Vukoovi en Bad Nerves zetten de toon met sterke optredens, terwijl Magic Tom & Yuri op verrassende wijze voor absurdistisch theater zorgden. Dayseeker en Dead Poet Society raakten het publiek met hun emotionele en muzikale kracht, ondanks wat technische tegenslagen. Poppy bracht een explosie van energie, met een uitzinnige menigte die elk nummer meezong. Static Dress bewees hun plek in de scène met een oprechte en frisse set, gedragen door een fanatieke groep vooraan. De sfeer tijdens Knocked Loose was ronduit intens: chaos, catharsis en een gevoel van collectieve ontlading vulden de tent. Bij Turnstile sloeg dat om in pure euforie, met armen om elkaar heen, massaal gezang en een gevoel van saamhorigheid dat zelden zo tastbaar is. Jera On Air 2025 eindigde niet zomaar met een laatste optreden, maar met een emotionele afsluiting die nog lang zal blijven hangen.

Foto’s: Liza van de Ven