Kensington in De Oosterpoort

Afgelopen zaterdag stonden de Utrechtse mannen van Kensington in een zwaar uitverkochte De Oosterpoort te Groningen. De band wilde graag weer wat dichter bij hun publiek staan waardoor de intiemere zalen de afgelopen weken op het programma stonden.

In het voorprogramma vanavond staat een jong bandje opgericht door Kevin van Moorsel. Yasmine heet het trio en ze maken psychedelische, poppy liedjes met een rauw randje. Het is een bijzonder gezelschap wanneer ze om stipt 20:00 uur het podium betreden. De nummers worden met een lauw applausje ontvangen, maar nergens slaat het echt aan bij het grootse geluid van de hoofdacht vanavond. Hierdoor wordt het publiek niet echt warm helaas. Als frontman Kevin ook nog eens, misschien bewust, zeer vals zingt gedurende de set lijkt niemand het erg te vinden als ze het na dertig minuten voor gezien houden. Wellicht past de band meer in het underground circuit.

Om klokslag 21:00 uur doven de lichten en trapt Kensington af met de hit “All For Nothing” van het album Rivals. De afgelopen jaren heeft de band een behoorlijke opmars gemaakt en wonnen ze onlangs terecht de Popprijs. De band denkt groots en op commercieel gebied gaat het ze behoorlijk voor de wind met dit jaar een show in de Amsterdam Arena. Naast de vele shows in de Ziggo Dome, platina singles en albums lijken ook andere landen in Europa Kensington te hebben gevonden. In april staat er wederom een tour in de planning ter promotie van de laatste plaat Control.

De heren lijken met deze tour terug te willen grijpen naar de basis. Spelen dichtbij de fans zonder groots opgezette stage toestanden.  De lichtshow is prima uitgedacht, maar komt niet overeen met het spektakel zoals ze voorschotelen in de Ziggo Dome. Ook geen backdrop, maar gewoon het viertal met hun instrumenten. Bekend is dat Kensington het eigenlijk wel van die visuals moet hebben om de concertbezoeker te kunnen imponeren. Het valt namelijk op dat de band dan vrij statisch overkomt en ook frontman Eloi Youssef weet zelf dat hij niet een echte showman is. Helemaal wanneer de meer elektronische nummers als “Slicer” en “Regret” voorbij komen. Daarnaast zijn de tracks van Control sowieso meer midtempo waardoor de vaart behoorlijk uit de set wordt gehaald bij tijden. Verder worden er ook geen nummers gespeeld van het meer uptempo album Vultures en al een aantal jaren wordt het publiek betrokken bij dezelfde nummers. Ook vanavond weer vindt dat plaats tijdens “War” en “Streets”. Hierdoor komt het allemaal behoorlijk routinematig over en wordt de vrije muzikale invulling volledig gemist.

Wie bovenstaande los kan laten heeft echter een top avond. Kensington kan namelijk wel een doordachte rockshow neerzetten met strak muzikaal spel. Daarnaast is zanger Eloi Youssef goed bij stem en perst gitarist Casper Starreveld de nodige dikke riffs uit zijn gitaar. De beukende ritme sectie staat als een flatgebouw met drummer Niles Vandenberg als drijvende kracht. Ook beschikt de band over een selectie prima stadion indie knallers als: “Do I Ever”, “Riddles” en “Words You Don’t Know”. Met het stevige “St Helena” besluit het kwartet de set. Over het geheel gezien blijkt Kensington een geoliede machine op zowel organisatie als muzikaal gebied. Met de nodige prijzen en internationale aandacht doen ze het commercieel gezien gewoon goed en daar hebben ze keihard voor gewerkt. Echter hoopt de muziekliefhebber dat Kensington zich op termijn weer meer gaat uitdagen en ook live wat meer zal gaan variëren. Dat het gezelschap goede muzikanten zijn staat overigens buiten kijf.