Don Broco bewijst zichzelf in TivoliVredenburg

Het derde studioalbum is klaar en met een zo goed als uitverkochte show in het Londense Alexandra Palace in het vooruitzicht ontbrak er voor Don Broco nog één ding: meer shows. Na in totaal een aantal maanden in de studio te hebben gezeten en gaandeweg maar liefst 16 nummers te hebben opgenomen, kon de Engelse band wel een opwarmertje voor hun grootste clubshow tot nu toe gebruiken. Daarom vloog de groep over naar het Europese vasteland voor vier shows met Boy Jumps Ship in het voorprogramma. Op dinsdag 7 november werd de korte tour afgesloten in TivoliVredenburg. En hoe.

Om kwart voor acht is het tijd voor het eveneens Engelse Boy Jumps Ship, dat in 2016 het debuutalbum Wake Up uitbracht. De plaat werd goed ontvangen door de Britse media, maar het is altijd afwachten hoe het live uitpakt. Openen voor een energieke band als Don Broco is een uitdaging, maar de band laat zich niet kennen. De up-tempo rocknummers van debuutalbum Wake Up klinken op CD veelbelovend, maar helaas komt het live minder lekker en wat onsamenhangender uit de verf. Daarbij is er weinig tijd voor interactie met het publiek, waardoor de band hun energie niet echt aan de toeschouwers weet over te dragen.

Maar denk maar niet dat het publiek staat in te kakken op deze dinsdagavond, want zodra het intro van “Technology” start, wordt Don Broco met veel gejoel en applaus ontvangen. Wie niet bekend is met de band zal wellicht versteld staan; de diepe stem van zanger Rob Damiani leent zich zowel voor hoge, rustige partijen als voor hardere stukken die gepaard gaan met flinke breaks. Dat is dan ook precies wat de band met de nieuwe singles laat horen. Met ieder album zetten ze een andere sound neer; de rauwe sound van Priorities werd opgevolgd met het gelikte popalbum Automatic en het aankomende Technology lijkt de band een uitstapje te maken naar de iets hardere kant, zonder hun kenmerkende sound te verliezen. Deze variatie is terug te zien op de setlist, die ons na ongeveer twintig minuten al mee terug neemt naar het debuut met de nummers “Hold On” en “Actors”.

Het duurt maar even voordat de eerste circle pit verschijnt, maar deze mag even later plaatsmaken voor een intiemere, akoestische setting tijdens “The Whole Truth” en het begin van “Yeah Man”. Tegen het einde van de set komt ook de nieuwste single “T-Shirt Song” voorbij en met lyrics als “I take my my T-shirt off, swing it around my head” kun je natuurlijk verwachten flink wat ontblootte bovenlijven te zien – vooral nadat de zanger vertelt dat dit tijdens zijn avondjes uit vroeger een traditie was en hij dit graag met het publiek wil delen. De show komt tot zijn einde met “Pretty”, wat een goede gelegenheid is om het laatste beetje energie er uit te gooien in de pit.

Dat de band sinds de oprichting in 2008 gegroeid is mag duidelijk zijn, het epische sfeertje dat de nieuwe nummers over zich hebben is tijdens de gehele show aanwezig en dat maakt het optreden, hoewel ze in Utrecht ‘slechts’ in een redelijk gevulde Pandora staan, heel bijzonder. De ene minuut kun je – net zoals de frontman op het podium doet – je heupen losgooien, maar je knippert even met je ogen of je krijgt alweer een elleboog in je rug van de mosher achter je. Deze afwisseling maakt Don Broco een interessante band. Je moet ervan houden, en ervan houden doen we zeker.