The 101’s presenteert Counterbalance in de Effenaar

Na tien jaar samen in een band gezeten te hebben, en in 2014 een plaat uitgebracht te hebben, was het tijd voor The 101’s om het wat ambitieuzer aan te pakken. Deze vier uit Eindhoven achtten het hoog tijd om hun biezen te pakken en in de Verenigde Staten aan een nieuw album te werken. Zo het geschiedde. Nu het kwartet vers terug uit San Francisco is, is het tijd om trots in het eigen Effenaar het resultaat te laten horen.

Het is aan Sarah Al Kaissi om de avond te openen. Slechts bewapend met een gitaar en een gouden keeltje laat ze een klein halfuurtje aan moderne poppunk klassiekers horen. Het is echter de Radiohead-cover in de korte set die al een vroeg hoogtepuntje oplevert. Met licht hoorbare zenuwen in haar stem krijgt ze iets voor elkaar wat niemand haar die avond na doet: de hele zaal stil krijgen. Hoe breekbaar het optreden ook kan zijn, zelfs de voorzichtige meezingers sterven uit om vol bewondering, hun adem inhoudend, door Sarah betoverd te worden.

Tijdens act twee, Sealow, valt er een schaduw over het podium. De sound van dit vijftal uit Tilburg zit ergens tussen post- en melodische hardcore in, maar heeft hoe dan ook altijd een duistere ondertoon. Aan zelfverzekerdheid bij de band geen gebrek: ze hebben de uitstraling, de songs en de performance van een Grote Band TM. Dit strak spelende vijftal zit nu nog in de schaduw der support-acts, maar zodra deze jongens de middelen en een groot genoeg podium hebben om hun eigen ding te doen, breken ze binnen no-time door naar headliner.

Met Tim van Doorn wordt teruggeschakeld naar een singer-songwriter. Dankzij zijn tattoos en punk-kid-gone-accoustic vibe heeft hij iets weg van een Nederlands antwoord op Frank Turner of Brian Fallon. Voeg zijn indrukwekkende strot en humoristische intermezzo’s aan toe, en je hebt een prima show, ware het niet dat het publiek er moeite mee heeft om na het gitaargeweld van Sealow om te wisselen naar een singer-songwriter instelling.

Pas als de jongens van The 101’s de bühne betreden, lijkt echt alles te kloppen. Het publiek krijgt eindelijk waar ze voor komen, de nieuwe liedjes zijn catchy, de energie is oprecht en iedereen deelt een broederlijke mindset. Nu dit viertal eindelijk hun nieuwe plaat kunnen presenteren voelt de show als een langverwachte kans om wat te ontladen. Om de vriendschappelijke sferen te onderstrepen wordt “Not Alone” omgetoverd tot een prachtig duet met Sarah, maar ook tijdens dit wat kalmere nummer blijft iedereen vol energie.

Alle aanwezigen, zowel in het publiek als in het voorprogramma, zijn trots op The 101’s en dat is te merken. De aanstekelijke nieuwe songs van de plaat Counterbalance worden met open armen ontvangen, waardoor de band deze show als kans ziet om alle last van hun schouders te gooien. Het opname proces was er wellicht een met pieken en dalen, maar nu de songs eindelijk uitgebracht kunnen worden, is het voor The 101’s een verdiend avondje genieten.