Om maar meteen met de deur in huis te vallen: erg druk was het niet, tijdens deze eerste Europese headlineshow in Nederland van de boze Britten. De heren van Polar betraden, na voorprogramma te zijn geweest van Stray From The Path, The Word Alive en de Never Say Die Tour, als hoofdprogramma het café van Patronaat in Haarlem. Samen met nog drie andere bands, namelijk Giants, Empires Fade en My Only brengen ze hun combi van hardcore en metalcore.

Bij de aanvang van de show staan de heren van My Only voor slechts 10 à 20 man te spelen. De Britten beginnen ook erg rommelig en het geluid is nog verre van optimaal. Zang is nogal vals en de gitaarpartijen zijn niet strak. Wel is de band uitnodigend, en met hun unieke twists en spontane acties in hun muziek trekken ze de mensen in de zaal toch aan. Langzamerhand weet de band zijn weg te vinden en klinkt de sound over het algemeen ook beter. Als bij de laatste track, “No World Without You”, een (letterlijke) enkeling de teksten meezingt, ontstaat er een brede glimlach op het gezicht van de frontman, waardoor hun korte set met een warme noot wordt afgesloten.

Als tweede van het stel mag Empires Fade zich wagen aan Haarlem. De metalcore heren gaan al enkele jaren mee, maar deze tour heeft zich een triest voorval voorgedaan. Ongeveer een week geleden, midden in de Europese tour, heeft frontman Liam Leverton de groep verlaten. De vier heren die overgebleven zijn krijgen hulp van Giants-drummer Harvey Freeman, die op de eerste twee tracks de vocalen verzorgd. De rest van de set verzorgt de band instrumentaal. Met Harvey als invalfrontman houdt de band zich nog wel sterk, maar zonder vocalen ontbreekt er toch wel iets aan het geheel, waardoor de set na een tijdje inkakt. Geheadbangd wordt er zeker, maar veel meer dan dat zit er tegen het einde van de set niet meer in.

Giants brengt die energie weer terug met hun energieke mix van allerlei verschillende soorten punk. De catchy en harmonieuze pop-punk melodieën mengen zich met de zware hardcore. In het afgelopen uur is de cafézaal ook langzaam enkele tikjes voller geraakt, en staan er nu zo’n 40 tot 50 man te genieten van deze intieme punkshow. Het energieke vijftal heeft nu ongeveer een jaar het debuutalbum Break The Cycle en daarmee krijgen ze het publiek aardig mee. Nog steeds geen grote meezingstukken of pits of iets dergelijks – daar is het niet de juiste plek en tijd voor. De band zelf realiseert zich halverwege hun set ook wel dat bijna iedereen die aanwezig is eigenlijk alleen voor Polar gekomen is, maar toch maken ze er meer dan zeker het beste ervan.

Tenslotte is het de beurt aan de band uit Guildford waar de meeste aanwezigen toch wel echt voor gekomen zijn: Polar. Met drie albums op zak heeft de band nu genoeg materiaal om als ware headliner een show te kunnen geven. Op de sociale media van de band zie je dat shows elders in Europa volgepakt zijn, maar hier in Haarlem blijft het helaas nog aardig. Dat houdt de band niet tegen. Met “Blood For Blood” scheidt de band het koren van het kaf en laten de Polar-fans van zichzelf horen. Frontman Adam Woodford zoekt de interactie op door zich op de rand van het podium te bevinden.

Vol energie speelt de band een mix van nummers afkomstig van hun laatste twee albums, Shadowed By Vultures en No Cure No Saviour. Giants-drummer Harvey Freeman helpt ook Polar uit de brand tijdens “Deus Ex Machina”, door de gastvocalen origineel van Andrew Neufeld te schreeuwen. Als groep klinkt de band strakker dan ooit en de dikke gitaarsound van de band scheurt door het café heen. Voorafgaand aan “Until The Light” maakt frontman Adam nog een verwijzing naar de gebeurtenissen in hun thuishaven Londen eerder die dag, en hij bedankt het aanwezige publiek erg nadrukkelijk voor het komen naar deze show.

Naarmate de set zich vordert, accepteert de band ook dat dit het publiek is waar ze het voor moeten doen – en ze doen dan ook hun absolute uiterste best om alle aanwezigen een fijne avond te bezorgen. Tracks als “Create” en “Mountain Throne” doen het erg goed bij het publiek en er wordt aan beide kanten helemaal losgegaan. De laatste track van de show geeft iedereen een laatste kans om te headbangen en wat dan ook. “Tidal Waves And Hurricanes” is een heftige afsluiter voor deze avond, en met het Metallica-achtige outro op het einde sluiten ze de show definitief af. Drummer Nick Jones gaat zelfs op zijn drumstel staan om zijn dank aan het publiek te tonen voor het komen. De grootsheid van de show wordt uitgedrukt in zijn intimiteit.

Fotogalerij