Dankzij onze coverstory moge het verhaal duidelijk zijn: Vlak voor het schrijven van het nieuwe album Node besloot frontman Adrian Fitipaldes Northlane achter zich te laten. Na 2000 audities heeft Marcus Bridge de microfoon in handen gekregen. Zowel de band als de fans zijn razend enthousiast, en de kakelverse zanger heeft zich op het podium inmiddels bewezen. Node is zijn kans om dat ook voor het studiowerk te laten gelden, en voor de band als geheel is het de kans om te laten horen dat ze daadwerkelijk geüpgraded zijn.

De intro van opener “Soma” wordt gebruikt om sfeer te zetten: Duistere synthesizers, een zware bas en crashende bekkens zorgen voor een boze, duistere sfeer. De plaat bevindt zich doorlopend op dit spectrum tussen agressief en mysterieus. Binnen de songs kan het in een paar seconden van de ene naar de andere kant schieten, of juist precies tussen het agressieve en mysterieuze zitten. Opvallend daarin is de rol van gitaristen Jon Deiley en Josh Smith. Als de loopjes en riffjes weg gelaten worden, kan dit al een hele andere sfeer geven. Het belang van deze ene laag komt goed naar voren in “Ohm”.

Ergerlijk aan de plaat is hoe een groot deel met effecten bij elkaar wordt gehouden. In de intro’s wordt gebruik gemaakt van ruis, de gitaren worden bewerkt met een flinke dosis fazer, de vocalen krijgen een laag echo, dit alles gecombineerd met overproductie. Soms, zoals in de intro van “Obelisk”, lever het een vermakelijk gitaar intro op, maar meestal lijkt het er op dat het puur is om de middelmaat te verbergen. Dit neemt echter niet weg dat het fijn kan zijn om naar te luisteren. De effecten mogen dan wat minder zijn, maar de jongens weten hoe ze deze toe moeten passen en in hun voordeel moeten gebruiken.

Het is te merken dat nieuwe vocalist Marcus nog een beginneling is. Bij vlagen zijn de screams namelijk nogal geforceerd. Zo klinken zijn vocalen een stuk minder vol dan die van zijn voorganger. Ook is het te merken door de manier waarop Marcus zinnen clean begint en ze over laat lopen in scream-vocalen. De soepele manier waarop hij dit doet laat echter zien dat hij een veelbelovende nieuwe frontman is. Tekstueel komen er hier en daar wat clichés boven drijven (“Staring in a broken mirror”, “I refuse to die here”) maar die worden voor lief genomen.

Beoordeling: 7

Nog steeds is het jammer van de effecten die de plaat bij elkaar houden, maar muzikaal steekt het interessant in elkaar. Hoe de lagen van de gitaren elkaar aanvullen is ronduit fascinerend. Daarbij levert Marcus Bridge voor zijn eerste Northlane album indrukwekkend werk af. Of de band daadwerkelijk geüpgraded is, zal waarschijnlijk op een volgend album pas blijken, maar ze gaan de goede kant op.

Releasedatum: 24 juli 2015
Label: Rise Records
Verkrijgbaar via: iTunes en Bol.com

Tracklist:

1. Soma
2. Obelisk
3. Node
4. Ohm
5. Nameless
6. Rot
7. Leech
8. Impulse
9. Weightless
10. Ra
11. Animate