The Amity Affliction in Willemeen

De Europese tour van The Amity Affliction loopt alweer bijna ten einde, maar niet zonder dat de band een bezoek heeft gebracht aan Nederland. Op donderdag 4 december stonden de mannen in een uitverkochte en dus stampvolle Willemeen in Arnhem.

Napoleon mag die avond als eerste het podium betreden. De heren, die afkomstig zijn uit het Britse Exeter, maken melodische hardcore die je doet denken aan bands als Climates en Counterparts. Er wordt momenteel hard gewerkt aan een debuutalbum. Hoewel het muzikaal gezien best in orde is, blijft het optreden toch niet echt hangen.

Het vijftal van Heart In Hand is als tweede aan de beurt en slaat overduidelijk een stuk beter aan. Er zijn tamelijk wat fans van de band in de zaal te vinden. Hoe rustig het publiek was bij Napoleon, hoe hard het er nu aan toe gaat. Dit heeft mede te maken met het enthousiasme van frontman Charlie Holmes, die overigens aan het eind van de set nog op een hoge versterker klimt. Een band die zeker meer erkenning verdient.

Daarna is het tijd voor alweer het derde voorprogramma: The Plot In You. Deze metalcore band begon als een zijproject van de inmiddels ex-gitarist van Before Their Eyes, maar werd al snel de hoofdfocus. De band heeft de afgelopen tijd in een hoog tempo nieuwe fans gekregen, die vanavond ook aanwezig zijn bij de show – een groot deel van de publiek zingt van het begin tot eind de teksten mee. Frontman Landon Tewers blijkt naast gitaar te spelen ook een behoorlijk potje te kunnen screamen.

Om kwart over tien verschijnt The Amity Affliction op het podium. De mannen hebben inmiddels alweer vier albums uitgebracht, waarvan het in juni verschenen schijfje Let The Ocean Take Me voor velen een hoogtepunt is. De setlist wordt afgetrapt met het nummer ‘’Pittsburgh’’, afkomstig van dit laatste album. Gedurende de rest van de set valt vooral op dat de bandleden veel plezier hebben in het spelen. De heren weten het publiek van begin tot eind te vermaken en de crowdsurfers vliegen door de lucht. Op het podium mogen fans regelmatig een stuk meezingen in de microfoon. Joel Birch bedankt het publiek meerdere malen voor de aanwezigheid.

Op muzikaal gebied is er maar weinig op aan te merken. De screams van Birch zijn onwijs goed en tijdens het nummer ”The Weigh Down” blijkt dat ook de clean vocals van Ahren Stringer van behoorlijke klasse zijn. Eigenlijk gewoon zoals een optreden hoort te zijn. Het enige minpunt is dat de band deze avond helaas maar tien nummers ten gehore brengt, wat inhoudt dat de heren om iets voor elf na het spelen van ‘’Don’t Lean On Me’’ alweer van het podium verdwijnen. Hoewel dit ongetwijfeld ligt aan het feit dat ze drie voorprogramma’s mee hebben genomen, had de set had gerust nog een kwartier tot halfuur langer mogen duren, want deze show maakt absoluut naar meer.