Het leven van de Canadese zangeres LIGHTS is de afgelopen jaren door een achtbaan gegaan. Na de release van Siberia in 2011 is ze getrouwd met Beau Bokan, beter bekend als de frontman van metalcore band Blessthefall, en heeft ze een nieuw leven op de wereld gebracht, haar dochtertje Rocket. In de tussentijd heeft ze ook nog eens zomaar een akoestisch album opgenomen en een heel nieuw album geschreven. Ook al hebben we haar geen moment hoeven te missen, de synth pop van Lights is weer terug. Met haar nieuwste album Little Machines opent ze een nieuw hoofdstuk in haar leven.

Little Machines begint erg rustig met de kalme track “Portal”. Het nummer klinkt nogal dromerig en erg anders dan wat we van haar gewend zijn. Erg apart om een album zo te openen, maar slecht? Absoluut niet. De zweverige, rustige track doet denken aan nummers van bands als Daughter en kenmerkt de verandering die Lights levert op dit album.

Met de nummers “Running With The Boys” en “Up We Go”, die “Portal” opvolgen, laat ze ons immers toch horen dat ze de energieke kracht niet kwijt is. De duistere, harde sfeer die Siberia met zich meedroeg lijkt echter wel verleden tijd. Vooral “Running With The Boys” doet denken aan de jeugdigheid die de zangeres met zich meedroeg in haar debuutalbum The Listening. “Up We Go” levert in vergelijking met “Portal” een groot contrast. Het nummer is een stuk meer pop-achtig, vooral in vergelijking met eerder werk. Misschien klinkt het bij de eerste luisterbeurt nogal onwennig, maar bij de tweede keer zit het nummer al in je hoofd.

Het album is voor Lights ook een product van haar eigen ontwikkeling. Veel materiaal klinkt een stuk volwassener en meer eigen. Minder dubstep, meer verhaal. Nummers als “Speeding”, “Oil and Water” en “Slow Down” zijn een stuk minder druk en laten meer van Lights’ authentieke songwriting-kant zien. De elektronische geluiden op deze nummers vormen een mooie, stevige achtergrond voor de zachte vocalen. De dromerige geluiden vullen de atmosfeer en samen met de zangpatronen combineert deze basis zich tot enkele fijne nummers. Geen krachtige, energieke tracks om helemaal op los te gaan of om mee te schreeuwen, maar toch erg gemakkelijk om naar de luisteren en direct mee te zingen of neuriën.

Voor de speelsere momenten heeft Lights “Meteorites” en de verrassende “Muscle Memory”. De muzikale basis voor deze nummers doet erg denken aan muziek van acts als CHVRCHES, wat niet verkeerd klinkt. Vooral “Muscle Memory” is een hoogtepuntje midden op het album. De zangeres combineert een experimentele muzikale achtergrond met een vreemde maar erg catchy melodie.

Het album sluit af met “Don’t Go Home Without Me”. Een schitterend nummer, wat minimalistisch begint en zich langzaam opbouwt tot een prachtige climax waarin Lights haar zangkunsten tentoonstelt. Ook de teksten van het nummer zijn een hoogtepunt van het album. Het ontroerende verhaal is de beste manier om dit prachtige album af te sluiten.

Beoordeling: 8,5

De Canadese synth-pop zangeres laat met Little Machines voor de derde keer zien welke eigenschappen ze allemaal bevat. Met als resultaat een goed gebalanceerd album, waarin de ontwikkelingen die de zangeres meegemaakt heeft duidelijk te horen zijn. Een volwassen geluid zonder de speelsheid die we van haar gewend zijn te verliezen. Met Little Machines heeft Lights een nieuwe mijlpaal bereikt. Zet deze mijlpaal in je eigen albumcollectie en het zal niet teleurstellen.

Releasedatum: 23 september 2014
Label: Warner Bros.
Verkrijgbaar via: iTunes