Various Artists – Florence + the Sphinx: Sumerian Ceremonials

In 2009 bracht de Britse act Florence + the Machine haar debuutalbum Lungs uit, een kunstzinnige plaat vol indie, pop en rock met stevige percussiepatronen en verzachtende harpen onder leiding van zangeres Florence Welsh. Het duurde nog even voordat ze bekendheid kregen, maar met hun cover van “You’ve Got The Love” van The Source veroverden ze de harten van iedereen in Europa, inclusief de mijne. Een opvolger voor een album dat haast een meesterwerk is kwam in 2011 met Ceremonials. Helaas voor rockfans zoals ik, waren veel van de indie- en rockelementen vervangen door gospelkoren en elektronische beats.

Maar nu is het 2014. Het is al enkele maanden erg rustig bij de Britse indie-hype. Te rustig, vonden de bazen van de Amerikaanse platenmaatschappij Sumerian Records. Toen de metal-platenmaatschappij bekend maakte dat ze een coveralbum hadden gemaakt als eerbetoon aan de band, wist ik niet wat ik ervan moest geloven. Totdat er enkele tracks gestreamd werden van onder andere Periphery en Stick To Your Guns. Op papier natuurlijk een krankzinnig idee, maar nu het hele album – bestaande uit covers van alle Ceremonials-tracks (behalve “Breaking Down”) en een track van Lungs – op de markt ligt, is het tijd voor een oordeel. Dit is Florence + the Sphinx: Sumerian Ceremonials.

Het album wordt geopend door djent-pioniers Periphery, met hun versie van “Only If For A Night”. De band laat voor deze cover hun screams en acht-snarige gitaren thuis en maakt voor deze track een waardige compositie vol rock-vibes met hier en daar wat progressieve en elektronische elementen. De gitaarsolo op het einde maakt het nummer echt af en de band maakt hiermee iets waar mevrouw Welsh trots op zou kunnen zijn.

De heren van Stick To Your Guns zijn, in tegenstelling tot Periphery, minder lief in hun muziek. De hardcore band begint hun cover van “Dog Days Are Over” nog vrij relaxt, met ingetogen vocalen, gitaren in plaats van harpen, en aanstekelijke drums. Na het eerste refrein laat de band horen waar ze eigenlijk vanaf komen. Zanger Jesse Barnett brult de normaal zo lieflijk gesproken woorden “and I never wanted anything from you” uit zijn lijf en geeft daarmee een voorproefje op wat we nog allemaal kunnen verwachten. In het tweede couplet horen we hoe divers de clean vocalen van Jesse Barnett kunnen zijn, met een bereik dat de band niet vaak in hun eigen werk laat horen.

Sommige bands op dit album gebruiken dezelfde methodes als Periphery, sommigen gaan meer de Stick To Your Guns kant op. Maar er zijn ook bands die het origineel helemaal achterwege laten en het volledig aanpassen naar hun eigen stijl. Born Of Osiris met “Seven Devils” is hier het perfecte voorbeeld van. De deathcore band vult het nummer met breakdowns, ontzettend laaggetunede gitaren en synthesizerpatronen. Het enige wat nog overeenkomt met het origineel zijn de lyrics die zanger Ronnie Canizaro uitschreeuwt. Ook bands als Darkest Hour laten veel van hun eigen stijlen en invloeden in hun covers terugkeren.

Maar de interessantste covers op dit album komen van de bands die een deel van hun eigen stijl in het nummer verwerken zonder de schoonheid van de compositie te verpesten. Eerder hoorden we al Stick To Your Guns, maar ook Miss Fortune met “No Light No Light”, Come The Dawn met “What The Water Gave Me” en City In The Sea met “All This And Heaven Too” maken van het originele nummer een mooie nieuwe track. De enige act die geen enkele rock-invloeden in het nummer brengt is Mike Semesky van Intervals. Zijn cover van “Heartlines” samen met Aleka Farha blinkt dankzij zijn eenvoud en natuurlijke schoonheid uit boven alle andere tracks op dit album. De akoestische gitaren en piano’s laten je bijna vergeten dat de rest van het album vol zware metal staat.

Om de review af te sluiten, nog een speciale shoutout voor Ben Bruce, die zonder de rest van Asking Alexandria een cover van “Shake It Out” op het album zet. Het is altijd heel erg gemakkelijk om Asking Alexandria te haten, maar gitarist Ben Bruce heeft er een redelijk acceptabele cover van gemaakt. Zonder zinloze screams en breakdowns. Het is nog steeds niet erg geweldig, maar het had vele malen slechter gekund.

Beoordeling: 7,5

Het idee klinkt op papier geweldig, metalbands die Florence + The Machine coveren, maar hoeveel mensen luisteren er nou daadwerkelijk naar zowel popmuziek als Sumerian Records? Fans afkomstig van de top 40-kant van het verhaal zullen heel erg waarschijnlijk niet gecharmeerd raken van veel covers op dit album. Ik zal ook niet verbaasd opkijken als veel hardcore metalfans de bands gaan beschuldigen van commercieel gedrag/selling out. Daartussenin zit misschien een kleine groep die kan genieten van een groot deel van het album. Desondanks bevat dit album naast zijn parels ook enkele minder creatieve en nogal overbodige momenten zoals de covers van Ben Bruce, Fever Dreamer en Upon A Burning Body. Misschien had Sumerian Records beter voor Lungs kunnen gaan.

Releasedatum: 13 mei 2014
Label: Sumerian Records
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes