Review: Among This All – Don’t Shoot The Messenger

Een album recensie van talent van eigen bodem. De heren van Among This All zijn nog maar kort een band, sinds 2008. Among This All wordt geïnspireerd door bands zoals Paramore, Ivoryline en Anberlin, wat ook wel duidelijk te horen is. De EP die zij in 2009 uitbrachten leidde tot shows met bands zoals Destine, Only Seven Left en The Hot Stewards. En dan is het nu dus tijd om te vertellen hoe ik over de EP ‘Don’t Shoot The Messenger’ denk.

Het eerste nummer is ‘Lonely Deathbed’, en heeft een lekker pakkende intro. Niet een lange intro, maar wel lekker. Hierna volgen downtempo instrumenten met een heerlijk rustige stem. Het nummer gaat continue van downtempo naar uptempo. Persoonlijk vind ik dit wel gaaf om te horen. Dus dit vind ik wel een lekker nummertje.

Hierop volgt ‘Analyze’ en begint eigenlijk met zang, wat rustig binnenkomt. Het geeft mij direct het gevoel dat dit een rustig nummer is. De rest van ‘Analyze’ gaat wel iets harder dan de intro, maar het hele nummer blijft redelijk rustig. Qua instrumentaal inzicht doet dit mij wel heel erg aan de band Paramore denken. Tenminste, in de ‘uptempo stukjes’. Verder weet ik niet echt wat ik hierover moet zeggen.

‘Live On’ is het derde nummer op de EP. Deze knalt er meteen lekker hard in. Instrumentaal klinkt het erg melodieus. Na de uptempo intro gaat het weer downtempo met rustige zang. Net als bij de twee voorgaande nummers. Maar alsnog ervaar ik dit niet als storend. Ik vind het wel fijn om te beluisteren. Wat ik wel opvallend vind, is na ongeveer 1:50 minuut hoor ik wat pit in de stem van de vocalist. Dit heb ik in de twee voorgaande nummers nog niet gemerkt.

Het laatste nummer op de EP is ‘Nevermore’. De eerste woorden van dit nummer doen mij sterk denken aan de oude zanger van Di-rect, qua geluid dan. Verder op in het nummer gaan de instrumenten weer flink hun best doen om flink wat geluid te produceren, en het klinkt super vet!

Dus in het kort mijn mening: Ik vind het een leuke EP, stem klinkt soms iets minder maar over het algemeen wel leuk. Iets meer pit in de stem had van mij gemogen.  Nu ik de EP nogmaals luister, betrap ik mezelf erop dat ik stiekem toch wel mee begin te stampen met mijn voet. Dus ik zou het zeker beluisteren.

Hieronder staat de coverart van deze EP