Op zondag 8 oktober stond Blink-182 met hun wereldtournee voor een uitverkochte Ziggo Dome in Amsterdam. Een avond vol klassiekers en nieuwe favorieten, waarin Tom DeLonge, die in 2015 de band verliet, zijn comeback maakt.

De avond begon met een knal, toen de band het podium betrad onder luid applaus en “Anthem Part Two” inzette. Het overwegend volwassen publiek haalde herinneringen op aan hun jeugd en zong vanaf het allereerste moment luidkeels mee. Het werd meteen duidelijk dat het album ‘Take Off Your Pants and Jacket’ een van de meest geliefde albums van Blink-182 is, want het publiek zong daarna ook woord voor woord mee met het tweede nummer van de avond, “The Rock Show”.

Blink-182 gaf vanaf het begin een energieke show, versterkt door indrukwekkende ledschermen met bijpassend artwork en spectaculair vuurwerk. Terwijl de visuele elementen van de show tot in de puntjes waren gepland, bleef de band authentiek. Er waren weinig tot geen backingtracks te bekennen, wat hier en daar voor wat ruwheid zorgde, maar dat maakte de avond juist zo oprecht: het publiek werd getrakteerd op rauwe (pop)punk en zag drie enthousiaste vrienden een geweldige show neerzetten inclusief imperfecties die daar bij komen kijken.

Tussen de nummers door nam de band de tijd om met het publiek te grappen, zo ook over de moeder van Tom DeLonge, die volgens Mark Hoppus van “Canal without the C” hield. De humor waar de band om bekendstaat, zorgde voor de nodige lachsalvo’s.

Tijdens “Dumpweed” steeg een opblaasbare ambulance de lucht in, passend bij het thema van het album ‘Enema Of The State’ uit 1999. De band speelde een aantal nummers van dit album achter elkaar, waaronder “Aliens Exist,” waarbij enkele kleine moshpits ontstonden, en “Dysentery Gary.” Tijdens de aankondiging van dit laatste nummer gaf Mark Hoppus het publiek een compliment: “You guys are so attentive. You are the best 3rd grade class I had and if you keep this up, at the end of the week we’re going to have a … pizza party!”

Op een kwart van de show was het tijd voor nieuwe muziek, en dit werd groots aangekondigd. “We’re about to release the best album in the history of music,” vertelt Hoppus, “Better than The Beatles, Rolling Stones, Metallica, Queen, anyone.” De band speelde de nieuwe single “More Than You Know,” die misschien wel één van de hardste nummers was die de poppunkers tot nu toe hadden uitgebracht. Halverwege het nummer leek er iets mis te gaan met het geluid van Tom DeLonge’s gitaar, wat voor een enorm kabaal zorgde in de zaal. Dit wordt al snel goed gemaakt als Blink-182 de comebacksingle “EDGING” inzet. Hoewel dit blok volledig bestond uit nieuwe nummers, zong het publiek ze mee alsof het al klassiekers waren.

Tijdens “Happy Holidays, You Bastard” kondigde de band iets gewaagds aan: ze gingen een nummer live spelen zonder licht, omringd door vuurwerk. Het nummer duurt slechts 42 seconden, maar toen Tom DeLonge zei: “No, no, bad dog. Travis, play it again but as fast as you want it,” speelde Blink-182 het nummer nog een keer, maar dit keer nog sneller.

Halverwege de show belandden we in het emo-tijdperk van de band. “It’s not a fucking phase mom! Emo is who I am!” verklaarde Mark Hoppus. Tijdens “Stay Together For The Kids” werd de zaal verlicht door de flitsers van het publiek, dat massaal hun smartphones omhoog hield.

Tijdens “Down” werd drummer Travis Barker op een plateau omhoog gehesen. Tom DeLonge had moeite om “I Miss You” zuiver te zingen, maar dat leek niet uit te maken; het publiek overstemde de zanger bijna met het meezingen. Het publiek heeft de band gemist, en de band het publiek ook.

Voor “The Adams Song” praatte Mark Hoppus openhartig over het feit dat dit nummer twee keer zijn leven heeft gered. De zanger maakte in 2021 bekend dat hij lymfeklierkanker had, maar is daar inmiddels weer van genezen. Het verhaal raakte de gevoelige snaar bij het publiek en er volgde dan ook een oorverdovend applaus. Na deze donkere periode is de band weer bijeengekomen om het aankomende album ‘One More Time…’ op te nemen en over de wereld te touren. “All of that and all of you are saving my life for a second time and I thank you all for that.”

Richting het einde van de avond was het tijd voor de grootste hits van de band. Nadat Travis Barker met zijn drumplateau weer op het podium was beland na een aantal nummers te hebben rondgezweefd, nam Tom DeLonge plaats naast de drummer om “What’s My Age Again?” in te zetten. Dit werd gevolgd door de nummers “First Date”, “All The Small Things” en “Dammit”, en de band straalde nog steeds evenveel energie uit als bij het eerste nummer.

Toen het publiek luidkeels vroeg om een toegift, besloot de band nogmaals terug te komen om de show af te sluiten met de titeltrack van het aankomende album “One More Time”. Het trio bedankte het publiek en terwijl ze van het podium afliepen, klonk Rick Astley’s “Never Gonna Give You Up” door de Ziggo Dome. Het laatste grapje van de avond.

Met de terugkeer van Blink-182 lijkt er geen einde te komen aan de populariteit van de band, en ik hoop dan ook dat het volgende optreden van Blink-182 op Nederlandse bodem niet lang op zich zal laten wachten.

Fotogalerij Blink-182 in Ziggo Dome