Of Mice & Men kan alles verslaan!

Of Mice & Men wil het liever niet over het vertrek van zanger Austin Carlile hebben, laat de band ons per e-mail weten. Het is de toekomst waar het om gaat, het nieuwe hoofdstuk. Dat hoofdstuk heet Defy, maar wat heeft Of Mice & Men verslagen?

Van vijf naar vier

Om te weten wat Of Mice & Men verslagen heeft, moet je wel het verleden benoemen. Het verleden is namelijk van grote invloed op het nieuwe hoofdstuk. “We hebben verandering getrotseerd”, vertelt bassist en zanger Aaron Pauley. Eén van de grootste veranderingen voor de band begon op 11 oktober 2016, toen zanger Austin Carlile de laatste shows van de tour met Marilyn Manson en Slipknot moest cancelen vanwege zijn gezondheid. Carlile lijdt aan het Marfansyndroom, een pijnlijke bindweefselziekte waar Austin eerder voor is behandeld. Op dertig december dat jaar kwam het officiële bericht naar buiten dat Austin het werk in de band fysiek niet meer aankon. “We kwamen toen ineens in een onzekere situatie terecht”, waar we zelf niet echt grip op hadden”, vertelt Aaron. “Toen we Austin weer spraken, vertelde hij dat ‘ie het niet meer kon, want het zou ‘m letterlijk zijn leven kosten.” De vier andere bandleden moesten het grote nieuws verwerken en de emoties uitten die bij zo’n verandering komen kijken: “Een van de eerste dingen die we deden was muziek maken. We begonnen gewoon te jammen samen. We hadden het niet over de band, maar we gingen gewoon spelen”, brengt Aaron naar buiten. Drummer Valentino vult aan: “Muziek maken is ontspanning voor ons.” De band kwam er tijden die jamsessies achter dat het goed mogelijk was om als viertal door te gaan. Aaron nam de leadzang over, leadgitarist Phil nam de backingvocalen over en met deze nieuwe rolverdeling had de band weer een toekomstbeeld. Een nieuwe rolverdeling betekent geen nieuwe frontman. Dat is een term waar Aaron zich niet in kan vinden: “We staan ieder op gelijk niveau. Er zit geen positiedynamiek in onze band. Dat is nooit zo geweest, ook niet toen Austin nog deel uitmaakte van de band.”  In april ging de band op tour en bracht – hoe toepasselijk – de single ‘Unbreakable’ uit.

Chaotische situaties

Toen de band eind juli terug kwam van een zomer lang toeren langs de grote festivals, was het belangrijk dat er gepraat werd volgens de twee bandleden: “We wilden praten met hen over hoe het gaat, hoe iedereen zich voelt en waar iedereen met zijn hoofd zit, want het was voor de teksten van dit album van belang dat wij ons er allemaal in konden vinden.” De band had in die periode veel om over te praten. Hier zijn veel van de nummers uit voortgekomen. Het waren gesprekken over het turbulente halve jaar. Een tijd van verandering, maar ook een tijd van groei voor de band. De band heeft weer leren te genieten van de shows: “In het verleden waren we echt georiënteerd op succes en op onze toekomst”, vertelt Aaron. “We dachten altijd aan morgen en leefde niet echt in het heden. We kregen in een keer het besef dat we mogelijk geen band meer zouden zijn en dat het niet eeuwig zal duren. We hebben echt geleerd hoe we daar mee om moeten gaan. We namen deze gebeurtenissen en wisten ze om te zetten in iets positiefs, in plaats van iets destructiefs voor de band.”

Chester Bennington

In diezelfde week, ontvingen de bandleden het bericht dat hun vriend Chester Bennington zelfmoord had gepleegd. Ze kregen het bericht toen ze net in de studio opnames aan het maken waren voor het nieuwe album. Het had direct zijn invloed: die nacht kreeg Aaron een paniekaanval en schreef daar de teksten van het nummer ‘Warzone’ over. Het was een flinke klap om te verwerken: “Om daar doorheen te komen wisten we dat we dat moesten doen door het maken van muziek. Chester had dat ook gewild”, zeggen de twee bijna simultaan. De invloed van Linkin Park op de band reikt veel verder dan één nummer. Het is de muziek van Linkin Park die zijn invloed had op Of Mice & Men, maar ook de lessen die de band leerde van Linkin Park toen ze op tour waren met de band: Houdt controle op hoe muziek bij je fans komt door middel van merchandise tot de muziekvideo’s heeft opgestoken: “Dat is allemaal onderdeel van hoe een band een persoon laat voelen. Hoe minder je je daar mee bezighoudt, omdat je vindt dat andere mensen dat voor jou moet doen, hoe minder je je verbonden zult voelen met je fans. Hoe betrokken je bent, zal altijd zijn effect hebben op je succes als band. Niemand kent jouw visie beter dan jij”, vertelt Aaron. Valentino vult aan: “Als je passie hebt voor je muziek, moet je je er zoveel mogelijk mee bemoeien als mogelijk. Linkin Park doet wat ze doen zo goed omdat alles vanuit henzelf komt. Het is geweldig om hen als oudere broers te hebben. We hopen ooit een band als Linkin Park te worden. Een band die zoveel muziek uitbrengt, zoveel van de muziek houdt en altijd opzoek is naar nieuwe muziek. Ze zijn altijd de beste versie van zichzelf en ik vind dat wij dat ook altijd moeten zijn.”

Moshpits en crowdsurfers

Rond diezelfde tijd dat de band in de studio was, zag de band de aftermovies van de grote festivals als Download, Hellfest en het Nederlandse Jera On Air. De bandleden zagen zichzelf in tv-show-achtige setting en werden enthousiast, zo vertelt Valentino: “Toen we dat zagen, zei ik: dude, we hebben meer circle pits nodig, meer stukken waar mensen crowdsurfen, meezingen en iedereen meedoet. Veel van het grovere geweld op de nieuwe plaat komt voort vanuit het doel om meer publiek mee te krijgen. Het nieuwe album heeft echt een live geluid. Het heeft dat enthousiasme, het heeft die agressie, die impressie, het heeft die kracht.”

Defy

Defy is dus een samenbundeling van verlies, onzekere situaties en veel live-energie. Energie die past bij een band die misschien wel hun zwaarste jaar ooit heeft gehad en dit met volle kracht verslagen heeft.