De zomervakantie nadert zijn einde, maar voordat iedereen terug naar zijn werk of school gaat is het in de Dynamo nog even tijd voor een laatste feestje op deze zondag 20 augustus. De Australiërs van The Amity Affliction zijn voor een paar weekjes op vakantie in Europa voor een paar festivalletjes en losse shows. Hier in Eindhoven krijgt de band support van hun Duitse vrienden in Alazka, de Britten van Polar en ’s Nederlands eigen 2 Years To Apocalypse.

De Amsterdammers van 2 Years To Apocalypse mogen in alle vroegte van de avond een eerste poging doen om het publiek warm te krijgen. Terwijl de laatsten in de wachtrij het gebouw betreden, gaat het metalcorekabaal op de mainstage al van start. Met hulp van maar liefst twee gastvocalisten bespeelt het vijftal voornamelijk tracks van het nieuwste album The Midas Touch, hoewel enkele tracks van de voorgaande EP’s ook voorbijkomen.

De Britten van Polar hebben de afgelopen jaren flink gewerkt om hun fanbase in Europa steeds groter te maken, en daar plukken ze vanavond de vruchten van. De band geeft aan dat deze avond de beste avond is van hun weekendje weg door Europa. Frontman Adam “Woody” Woodford schreeuwt de longen uit zijn lijf en alle woorden worden vanuit de zaal even hard terug geschreeuwd. De band kiest ervoor om tijdens deze show voornamelijk nummers te spelen van het voorgaande album Shadowed By Vultures, maar de grootse knallers van No Cure No Saviour, zoals “Blood For Blood” en “Tidal Waves and Hurricanes” ontbreken natuurlijk niet.

Ook de heren van Alazka zijn al een lange tijd bezig met het uitbreiden van hun fanbase in Nederland. Het Duitse zestal, dat beter bekend is bij hun oude naam Burning Down Alaska, brengen na jaren eindelijk hun debuutalbum uit in september. De eerste singles hiervan mogen natuurlijk niet ontbreken in de setlist, maar ook veel oudere nummers van Values & Virtues komen voorbij. De band speelt daarnaast ook nog een erg verrassende cover van Alexisonfire’s klassieker “This Could Be Anywhere In The World”. Veel verwarde gezichten hier en daar, maar de old-school post-hardcore fans in de zaal laten van zich horen.

De hoofdact van de avond is niemand minder dan The Amity Affliction. De band, die in hun thuisland Australië arena’s volspeelt, mag het vanavond waarmaken voor een uitverkochte Dynamo. De relatief kleinere zaal lijkt in de smaak te vallen bij de band, met glimlachen overal te vinden zodra de eerste horde aan crowdsurfers tevoorschijn komen tijdens opener “I Bring The Weather With Me”. Het viertal onder leiding van frontman Joel Birch doet waar ze het beste in zijn. Old-school Amity-fans worden getrakteert op “Open Letter” en “Chasing Ghosts” van het gelijknamige album – voor de rest bestaat de set volledig uit tracks van de laatste twee albums.

De vele breakdowns in de set worden halverwege de set achterwege gelaten voor de uitvoering van de half-akoestische track “All Fucked Up”. De aanstekers en telefoonzaklampen worden voor de dag gehaald terwijl het publiek de teksten woord voor woord terug zingt naar bassist en clean vocalist Ahren Stringer. Na een set van ongeveer een uur, afgesloten door “Pittsburgh”, “Don’t Lean On Me” en “This Could Be Heartbreak” verlaat de band het podium weer. Wanneer ze weer terug zullen keren is nog de vraag, maar het is zeker dat het Nederlandse publiek van The Amity Affliction houdt.

Fotogalerij