#TBT: Paramore – Riot!
Het is inmiddels exact tien jaar geleden, maar 2007 staat nog steeds te boek als een van de beste muziekjaren in de scene. Om alle nostalgische gevoelens weer even aan te wakkeren en als eerbetoon naar al die geweldige platen die dit jaar hun tienjarig jubileum vieren, zet DutchScene elke maand een ander album uit 2007 in het zonnetje. Juni markeert de tiende verjaardag van één van de meest kenmerkende albums voor female-fronted pop-punk, Paramore’s tweede studio-album RIOT!
Na de release van het debuutalbum All We Know Is Falling had Paramore anno 2007 al een aardig grote fanbase opgebouwd. In de hitlijsten en op radio’s waren de tracks nauwelijks te bekennen, maar de zaaltjes door de Verenigde Staten liepen vol voor Hayley Williams en haar mannen. De line-up van Paramore zag er tien jaar geleden nog iets anders uit: Hayley Williams werd vergezeld door de broertjes Josh en Zac Farro en bassist Jeremy Davis. Taylor York was al bekend bij de band, maar speelde nog niet op het album zelf.
De opnames verliepen niet bepaald soepel, vertelde Jeremy Davis in een interview in 2010, maar het eindresultaat mag er zijn. RIOT!, vernoemd naar de explosieve passie en emoties die de bandleden ervaarden, werd commercieel een groot succes. Ook hier in Nederland begonnen de muziekvideo’s voor “Misery Business” en “crushcrushcrush” op de muziekzenders te draaien. De band kreeg het voor elkaar om steeds grotere zalen in Amerika vol te spelen, en nam zelfs in Chicago de live DVD The Final Riot op bij een uitverkocht Congres Theater.
Muzikaal gezien was de band net zo vurig als Hayley Williams’ haarkleur. Invloeden werden gehaald uit 90’s bands als No Doubt en Refused, met een verwijzing naar “Liberation Frequency” in de track “Born For This”. “That’s What You Get”, “For A Pessimist, I’m Pretty Optimistic” en “Misery Business” kenmerkten het geluid van female-fronted pop-punk, met veel catchy melodieën en stukken waarop geheadbangd kon worden, zonder dat men het als metal afschreef. Iets wat veel meiden inspireerde om zelf uit de slaapkamer te stappen en in de garage of repetitiehokken en eigen punk band te starten.
Binnen Paramore zelf was het in de jaren erna erg onrustig – zoals nu iedereen wel weet. Er werd zelfs een Europese tour gecanceld vanwege problemen in de band. Tijdens het schrijven van Brand New Eyes liepen de bandleden ook al tegen problemen aan, waardoor Hayley Williams de tekst voor “Ignorance” schreef om haar gedachten tegen Josh Farro uit te spreken. Josh Farro verliet, samen met zijn broer Zac, de band in 2011.
Spring van het Riot!-tijdperk naar tien jaar later, en je komt op de dag van vandaag uit. Zac Farro is ondertussen weer terug bij de band, Jeremy Davis is weg, Taylor York is altijd gebleven en Paramore zou zonder Hayley Williams geen Paramore zijn. Vorige maand brachten ze na een lange tijd het album After Laughter uit, waarop nog maar weinig kenmerken van de Riot!-Paramore te horen zijn. Het album hielp de band in de jonge jaren door te breken, en dat succes gebruiken ze nu om zichzelf verder te kunnen ontwikkelen. Afgelopen weekend stond de band nog in 013, en ook daar werd kort stilgestaan bij het tienjarige jubileum van het album, vlak voordat de band losbarstte in “Misery Business”. Na al die jaren nog steeds één van de meest favoriete tracks van het publiek.
Releasedatum: 12 juni 2017
Label: Fueled By Ramen
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes