Het is inmiddels exact tien jaar geleden, maar 2007 staat nog steeds te boek als een van de beste muziekjaren in de scene. Om alle nostalgische gevoelens weer even aan te wakkeren en als eerbetoon naar al die geweldige platen die dit jaar hun tienjarig jubileum vieren, zet DutchScene elke maand een ander album uit 2007 in het zonnetje.

Voor sommigen is het de grootste misstap die Linkin Park ooit gezet heeft, maar voor Mike Shinoda en co. was het een verfrissende stap richting de toekomst. Terugkijkend naar wat de band had gedaan voor de eerste twee albums, Hybrid Theory (2000) en Meteora (2003), wilden de heren voorkomen dat ze in herhaling zouden vallen. Hun nu-metal put was opgedroogd, dus werd alles net even anders aangepakt, resulterend in Minutes to Midnight.

Dat het tijd kost om jezelf opnieuw uit te vinden, hebben de heren tijdens de opnames van hun derde langspeler wel gemerkt. Waar de eerste twee platen ongeveer vier maanden aan studiowerk vereisten, duurde het proces voor M2M maar liefst 14 maanden. Dit niet omdat er hier en daar zij-projectjes als Dead By Sunrise werden opgezet, maar omdat in de zoektocht naar een nieuwe sound honderd nieuwe songs werden geschreven, waarvan er slechts dertien op 14 mei 2007 het daglicht zagen.

Opener “Given Up” (het intro “Wake” negeren we even) laat nog overlap horen met het oudere Nu-Metal materiaal, inclusief de altijd scherpe screams van Chester Bennington, maar daarna zet “Leave Out All The Rest” een patroon in, waarin de hardere tracks en powerballads elkaar afwisselen. Deze volgorde is niet ideaal, maar de tracks an sich bevatten alle nodige energie en/of een compenserend meezing-gehalte om het toch nog de moeite waard te maken.

Voor de productie van de plaat werd de hulp ingeschakeld van niemand minder dan Rick Rubin. Bekend van zijn werk met de Beastie Boys, zorgde Rick ervoor dat de plaat een minder bombastische, meer hip-hop en classic rock georiënteerde sound kreeg. In de vocalen is van die hip-hop echter weinig te merken. De raps van Shinoda, dat wat ooit Linkin Park’s handelsmerk was, komt nu in slechts twee songs terug. In plaats daarvan zet Mike zijn stem in om adembenemende harmonieën als aan het einde van “The Little Things Gave You Away” aan te leveren, en krijgt hij een hoofdrolletje in “In Between” en de bonustrack “No Roads Left”.

Uiteindelijk was het Brad Delson die het album kon maken of breken. Voor dit album besloot hij de gitaar wat minder aandacht te geven, ten faveure van de toetsen, wat o.a. de kenmerkende piano-intro van “What I’ve Done” en de rammelende sleutels in “Given Up” heeft opgeleverd. Daarbij is het zijn solo die een ballade als “In Pieces” nog wat extra kracht mee geeft.

Met Minutes to Midnight was het hek van de dam. De experimenteerdrift van dit Amerikaanse zestal bleek groter dan verwacht en de samenwerking met Rick Rubin hield stand tot het album Living Things uit 2012 waarmee de hoop op een Hybrid Theory 2.0 officieel was vervlogen. Dankzij Minutes to Midnight durft Linkin Park steeds vaker nieuwe vormen aan te nemen, maar toch blijft de geschiedenis van de band hen achtervolgen. Chester wil benadrukken dat ze trots zijn op alle albums die ze hebben uitgebracht en dat ze alle fans waarderen, ongeacht welk album hun favoriet is. En voor hen die nog terug verlangen naar 2000 gaf hij in een interview met Music Week nog wat advies: “It’s fucking years ago. It’s a great record, we love it. Like, move the fuck on. You know what I mean?”

Releasedatum: 14 mei 2017
Label: Warner Bros. Records
Verkrijgbaar via: Bol.com en iTunes

Tracklist:

1. Wake
2. Given Up
3. Leave Out All The Rest
4. Bleed it Out
5. Shadow of the Day
6. What I’ve Done
7. Hands Held High
8. No More Sorrow
9. Valentine’s Day
10. In Between
11. In Pieces
12. The Little Things Gave You Away
13. No Roads Left (bonus track)