Er zijn maar weinig moderne pop-punk bands die zo invloedrijk zijn als Paramore. Zo’n tien jaar geleden knalden ze de wereld in met het vurige, energieke tweede album Riot!, met onder andere “Misery Business”, en bewees zangeres Hayley Williams dat er een plek voor vrouwen was binnen de punk en rock scene. In de jaren die erop volgde was er veel heisa rondom de band: bandleden die wegliepen, bandleden die terugkwamen, alsmaar groeiend succes met bijvoorbeeld “The Only Exception” en “Ain’t It Fun” en steeds hogere verwachtingen van fans. Verwachtingen zo hoog dat het de band bijna de kop heeft gekost. En dat is terug te horen. Vier jaar na het laatste album breekt de band de stilte en laten ze een nieuwe versie van zichzelf zien aan de wereld in After Laughter.

Het album wordt afgetrapt met de leadsingle “Hard Times”. De track, die slechts een maand geleden uit werd gebracht, gaf ons al een voorproefje van de nieuwe sound van de band. Vergelijkbaar met het voorgaande self-titled album Paramore was het al duidelijk dat de band meer hield van een zomerse pop-sound dan het pop-punk headbangersgrootwerken Riot! en Brand New Eyes. Qua tekst valt het meteen bij de eerste regel (“all that I want is to wake up fine, tell me that I’m alright and that I ain’t gonna die”) op dat het album alles behalve vrolijk gaat worden. De titels van de track en van het album vertellen de harde tijden die de band achter de rug gehad, met onder andere het vertrek van bassist Jeremy Davis en de druk om het succes van Paramore op te volgen. Muzikaal gezien is er over elke noot en elke beat nagedacht tot ze erbij neervielen – van Zac’s unieke drumbeats tot de Daft Punk-achtige zang van Taylor aan het eind.

Een groot terugkerend thema in de sound van Paramore is de zomerse, tropische sound die in verband gebracht wordt met de teksten over depressie en andere zware thema’s. Track nummer twee, “Rose-Colored Boy”, volgt als een van de meest upbeat nummers van het album deze regels op, met teksten als “just let me cry a little bit longer” in het refrein. “Told You So”, de tweede single van het album, volgt dit ook op, maar langzamerhand begint het op te vallen dat de sound van de band steeds melancholischer wordt. Er ontstaat een patroon. De nieuwe sound van Paramore is verre van wat de band voor Paramore uitbracht, en het is nu overal. “Fake Happy” begint als een heel intieme, ruwe akoestische track, met zware persoonlijke teksten, maar na een halve minuut springen de vrolijke 80s-achtige synthesizers de band bij. Maar de sound van pessimisme blijft hangen. Vergelijkbaar met tracks als “Misguided Ghosts” en “All I Wanted” van Brand New Eyes neemt de band het op “26” een stapje terug. De akoestische track is een poging om een vonkje hoop te laten branden, met de zachte zang van Hayley Williams over een enkele akoestische gitaar die vergezeld wordt door een klein orkest van violen en trompetten.

Genoeg trieste geluiden en melancholie, Paramore brengt de pop terug in “Pool”. Lekker upbeat gaat de band verder met een fijne dansbare track. “Grudges” is de boodschap van Hayley Williams aan drummer Zac Farro, die na zes jaar eindelijk weer officieel terug in de band is. De nostalgische No Doubt-achtige track zou qua sound zo op Paramore kunnen staan. Het geluid van optimistische teksten geeft een fijn contrast in het midden van het sombere album.

De aparte track “Idle Worship” laat Paramore vanuit een andere kant zien. Hayley Williams zoekt in haar zang de grens van hysterie op terwijl ze een harde, kille tekst zingt over hoe ze niet de verwachtingen van haar fans kan voldoen. Het verleden van de band is een ware achtbaan geweest en Hayley als frontvrouw krijgt daarom als zondebok alle schuld op zich geworpen. Met teksten als “Hey baby, I’m not your superhuman, and if that’s what you want I hate to let you down” is “Idle Worship” tegelijkertijd een manier voor de zangeres om van zichzelf af te bijten en een manier om verontschuldigingen aan te bieden. Maar als je “Idle Worship” al extreem vond – “No Friend” is de vreemdste eend in de vijver. De track is niks van wat je zou kunnen verwachten van Paramore. Niet eens zang. Alle vocalen op dit nummer zijn gesproken teksten door mewithoutYou-zanger Aaron Weiss, de instrumentatie is chaotisch en gaat alle kanten op en structuur valt ver te zoeken. De tekst, die geschreven is door Aaron Weiss zelf in samenwerking met Hayley vertelt een verhaal over de band, de ups en de vele downs, met veel verwijzingen naar titels en teksten van voorgaande nummers. Net als “Idle Worship” is “No Friend” een track die de bittere waarheid bevat als het gaat over de fanbase van de band. In een interview met Zane Lowe van Beats1 vertelt de zangeres dat ze in de jaren na Paramore zware depressie heeft opgelopen vanwege het beeld dat anderen van haar hebben, en dat komt terug in een tekst als “I see myself in the reflection of people’s eyes, realising what they see may not be even close to the image I see in myself”. Na de kille teksten in het nummer sluit Aaron Weiss het nummer af door te vertellen dat de band, hoe dan ook, nog steeds dankbaar is. Bij de eerste noten van “Tell Me How”, lijkt het erop dat de band After Laughter afsluit met een typische pianoballad, maar bij het tweede refrein voegt Paramore er toch enkele beats aan toe die symboliseren waar de nieuwe Paramore voor staat.

Beoordeling: 8,5

Paramore is veranderd. Paramore was al veranderd op hun self-titled album, maar deze keer is het anders. De bandleden hebben zware tijden achter de rug gehad, er is zelfs meerdere malen nagedacht om de band volledig te stoppen, maar nog steeds zijn ze hier. After Laughter voelt als therapie voor de bandleden – als een soort overtuiging om toch door te blijven gaan. Paramore overtuigt niet alleen zichzelf, door te blijven doen wat ze willen, maar ook de luisteraar. Het tijdperk van vrolijke catchy pop-punk om op te headbangen is afgelopen en ze hebben het overleefd. De band doet waar ze zin in hebben, en, hoewel het soms net een beetje teveel van hetzelfde is, ze doen het goed.

Releasedatum: 12 mei 2017
Label: Fueled By Ramen
Verkrijgbaar via: iTunes, bol.com