Als we de afgelopen jaren iets van de muziekindustrie geleerd hebben, is dat we nooit Damon Albarn op z’n woord moeten geloven. De eerste nieuwsberichten over een nieuw Gorillaz album verschenen al in 2014, maar vervolgens gaat meneer eerst rustig verder met een soloalbum, een Blur-reünie en een theaterproductie, om eind 2015 alsnog te beweren dat de opvolger van The Fall al binnen een week in de schappen kan staan. Inmiddels zijn we weer twee jaar verder en zit de zware bevallig van Humanz er eindelijk op.

Wat als eerste opvalt, is de enorme lijst aan samenwerkingen. Dat Albarn niet vies is van wat muzikale collaboraties weten we al, maar meer dan ooit voelt een Gorillaz album aan als een playlist van songs van andere artiesten waar Damon de gastartiest is. Toegegeven, het hoogtepunt uit de geschiedenis van deze fictieve formatie, Plastic Beach, staat ook vol met gasten, maar de overkoepelende sfeer op dat album kwam een stuk natuurlijker over.

Hitjes als “Feel Good Inc.” zijn helaas zeldzaam op dit album. “Momentz” met De La Soul, die o.a. in de eerdergenoemde hit uit 2005 te horen was, maakt kans op deze eretitel, maar legt het af tegen de heerlijke flow van Popcaan en drone bassen in “Satrunz Barz”. De meeste nummers volgens de vertrouwde Gorillaz formule staan zo’n beetje halverwege het album. De kalme en melancholieke synthpop met hiphop invloeden, vergelijkbaar met “Rhinestone Eyes” en “November Has Come” wordt op Humanz vertegenwoordigd door songs als “Andromeda”, “Busted and Blue” en “Let Me Out”. Het zijn dit soort dromerige songs die de Gorillaz magie die zo lang op zich heeft laten wachten kunnen reproduceren.

Verdere overeenkomsten met voorgaand werk zitten in de teksten. Waar volgens traditie elke Gorillaz plaat één actueel thema behandelt, is op Humanz het Trump-presidentschap aan bod. Elke directe verwijzing naar “king-cheeto” heeft Albarn dan wel weer vernuftig weggeknipt. Ondanks dat levert Vince Staples in “Ascension” een indrukwekkend stukje kritiek op het actuele politiegeweld en liegt de boodschap er bij Benjamin Clementines “Hallelujah Money” er niet om.

Beoordeling: 6

Al met al heeft Humanz een te hoog ‘net-niet-gehalte’. De potentiële hits zijn net te mellow, de sfeervolle synthpop wordt net te veel overheerst door gastartiesten en het normaal gesproken slim in elkaar gezette concept mist hier geregeld het doel. Dus als Damon Albarn zich weer een keer uitlaat over een volgend The Good The Bad and the Queen album, weet dat je het tegenovergestelde kan verwachten.

Releasedatum: 28 april 2017
Label: Parlophone
Verkrijgbaar via: Bol.com en iTunes

Tracklist:

1. Intro I Switched My Robot Off
2. Ascension (feat. Vince Staples)
3. Strobelite (feat. Peven Everett)
4. Saturnz Barz (feat. Popcaan)
5. Momentz (feat. De La Soul)
6. Interlude The Non-Conformist Oath
7. Submission (feat. Danny Brown & Kelela)
8. Charger (feat. Grace Jones)
9. Interlude Elevator Going Up
10. Andromeda (feat. D.R.A.M.)
11. Busted and Blue
12. Interlude Talk Radio
13. Carnival (feat. Anthony Hamilton)
14. Let Me Out (feat. Mavis Staples & Pusha T)
15. Interlude Penthouse
16. Sex Murder Party (feat. Jamie Principle & Zebra Katz)
17. She’s My Collar (feat. Kali Uchis)
18. Interlude The Elephant
19. Hallelujah Money (feat. Benjamin Clementine)
20. We Got the Power (feat. Jehnny Beth)