Noem ze Two Door Cinema Festival wat het is alweer een tijdje geleden sinds dit Noord-Ierse collectief zich aan een clubtour waagde. Waar ze op 1 maart 2013 het podium van de toenmalige HMH betraden, zijn we inmiddels twee bezoekjes aan Best Kept Secret en een albumrelease verder. Nu, dus precies vier jaar later, laten Alex Trimble, Sam Halliday, Kevin Baird en tour leden Benjamin en Jacob zich weer in het clubcircuit zien. Dit keer in een goedgevulde Ronda van het Utrechtse TivoliVredenburg.

Openingsact Parcels laat de Jaren 70 hoogtij vieren. Zowel de kleding, als muziek van dit excentrieke vijftal schreeuwt disco. De gitarist heeft z’n slag goed afgekeken van Nile Rodgers, de harmonieuze falsetten doen dan weer denken aan de BeeGees, en beide worden aangekleed met psychedelische toetsen en een laagje indiepop. Het funky en groovy Parcels weet goed hoe ze de vroege concertganger een voorzichtig dansje kan laten wagen. Tweede act Blaenavon neigt dan weer meer naar de gitaar-georiënteerde An End Has a Start-tijdperk Editors, maar dan zonder het broodnodige charisma wat Parcels wel heeft.

Als Two Door Cinema Club zelf inmiddels drie nummers onderweg is, is de boodschap duidelijk: debuutplaat Tourist History uit 2010 is het paradepaardje van de avond. De singletjes van Beacon en het meest recentelijk uitgebrachte Gameshow komen ietwat plichtmatig voorbij en worden niet half zo warm ontvangen als de hitjes als “Something Good Can Work”. Helemaal niet erg trouwens, wat stiekem zijn het ook gewoon hun beste liedjes en aan de hand van de setlist en de reacties zijn zowel de band als het publiek het hier mee eens.

Het zijn de imposante schermen op het podium die de nieuwe songs wat interessanter maken. Het podium is wellicht een stuk kleiner dan die van de AFAS Live, maar nu TDCC zich niet aan een strak festivalschema hoeft te houden, heeft de band zich lekker laten gaan met kekke projecties die het publiek tijdens minder opzwepende nummers toch in de feest- en danssferen weten te houden.

Uiteindelijk is het een verademing dat de Ieren niet te veel nieuw materiaal spelen. Leuk beeldmateriaal of niet, het zijn toch de soepele gitaarloopjes en dansbare ritmes van Tourist History die het publiek het beste mee krijgen en de meeste sfeer zetten. Zodra Two Door Cinema Club weer op een festival in de buurt speelt komen we wel weer even buurten.