Het zijn koude, koude dagen, die wel wat gezelligheid mogen gebruiken. Op zowel maandag de 24^e als dinsdag 25 oktober spelen de heren van de Britse alternatieve rock band Don Broco in het gezellige Paradiso Noord, met maar één doel: er een feestje van bouwen. De heren stonden eerder dit jaar nog in Amsterdam in het voorprogramma van de immens populaire pop-punk boyband 5 Seconds Of Summer, en binnen no-time wisten ze nu de eerste show in Paradiso Noord uit te verkopen. De band besloot op 24 oktober nog een extra show te plannen, dus besloten we een kijkje te nemen.

De show wordt geopend door de Franse band Merge, die een aparte stijl van arena rock combineert met screams. De band probeert met hun Circa Survive-achtige sound het gevarieerde publiek te entertainen, wat eventjes duurt, maar tegen het einde heeft de band toch aardig wat fans in de pocket weten te krijgen. Tijdens de laatste track duiken zanger Max en bassist Tim nog het publiek in om samen met de fans te springen op de stevige track.

Er zijn veel bands die beweren dat hun muziek niet in hokjes te plaatsen valt, of die zeggen dat genres voor hun niet bestaan. Als er één band is waar dit voor zou gelden, dan zou het The One Hundred zijn. De tweede band die het publiek op mag warmen maakt een hele aparte combinatie van rap, dance, electronica met brute screams, breakdowns en heftige dubbele bas stukken. Denk aan een combi van Palisades, Twenty One Pilots, Linkin Park, Enter Shikari en nog veel, veel meer. Een vrij ongewone sound, maar toch doen ze hun best om het Amsterdamse publiek warm te maken. Frontman Jacob Field spuugt enkele zieke raps de zaal in en verzoekt het publiek keer op keer om mee te springen, mee te bewegen, klappen of moshen, wat soms wel, soms niet lukt. Hoewel de raps best sick zijn, kunnen de screams van de zanger nog wat verbetering gebruiken. Een deel van de zaal is onder de indruk, een deel van de zaal is teleurgesteld en de ouders van de fans die achterin de zaal staan zijn zeer waarschijnlijk erg gedesillusioneerd. Gelukkig is er nog het hoofdprogramma.

Dat hoofdprogramma wordt verzorgd door niemand minder dan Don Broco. Misschien wel de enige band die het voor elkaar krijgt om zowel bands als 5 Seconds Of Summer en Bring Me The Horizon te kunnen supporten. De afkomst van de fans in de zaal is dan ook enorm verschillend: veel jonge pop-rock fans, enkele heavy metal fans, opvallend veel volwassenen en hier en daar wat mensen die gewoon een lekker avondje uit willen. In ieder geval kan iedereen terecht bij Don Broco, die hun set begint met de laatste single “Everybody”. De band speelt met het publiek en laat een paar van hun beste dansmoves zien. Meteen daarop volgen ze met hun grote hit “You Wanna Know”, waarbij ze het publiek kunnen laten meezingen en meespringen.

De band speelt gedurende hun gehele set een fijne afwisseling van oude tracks van Priorities, waar de old-school Don Broco fans erg van kunnen genieten, en tracks van het laatste album Automatic, waar iedereen wel van kan genieten. Met een kleurrijke lichtshow vervolgt de band hun set met tracks als “Hold On” en “Fire”. Daar waar meegezongen kan worden, wordt meegezongen, en hier en daar geeft de charismatische frontman Rob Damiani nog wat uitleg voor de fans die nog niet alle teksten kennen. De hele band lijkt in topvorm te zijn vanavond, met bassist Tom Doyle zijn unieke baslijntjes in tracks als “Whole Truth” en “Hold On”; gitarist Simon Delaney, die tijdens tracks als “Priorities” het hele podium keer en keer op en neer springt; en drummer Matt Donnelly, die naast zijn rol als drummer ook een grote rol speelt als tweede zanger – iets wat vooral naar voren komt in nieuwere tracks, zoals “Further”.

Voorafgaand aan het nummer “Actors” geeft de zanger een shoutout naar alle fans die vanuit het buitenland zijn gekomen om de band in Amsterdam te zien. Vanuit de zaal krijgt hij vervolgens een Welse vlag, die hij probeert te gebruiken alsof hij een stierenvechter is richting gitarist Si, die vervolgens zo verward is dat de hele band het nummer opnieuw moet instarten. Een tijdje later speelt de band nog voor de echte old-school fans het nummer “Thug Workout”, waarbij de nodige pits niet mogen ontbreken. Halverwege de track zorgt de band voor veel verbaasde ogen aan de zijkanten van de zaal, zodra er een wall of death geopend wordt in het midden van de zaal. De metalfans leven zich voor een korte tijd helemaal uit. Vervolgens speelt de band nog “I Got Sick” en een héle vette uitvoering van “Automatic”, waarbij de zanger iedereen in de zaal door hun knieën laat gaan. Na afloop van “Automatic” wordt het even pikzwart in de zaal, tot de band terugkomt voor hun twee laatste tracks. Met een laatste kleurrijke uitvoering van de meespringer “Superlove” en “Money Power Fame” is de show dan toch tot een einde gekomen. Een show waarvan elk moment genieten was.

Fotogalerij