Interview: Jimmy Eat World
Aankomende vrijdag brengen de heren van de emo/pop-punkers Jimmy Eat World het negende studio-album Integrity Blues uit. Ter gelegenheid van deze grote gebeurtenis hebben we contact gelegd met bassist Rick Burch, om met hem te praten over het heden, de toekomst en het verleden van de band.
Hey Rick! Alles goed? Waar ben je ergens?
Het gaat goed, ik ben nu in Londen en vanaf hier gaan we zo naar de Bush Hall om onze soundcheck te doen voor de eerste gig van dit album.
Allereerste gig? Klinkt goed! Heb je grote verwachtingen voor deze show?
Die heb ik! Ik verheug me er ontzettend op. We spelen een paar nieuwe nummers van Integrity Blues en dat zal dan de eerste keer zijn dat we ze live spelen, dus ik kijk er erg naar uit om de reactie van het publiek te zijn. Dat is een van mijn favoriete dingen. Het is altijd een ding om muziek voor iemand te spelen nadat je het hebt opgenomen maar er is altijd iets binnen de live atmosfeer dat alles soort van versterkt, dus ik kijk daar erg naar uit.
Ik kreeg vanmorgen de kans om het album alvast te beluisteren, en ik vond het erg tof! Maar ik vroeg me af, wat is jouw persoonlijke top drie van het album?
Oh, top drie. Je vraagt me nu wat mijn drie lievelingskinderen zijn, haha! Maar ik hou van ze allemaal, natuurlijk. Het verandert eigenlijk elke dag, en het is heel divers. Momenteel vind ik “Get Right” erg leuk, vanwege de rock energie in het nummer. Ook “Pass The Baby”, omdat dat iets compleet nieuws voor ons was, en het was zo leuk om te maken. We hadden geen idee met wat er zou gebeuren en we zijn erg enthousiast over hoe het geëindigd is. En dan nog de titeltrack “Integrity Blues”. Het is erg verschillend. Het orkest is een beetje spookachtig, en dat vind ik erg interessant.
Je single “Get Right” klinkt erg old school, net als de ouderwetse Jimmy Eat World.
Ja, dat nummer… is erg ons. Het is erg bekend, en het was erg leuk om dat nummer samen te brengen. Het voelde erg comfortabel. Gewoon goed en stevig. Stevige Jimmy Eat World.
De meeste bands gaan experimenteren en evolueren zich rond hun derde of vierde album, maar momenteel zitten jullie op jullie negende album al. Voelen jullie als band nog steeds dat jullie groeien?
Jazeker! En dat was ook een van onze doelen die we voor onszelf hadden opgesteld voordat we aan het album begonnen. We wilden niet een nieuw album maken gewoon om een nieuw album te maken. We wilden er zeker van zijn dat we nog steeds groeien als muzikanten en als songwriters, dus begonnen we al erg vroeg met samenwerken met onze producer Justin Meldal-Johnson, of JMJ zoals wij hem noemen. Dat was nieuw voor ons. Meestal hebben we ver ontwikkelde nummers voordat we de producer erbij halen, maar deze keer begonnen we al samen te werken toen we nog alleen maar wat kladblokschetsen hadden. Erg ruw en onderontwikkeld. We vertrouwden eigenlijk heel erg op hem, en we gaven hem ook de toestemming om ons te sturen waar wij onze focus op moesten leggen – welke ideeën het meest interessant waren. We zaten samen en we stemden toe op onze nummers. Sommigen waren gewoon riffs of een opname van een gitaarriff van 7 seconden, maar iets in die stukjes had een bepaalde energie met zich mee, of had veel potentie voor een goede live ervaring. We focusten ons echt op die stukjes en ontwikkelden ze verder tot nummers. Het was een erg leuk en uitdagend proces. Hij hielp ons uit onze comfort zone te halen en vond oplossingen voor muzikale problemen die anders zijn dan onze normale oplossingen. Dus bij onze vorige acht albums, als we een muzikaal probleem of puzzel onder ogen kregen, dan hadden we een standaard oplossing om naartoe te gaan, die gewoon een bijna geforceerde Jimmy Eat World-hantering voor problemen reflecteren. Bij dit album wilden we daar bewust van zijn en probeerden we bewust een oplossing te vinden die anders was dan onze normale reactie. Dus daarin hebben we onszelf echt uitgedaagd. Nu we wat geavanceerd en wat verouderd zijn, zijn we niet meer zo flexibel als we vroeger waren, haha! Het was uitdagend soms en Justin deed het geweldig omdat hij aanmoedigend en motiverend en geduldig was. Hij vertelde ons nooit wat we moesten doen, maar gaf ons altijd inspiratie en een drive om te blijven jagen en de oplossing voor dat probleem zelf te vinden. Dus ik denk niet dat we een beter persoon daarvoor hadden kunnen kiezen.
Ik weet dat hij ook het laatste album van Paramore heeft gedaan, en ik weet dat er ontzettend veel bands zijn die erg beïnvloed zijn door jullie sound. Sommige van deze bands, waaronder dus Paramore, zijn nu zo ontzettend groot. Hoe voelt het voor jou om zo’n grote legacy achter je te hebben?
Het is ontzettend vleiend, voor ons als clubje van creatieve jongens. We zijn erg egoïstisch als we muziek maken, want we maken iets wat wij leuk vinden en waar wij opgewonden van worden, en we hopen natuurlijk dat andere mensen hetzelfde voelen als ze het horen – dat ze er net zoveel van houden als wij. Tegelijkertijd hebben we geen controle over wat onze muziek met iemand gaat doen als ze het horen. Als iemand het omarmt en er iets in vindt waarmee hij of zij zich kan identificeren, dan is dat erg vleiend voor me. Dat er andere bands zijn die door ons zijn beïnvloedt, dat is geweldig. Het verzekert ons dat we het juiste ding doen.
Zelfs Taylor Swift gebruikt jullie nummers in commercials, enzo.
Yeah.
Hoe is dat voor jullie? Heeft die specifieke commercial dingen voor jullie veranderd?
Je weet wel, dat is iets wat onlangs is gebeurd. Taylor Swift, een grote ster, koos ervoor om… Ik weet eigenlijk niet precies hoe dat allemaal gebeurd is, maar ze deed wat commercials voor Apple, en in die commercials gaat het over meeplaybacken met je favoriete nummers. Ik weet zeker dat er wat hedendaagsere muziek was, waarbij ze hadden gewild dat ze die koos, maar ik gok dat ze erg absoluut van haar mening erover was, dat ze “The Middle” wou doen, dat nummer dat we in 2001 uitbrachten. Er is iets in haar persoonlijke leven wat zich aanhechtte aan dat nummer. Het is erg bijzonder voor haar. Dus het was echt belangrijk voor haar om die commercial met dat nummer te doen, en weer, voor ons is het erg vleiend. Het is best wel awesome.
“The Middle” is sowieso één van jullie meest populaire nummers, maar wat beschouw je zelf als je grootste hit?
Oh wow. We hebben het nummer “Sweetness”, en dat – ik weet nog de eerste keer dat we naar Europa kwamen. Onze eerste show was in Duitsland en dat was in 1999, nog voordat het nummer op een album stond. Maar dat was ook in de tijd dat Napster werd opgericht en dat het populair werd, dus toen het persoon-naar-persoon delen van bestanden in de kinderschoenen stond. Dus we kwamen in Duitsland, zonder ook maar een album uit te hebben gebracht buiten Amerika, dus we hadden geen hoge verwachtingen. Het was een punk rock tour geboekt met hulp van een vriend van ons, en we wisten niet wat we zouden vinden. We speelden die show in Keulen en daar speelden we “Sweetness” en het publiek zong het nummer terug naar ons toen we het uitvoerden. Het was surrealistisch, want hoe kenden ze dit? En toen kwamen we erachter wat de waarde is van dingen, nummers delen met je vrienden. Of het nou via het internet of via een mixtape is. Ik vind het een goed ding, weet je wel? Die persoonlijke aanbeveling van een vriend, die heeft waarde. Dus daarom zal dat nummer altijd speciaal voor me blijven. Het was gewoon erg verrassend, en gewoon zo van “wow, dit is zo vet”.
Jullie zijn nu al zo’n 20 jaar actief. Heb je nu nog steeds dingen op je bucketlist staan die je in de toekomst zou willen doen?
Zeker! Ja, wat ons op de been houdt, is dat we nieuwe plekken en nieuwe mensen kunnen ontmoeten op plaatsen waar we nog nooit geweest zijn, dus hopelijk kunnen we met dit nieuwe album in nieuwe plaatsen touren. Een van die plaatsen is Zuid-Amerika. We zijn nog nooit in Zuid-Amerika geweest.
Nog nooit!?
Nee, nog nooit, verrassend genoeg! En het is niet ver van onze thuisbasis in Arizona… of nou ja, het is natuurlijk wel ver weg, maar we zijn ook in Singapore geweest, en in Jakarta, weet je wel? We zijn in Australië geweest, allemaal dat soort plaatsen die ver weg van ons af liggen. Dus we willen naar een plek op dit halfrond, hopelijk Argentinië, misschien Brazilië. Waar dan ook. We willen gewoon nieuwe plekken zien en de kaart van gebieden waar we zijn geweest zo groot mogelijk maken.
Dat is erg leuk om te horen; dat je al zolang bezig kunt zijn en nog steeds nieuwe dingen kunt doen.
Zeker, zeker. Het verveelt nog lang niet en elke dag is een nieuwe dag en we waarderen alle kleine dingen. Dat is iets wat komt als je al zolang in een band zit: het is nu gemakkelijker voor ons om alle kleine dingen die ons tegemoet komen te waarderen. Eerder zouden we ons niet realiseren hoe speciaal het is. Als iemand je op straat tegenkomt en je hand wil schudden en zegt “hey, ik vond dit nummer of dit album echt geweldig”, en die je waardering toont, dan is dat erg cool. Dat nemen we niet licht op. We waarderen en respecteren dat zelf echt.
Helaas hebben jullie geen Nederlandse datum tijdens jullie aankomende tour, maar heb je nog een boodschap die je direct aan je Nederlandse fans zou willen vertellen?
Dit heb ik. Ik wil graag zeggen dat ik er erg naar uitkijk om weer in jullie land te spelen. Ik weet niet precies wanneer dat gaat zijn, maar ik kijk er erg naar uit en ik hoop dat het niet te ver in de toekomst is. Misschien volgende zomer. Misschien een festival of enkele clubshows, dat zou geweldig zijn.
Laatste vraag, heb je een bepaalde boodschap die je met je muziek probeert over te brengen naar de luisteraar?
Geen algemene boodschap, maar gewoon… Er is niet één specifiek ding dat we willen dat onze luisteraar uit de muziek haalt. Het enige is dat je gewoon naar de muziek moet luisteren en er je eigen ideeën uit moet halen, wat het nummer betekent. Het kan voor iedereen anders zijn, er is geen verkeerde manier of een verkeerde boodschap om uit onze muziek te halen. Maak het je eigen.
Integrity Blues ligt vanaf 21 oktober in de winkel via Dine Alone Records. Bestel het album via Kings Road Merch of iTunes.
Volgende pagina >
Beveiligde verbinding