Tijd voor een kort geschiedenislesje. Een klein decennium geleden braken de heren van metalcore band Attack! Attack! door op het internet met hun befaamde crabcore video voor “Stick Stickly”. Frontman Austin Carlile verliet de band in 2009 en richtte samen met voormalig bassist Jaxin Hall de band Of Mice & Men op. (Carlile’s plek in Attack! Attack! werd vervolgens opgevuld door Caleb Shomo – die momenteel het gezicht van een andere bekende metalcore band: Beartooth.)

Nu zijn we zo’n zeven jaar verder en komen Austin Carlile en zijn vrienden met hun vierde studio-album, Cold World. De band heeft ondertussen al veel wereldtournee’s achter de rug staan en is al meerdere malen te zien geweest op de Nederlandse poppodia. Met Cold World nemen ze alle ervaringen mee, om zichzelf zo te ontwikkelen. Dit is meteen herkenbaar aan de nieuwe sound van de band. Er zijn veel invloeden te horen van bands als Linkin Park, waarmee de band ook getourd heeft, en horen we Austin Carlile op zowat elke track nu clean vocalen toepassen.

Het album wordt geopend door de track “Game Of War”. Het is een erg kalm nummer met een spookachtige sfeer om zich heen. De clean vocals en de nieuwe sound, die veel weg heeft van de progressieve metalband Tool, is meteen te horen. In deze track en vooral de tweede track, “The Lie”, horen we in de teksten van de band veel woede. Er zit een politieke diepgang achter de teksten, en het album zou zelfs als conceptalbum kunnen worden bestempeld. “The Lie” is ook de eerste track van het album waar we screams op horen. Het nummer begint met een Linkin Park/Nine Inch Nails-achtige elektronische drum beat, voordat het uitbarst in een instrumentaal radio rock intro, à la Bring Me The Horizon. De screams van Austin Carlile voelen in het begin nogal onwennig, maar samen met de clean zang van Aaron Pauley vormt het een prima combinatie.

De derde track op het album is de single “Real”. Een radio-vriendelijk rock nummer – wat voor veel verwarring zorgde in eerste instantie. De band wijkt hiermee sterk af van de metalcore sound waarmee ze ooit begonnen. “Like A Ghost” volgt “Real” op. Deze track is erg experimenteel en bevat enkele old-school nu-metal riffs, met een laagje van Austins ruwe stem eroverheen. De vergelijking met Linkin Park’s Chester Bennington is snel gemaakt, gebaseerd op de vocalen. Instrumentaal gezien is het een erg apart nummer, aangezien het vrij experimenteel is. Het refrein komt in ieder geval goed uit de verf, hoewel de zanglijnen niet erg catchy zijn. De meest recente single van het album, “Contagious”, versterkt de Linkin Park-vibes alleen maar. Het is een erg catchy nummer waar je makkelijk in op kunt gaan, maar de overduidelijke gelijkenis geeft het een zuur randje. Live zal dit nummer in ieder geval ongetwijfeld voor veel geheadbang en pits zorgen.

De track “-“ is de eerste van de twee tussenstukjes op dit album, en dient als zowel een rustmoment als een verlengde introductie van de debuutsingle “Pain”. De meningen over dit nummer zijn zwaar verdeeld onder de fanbase. Het klinkt alsof de band nét iets te hard probeert om “heavy” te zijn, met erg dissonante en zware gitaren die elkaar afwisselen. Het nummer mist de serieuze muzikaliteit door de ongeorganiseerde structuur en het gebrek aan een echte melodie. Mogelijk probeerde de band met “Pain” terug te keren naar de metalcore sound uit de vroegere jaren, maar het is maar de vraag of ze dat nog in zich hebben.

Na het enorme volume van “Pain” begint de intro van “The Hunger” rustig. De vocalen doen erg sterk denken aan die van Maynard Keenan van Tool. Deze track en “Relentless” brengen de echte nu-metal riffs terug. “Relentless” gaat nog een stapje verder, door rap vocals in de band te introduceren. Deze toevoeging kan misschien een druppel teveel zijn, maar over het algemeen zou deze track met gemak de volgende single van het album kunnen zijn. Catchy refrein, stevige riffs, deze track heeft alles. Maar vanaf dit punt wordt het album helaas wat minder interessant. Het nummer “Down The Road” is weliswaar muzikaal gezien een erg sterk nummer, maar het klinkt alles behalve wat we van Of Mice & Men gewend zijn. Het is een erg commercieel vriendelijk nummer, waarbij nog geen grammetje metal aanwezig is. Het nummer voelt hierdoor als een filler track, een soort opvulling om het album vol te krijgen.

“+” is het tweede instrumentale tussenstuk. Deze korte track bevat een minuut lang enkel violenspel. Het geeft de luisteraar een moment rust om bij te komen, voordat de laatste twee tracks van start gaan. “Away” is een hele rustige track – ook erg radiovriendelijk – met een erg aanwezige baspartij, die hier de hoofdrol inneemt. In de verre achtergrond horen we de violen van “+” terugkomen. De chille rock van “Away” kan, hoewel het net als “Down The Road” niet echt als Of Mice & Men klinkt, wel gewaardeerd worden. De track die het album mag afsluiten, is “Transfigured”. Muzikaal gezien heeft het enkele progressieve invloeden; thematisch gezien is het een goede afsluiting van het concept van het album; maar over het algemeen voelt dit nummer als een anticlimax. Het album barst van de stevige tracks met veel muzikale diepgang, maar tijdens de laatste tracks laat de band het kopje hangen.

Beoordeling: 7,5

Of Mice & Men doet met Cold World iets wat steeds meer bands doen. Zichzelf ontwikkelen door andere stijlen in de muziek te betrekken. Weg van de standaard metalcore riffs – meer clean vocals en elektronica. Natuurlijk is het geen complete verrassing, aangezien Restoring Force ook al een paar van deze ontwikkelingen liet zien, maar de mate waarin is veel sterker op deze plaat. Hoe dan ook, Of Mice & Men heeft het geprobeerd. Soms is het raak, soms niet. Hoe de nummers het doen in de hitlijsten en in de concertzalen zal een verrassing blijven, maar het zal zeker gevolgen hebben op de toekomst van de band.

Of Mice & Men speelt op woensdag 12 oktober in TivoliVredenburg in Utrecht, samen met Crown The Empire en Hands Like Houses. Kaarten hiervoor zijn verkrijgbaar via Tivoli.

Releasedatum: 9 oktober 2016
Label: Rise Records
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes, Impericon