Simple Plan in De Oosterpoort

Afgelopen maandag stonden de uit Montreal afkomstige Canadese rockers van Simple Plan in De Oosterpoort te Groningen. Met hun Taking One For The Team Tour spelen ze wederom in menig Europese zaal. Ook nu is The Bottom Line van de partij. Daarnaast staat ook het Engelse ROAM op het affiche voor de pop-punk avond.

Een doordeweekse maandag blijkt helaas niet het meest geschikt voor een overvolle zaal in Groningen. De kleine zaal is niet uitverkocht ondanks de behoorlijke namen vanavond. De mensen die wel de moeite hebben genomen hebben er overigens wel veel zin in. Het over het algemeen jonge publiek blijkt uitermate geschikt deze avond. Wanneer The Bottom Line  de avond opent gaan de eerste armen al de lucht in en wordt er makkelijk ingegaan op de wensen van zanger en gitarist Callum. De Londense mannen maken lekkere aanstekelijke pop-punk waar zeker de invloeden van bands als Green Day  en Blink-182 in doorklinken. Niks mis mee en ook de energieke performance is goed te pruimen. Alleen weet de geluidsman niet het gehele half uur de juiste balans te vinden en dat is zelfs bij dit genre jammer. Gelukkig zorgt het strakke drumwerk van Matt ervoor dat het publiek in de juiste maat blijft springen.

Vervolgens is het tijd voor ROAM. Een iets agressievere vorm van het pop-punk genre waarbij zo nu en dan gedacht kan worden aan het oudere werk van Rise Against. Een stuk meer uptempo en vuiger is de band. Ondanks dat de heren nog maar een jaartje korter samen zijn dan de voorgaande band is dat wel te zien. Helemaal een eenheid oogt het niet. Vooral het akoestische nummer komt totaal niet uit de verf. Zowel de gitaar zelf als de samenzang tussen Alex Costello en Alex Adam klinken niet best. Ondanks het rondspringen van de zanger over het hele podium lijkt de minder toegankelijke style niet helemaal over te komen bij het publiek.

Na een korte intro is het aan de vijf heren van Simple Plan om de avond op een goede manier af te sluiten. Vanaf de eerste minuut heeft zanger Pierre Bouvier de zaal onder controle. Dat is ook niet moeilijk, want de jonge dames liggen volledig aan de jarige man zijn voeten. De eerste nummers als “Opinion Overload”, “Jet Leg”, “Boom” en “I’d Do Anything” zorgen voor een hoog meezing gehalte. Hit “Welcome To My Life” doet het natuurlijk ook goed deze avond. De band speelt strak en is op geen fout te betrappen. De nummers worden gespeeld zoals ze op de plaat staan en ook de covers van “I Gotta Feeling” en “Uptown Funk” worden bijna te goed gespeeld. Dat zorgt er ook voor dat er niet echt een punk feel aanwezig is bij Simple Plan. Er wordt namelijk nergens buiten de boekjes gegaan deze avond en echt spannend wordt het ook niet. Ook Piere oogt meer als de ideale schoonzoon en niet als een stoere frontman. Gelikt is het en soms zelfs cheesy tijdens “This Song Saved My Life”.

Aan de andere kant hebben de heren wel een aantal heerlijke uptempo knallers geschreven als “Take My Hand” en “Shut Up”. Ook het zonnige “Summer Paradise” blijft een sterke plaat. Daarmee zorgen de heren voor een grote glimlach op het gezicht en dat is wat Simple Plan sterk doet. Ze zetten met de nodige ervaring een ontspannen feest avond neer en daar is natuurlijk niks op tegen. Wellicht is het een makkelijk plan, maar dat het werkt is zeker.