Het is de dag voor Koningsdag, en in hartje Eindhoven zijn alle voorbereidingen voor het feest al volop aan de gang. Stukje bij beetje kleurt de stad steeds meer oranje, ondanks dat het weer echt superkut is. Maar voordat in de Dynamo een of andere Koningsnacht party aan de gang gaat, krijgen we eerst nog bezoek van de beruchte Amerikaanse post-hardcore boys van letlive. die het podium van de grote zaal plat mogen spelen. Het zou eerst nog een uitverkochte show worden in de kelder van het gebouw, maar de show is uiteindelijk toch nog gepromoveerd tot de grotere ruimte.

De eerste van de twee bands die de show voor letlive. mag openen, is het Britse trio Youth Man. Het drietal, onder leiding van de charismatische Kaila Whyte, maakt vrije chaotische punk rock, waarbij de nadruk niet zo zeer ligt op perfectie maar meer op expressie. Het publiek in de half lege zaal heeft zeker even de tijd om erin te komen, aangezien de lijn tussen muziek en pure herrie vaak opgezocht wordt. De uiterst energieke stage performance van de bandleden compenseert de slordigheid, als de frontvrouw en de bassist Miles Cocker alle kanten op vliegen. Helaas kwam de zang niet altijd boven het enorme volume van de instrumenten uit, waardoor er niet veel van te verstaan was. Fans van chaotische hardcore, zoals Dillinger Escape Plan dat soort bands, hebben door deze debuutshow op Nederlandse grond een nieuwe band erbij om te checken. De laatste EP van de band is gratis te downloaden van de Bandcamp-pagina van de band.

Vervolgens is het de beurt aan het Britse indie rock/punk drietal Muncie Girls. De stijl van Muncie Girls maakt een sterk contrast met de stijl van letlive. en Youth Man, aangezien de dame en heren veel lichtere muziek maken. De band bracht vorige maand nog een nieuw album uit, maar de muziek lijkt niet echt aan te slaan bij de hardcore punk fans in de zaal. Muzikaal gezien is er echter niet veel negatiefs over de band te zeggen. De gitaarpartijen klinken erg warm en de band klinkt strak. Frontvrouw Lande Hekt’s stem mist nog wel een beetje de kracht voor de heftigere punksecties in de muziek, maar verder is er op muzikaal vlak weinig aan te merken. Toch past het totaalplaatje niet goed bij deze show. De mix tussen indie en punk rock zou beter passen in een tour met bandjes als Tigers Jaw of Aaron West & The Roaring Twenties dan in een chaotische post-hardcore show.

Als hoogtepunt van de avond is het dan om half tien eindelijk tijd voor letlive. om het Nederlandse publiek te entertainen. In de tussentijd is het in de zaal een stukje drukker geworden, hoewel het nog lang niet vol is. Voor de band, die bekend staat om hun indrukwekkende stage performance zal dat echter niet veel uitmaken. De band opent hun set direct met het nummer “Banshee (Ghost Fame)” waarbij de band meteen losbarst. Tijdens hun set speelt de band een mix tussen nummers van hun albums Fake History en The Blackest Beautiful met ergens in het midden nog de nieuwste single “Good Mourning, America”, die goed door het publiek ontvangen wordt. Nummers als “That Fear Fever” en “The Dope Beat” zorgen ervoor dat de voeten van de vloer gaan en de nodige pit midden in de zaal ontstaat.

Voor letlive.-standaarden is de band aan het begin van de show nog erg kalm. Frontman Jason Aalon Butler blijft nog gewoon op het podium staan; er is nog niks kapot gegaan; er zijn nog maar weinig capriolen uitgevoerd. Dat verandert allemaal ongeveer halverwege de set als de band meer interactie met het publiek aangaat en de frontman tijdens “The Sick, Sick 6.8 Billion” met een rol tape het hele podium af gaat en vervolgens door de hele zaal rent om vervolgens op de bar achterin verder te schreeuwen. Het nummer “Muther” dat erop volgt, zorgt zoals altijd voor veel meezingers in het publiek. Als de frontman vervolgens bij “27 Club” zelf de circle pit in gaat, ligt de zaal weer op zijn kop. Halverwege het nummer besluit hij eens een kijkje te nemen onder het podium, waar hij op magische wijze een plank vandaan tovert, die zal moeten sneuvelen aan de furie van Jason Aalon. Tijdens “27 Club” zien we dan eindelijk ook de eerste van vele stagedivers van het podium af gaan.

De band sluit hun set af met het nummer “Day 54” van Fake History voordat ze tijdelijk het podium verlaten. Voor de toegift komen eerst alleen gitarist Jeff Sahyoun en zanger Jason weer terug voor een emotionele uitvoering van het nummer “Pheromone Cvlt”. De show kan natuurlijk niet eindigen zonder de klassieker “Renegade ‘86”, waarbij de frontman het publiek aanspoort om te stagediven, te moshen, en om op het podium te klimmen om mee te zingen. Verzoeken die de fans in de zaal zeker niet laten liggen. Voor deze laatste track gaat zowel het publiek als de band helemaal uit zijn dak. Velen stagediven, enkelen zingen een paar woorden door de microfoons op het podium mee, en de frontman besluit tegen het einde van het nummer dat het toch wel eens tijd wordt om het podium letterlijk af te breken, wanneer hij de matten op de vloer lostrekt en om zichzelf heen wikkelt. De Amerikaanse heren van letlive. zorgen voor een ontzettend energieke set, zonder dat er ook maar iets van de kwaliteit van de muziek af gaat. De hele band is de hele show door strak, en hoewel er aan het begin van de set nog iets van de chaotische intensiteit ontbrak, is de band niets van hun authenticiteit verloren. Misschien als ze de volgende keer niet op een avond als Koningsnacht spelen, krijgen ze de hoeveelheid publiek die ze verdienen.

Het nieuwe album van letlive. heet If I’m The Devil… en is vanaf 10 juni verkrijgbaar via Epitaph Records.

Fotogalerij