Asking Alexandria – The Black

Asking Alexandria timmert al een tijdje aan de weg. In 2009 kwamen ze met hun debuutalbum Stand Up And Scream en volgden die op met Reckless And Relentless en in 2013 met From Death To Destiny. Het nieuwe album was al deels geschreven toen het bekend werd dat frontman Danny Worsnop de band heeft verlaten. Hoewel het al enigszins duidelijk was dat Worsnop er minder zin in had dan de rest van de band, kwam het nieuws toch redelijk onverwacht. Inmiddels zijn we dik een jaar verder en heeft de band een sterke vervanger gevonden: Denis Stoff. Gewapend met de nieuwe line-up brachten ze vandaag hun nieuwe album uit The Black.

Al vrij duidelijk is het duidelijk dat het verlies van Danny een belangrijk thema is op het album. Voor “Sometimes It Ends” muzikaal aanvangt vertelt Ben Bruce er nog letterlijk over. Ook bijvoorbeeld “We’ll Be OK” lijkt toch over de oud-frontman te gaan. Hoewel het vertrek een thema is van het album lijdt de muziek niet onder het feit dat de band een nieuwe frontman heeft. De band blijft trouw aan hun stijl. Een nummer als “Let It Sleep” is typisch voor Asking Alexandria. Harde riffs, grunts op de coupletten, aanstekelijke zang in het refrein en natuurlijk de technologische elementen waar ze bekend om staan zijn allemaal ruim aanwezig.

Opvallend is wel dat er een aantal nummers op de plaat staan die toch redelijk rustig zijn, zeker voor Asking Alexandria standaarden. Op “Gone” is zelfs geen gitaar te horen. Ook “Send Me Home” is een rustig nummertje. Dat het atypisch is, wil echter niet zeggen dat de nummers niet goed zijn. De stem van Stoff komt goed uit op deze ballads. Daarbij doet het ook goed aan het album, de afwisseling zorgt ervoor dat je geboeid blijft luisteren.

De vocals van de nieuwe zanger komen niet alleen op de rustige nummers tot recht in de rustige nummers. Wanneer de Oekraïner clean zingt creëert het een sinistere sfeer in het nummer. Perfect voorbeeld is voorbeeld is toch wel de titeltrack. De grunts zijn op point, maar de clean vocals springen er toch bovenuit. Toch zijn er nummers op het album waar de grunts de boventoon voeren. Daar is “Just a Slave To Rock ’n Roll” een perfect voorbeeld van, al is het gitaarwerk toch de grote ster in dit nummer. De riffs zijn enorm lekker neergelegd door Ben Bruce.

Beoordeling: 7,5

De comeback van de bands is een sterke. The Black is een album dat het begin van een succesvolle reeks neer lijkt te zetten. Hoewel het een erg lekker album is, krijg je wel het gevoel dat er nog veel meer in zit dan er uit is gehaald. Iets wat volledig  normaal is gezien Denis net een jaar lid is van de band. Dat neemt niet weg dat het goede begin gemaakt is. Nu rest alleen nog een Europese tour voor de Britse band met Nederland als tussenstop.

Releasedatum: 25 maart 2016
Label: sumerian records
Verkrijgbaar via: Itunes