Op het zuidelijk halfrond van onze planeet ligt ergens een groot eiland bestaande uit dodelijke spinnen en een enorme muziekscene, die ons bands als Tonight Alive en Parkway Drive gegeven heeft. Vanuit het zonnige Australië brengen de heren van de post-hardcore band Hands Like Houses eindelijk hun derde album Dissonants, opvolger van hun succesvolle voorgaande album Unimagine.

Als je denkt aan het materiaal dat Hands Like Houses voorheen uitbracht, dan denk je niet meteen aan de heftige scream- en breakdowngevulde post-hardcore zoals andere bands van hetzelfde label Rise Records uitbrengen. Hands Like Houses staat voor soul-volle melodieën, veel experimenten met synthesizers en een verfijnd gitaargeluid met veel muzikale lagen. Tussen de release van Unimagine en Dissonants nam de band afscheid van toetsenist Jamal Sabet, die zich wilde focussen op andere dingen in het leven. Je zou dan verwachten dat de sound van Hands Like Houses verandert, en enigszins klopt dat ook, maar niet op de manier die het meest voor de hand ligt.

In de singles die de band voorafgaand aan de release uitbracht, zijn deze veranderingen al te horen. De synthesizers en keyboards zijn nog steeds aanwezig. Misschien hier en daar een beetje minder dan op voorgaande platen, maar ze zijn er. De opmerkelijkste verandering is dat het lijkt alsof de band opeens veel heavier is geworden. De bekende single en albumopener “I Am” liet dit al horen in de aggressieve gitaarlead in de refrein van het nummer, die door de achtergrond heen snijdt, en de brug na het tweede refrein, waarin frontman Trenton Woodley de woorden “I am dissonant!” nota bene schreeuwt. Hoewel één à twee zinnetjes in een nummer natuurlijk niet erg veel is, is het wel opmerkelijk dat de band screams in hun nummers begint te verwerken.

Ook de andere singles, “New Romantics” en “Colourblind” laten deze nieuwe wending horen. In “New Romantics” worden we naast een korreltje stevige riffs ook getrakteerd op lekkere slap-basslijnen in de coupletten van het nummer. In het refrein van “Colourblind” laat Trenton Woodley zijn vocale capaciteiten horen. Andere nummers op het album, zoals “Perspectives”, gebruiken deze zwaardere elementen op andere plekken in het nummer, zoals het tweede couplet, terwijl het refrein van nummer meer doet denken aan ouder materiaal van de band. De track “Division Symbols” past ook fijn in dit straatje. In eerste instantie lijkt het op een vrij standaard Hands Like Houses nummer, met een intro die doet denken aan bijvoorbeeld “Introduced Species” of “Shapeshifters”, maar na een tijdje begin je te merken dat er meer schuilt in de handen van de makers. Trenton Woodley weet een mooie mix te maken tussen de enorm catchy en melodische refreinen, die een zwaar contrast vormen met de gescreamde bridge later in het nummer.

Dissonants bevat geen softe ballads zoals “Oceandust” meer. Echter zijn er nog wel nummers die de gevoelige kant van de band laat horen. Het nummer “Momentary” begint met een rustige gitaarriff, en langzaam maar zeker vormt het nummer een grote opbouw tot een groots climax. De band kan op deze plaat duidelijk laten horen tot welke kwaliteiten ze beschikken. Nummers als “Glasshouse” en “Degrees of Seperation” zijn bijvoorbeeld goede voorbeelden waarin bassist Joel Tyrrell zich onderscheidt van de andere bassisten in de muziekscene, door creatieve baslijnen te spelen gedurende de hele track.

Beoordeling: 8,5

Dissonants is een plaat waarop de band zich verder ontwikkelt en steeds weer nieuwe dingen van zichzelf laat horen. Voor Hands Like Houses zou het misschien kunnen betekenen dat ze met deze plaat zichzelf eindelijk wereldwijd op de kaart zetten, want laten we eerlijk zijn, hier in Nederland hebben de Australiërs nog niet de aandacht die ze verdienen. Het enige minpuntje aan Dissonants zou kunnen zijn dat het album in zichzelf niet enorm veel variatie bevat, maar het album in zijn geheel is een unieke plaat met veel creativiteit. Tijd om je bloemenshirts uit de kast te halen en je baard weer te laten staan – Hands Like Houses zijn weer thuis.

Releasedatum: 26 februari 2016
Label: Rise Records
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes, MerchNow