Foo Fighters in de Ziggo Dome

Gewapend met een troon voor Dave, een arsenaal aan nummers en een overdosis energie stonden de Foo Fighters afgelopen donderdag 5 november in een uitverkocht Ziggo Dome. Voor wie nog steeds verbitterd was om het afzeggen van de band op Pinkpop afgelopen zomer, zal nu zeker niet teleurgesteld zijn. De Foo Fighters maken elke verwachting waar. Koste nog moeite werd gespaard in Amsterdam.

Voordat de Foo Fighters het podium mochten betreden, werd er een gigantisch gordijn op gehangen. Na een tijdje wachten, was het zo ver. De lichten gingen uit en de levende legende Dave Grohl hitste de zaal alvast op met zijn kenmerkende schreeuw waarna de beginakkoorden van “Everlong” ter ore kwam. Het doek viel. Althans, het leeuwendeel van het doek. Het doek voor het podium bleef nog even hangen waarna het nummer werd afgekapt. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken. Met minstens net zo veel energie werd de hit opnieuw ingezet.

In het eerste gedeelte was er geen ruimte voor een enkel moment rust. Alle grote rockhits werden afgewerkt. Noem ze maar op, “Monkey Wrench”, “Learn To Fly”, “Something From Nothing” en natuurlijk het iconische “The Pretender”. Toch ontbrak er geen interactie met het publiek. Voor het starten van “Big Me” was het tijd voor een onderonsje met het publiek.

Na een nummer of tien was het, tussen al het rockgeweld door, tijd voor een kleine onderbreking om de bandleden stuk voor stuk voor te stellen. Ook dat was een ervaring apart. Na het voorstellen van elk lid werd er een deel van rockklassiekers gespeeld. Zo werd “Eruption” van Van Halen gespeeld, “Tom Sawyer” van Rush en “Another One Bites The Dust” van Queen werd gezongen door Taylor om zijn zangkunsten te demonstreren. Drummer Taylor nam wel meer zang voor zijn rekening. Zo imiteerde hij een moment Freddy Mercury, zong hij een Pink Floyd cover en is “Cold Day In The Sun” vanzelfsprekend ook door hem gezongen.

Halverwege de show komt er wel iets meer rust in het optredens, voor zo ver je van rust kan spreken. Dave en Taylor stoppen zo veel energie in de muziek dat je zelfs van meezingers als “My Hero” en “Times Like These” energie krijgt. De energie die door de band werd vertoond, ging niet verloren. Het kan niet missen dat ieder persoon in het publiek de tijd van zijn of haar leven heeft gehad. Hoewel het boordevol zat in het stagedeelte werd er halverwege vrolijk gemoshet opeen aantal nummers.

Twee uur later zijn de rockveteranen nog immer op het podium te vinden. De nummers werden in het tweede gedeelte rap na elkaar gespeeld, omdat Grohl niet wilde dat de show zou inkakken. En dat is gelukt. Geen moment was er een mogelijkheid je focus op het podium te verliezen. Het charisma van Grohl, de energie van Taylor en het uitmuntende spel van de rest van de band lieten dat simpelweg niet toe.

Na een Pink Floyd cover in de vorm van “In The Flesh?” werd het eind van de show aangekondigd. Aan een toegift doet de band niet meer. Ze spelen zo veel mogelijk nummers en zeggen gedag. Het publiek kan echter gerust naar huis keren, de band zal terugkeren naar Amsterdam. Wanneer weten ze niet, maar ze komen terug. Eerst is het tijd voor een rustperiode waar het gebroken been kan genezen. Daarbij wacht de fans binnenkort ook nog verrassing, volgens de leadzanger. Na dit gezegd te hebben werd “Best Of Me” ingezet. Luidkeels werd er mee geschreeuwd en gezongen. Het publiek kon nog een keer meegaan in de flow van de band voordat ze na een buiging het toneel verlieten.

De Foo Fighters kan inmiddels wel een legendarische rockband genoemd geworden. Daar komen hoge verwachtingen bij kijken. Die werden allemaal waargemaakt en overtroffen. De show was gelikt, het podium was visueel aantrekkelijk om naar te kijken en de band was zowel muzikaal perfect als vol energie. Het gebroken been en de troon waren meer een asset dan een last. De momenten waar de troon naar voren ging en er een gitaarriff gespeeld werd, waren gewoonweg episch. Beter is het niet te verwoorden. Hoewel de band dit jaar alweer haar twintigste levensjaar ingaat, zijn ze nog lang niet op hun weg terug. Ze zijn beter dan ooit en lijken klaar om nog jaren door te gaan.