De DJ heeft het niet druk vandaag. Op een avond met vier acts is er niet veel tijd om tussendoor enthousiast plaatjes te draaien. Tussen de performers onderling zijn de nodige verschillen te vinden maar over het doel van de avond zijn ze het allemaal eens: zo goed mogelijk een old-school punkrock show neerzetten.

De avond wordt afgetrapt door Derek. Onder zijn alias The Homeless Gospel Choir brengt de Amerikaan akoestische protestsongs met een knipoog. De thema’s beginnen sterk maar zwakken af naar songs van het kaliber “mijn scheikunde docent was stom”. Dat Derek niet vies is van een praatje met het publiek maar het toch een huiselijk gezellig half uurtje.

Next up is Trophy Eyes. Het eerste bandje van de avond benadrukt dat het een Punkrock show is en het publiek vrij is het podium op te wandelen. Het duurt een nummertje of twee, maar zo het geschiedde. Met de A Day To Remember achtige combinatie van poppunk en scream vocalen weet de band menig crowdsurfer, stagediver en moshpit op gang te krijgen. De bebaarde punkrockers van Red City Radio temmen de chaos een beetje en komen eerder met meezingers.

Als het na dan tijd is voor Anti-Flag begint de energie weer te stromen. De band weet de drie supportacts te combineren. Met zo ongeveer vijf stagedivers per nummer, de kolkende menigte, politiek geëngageerde speeches en het mee brullen schiet de avond maar weinig te kort aan een ouderwetse punkrock show. De pluspunten gaan naar bassist Chris „no. 2“ Barker. Niet alleen omdat hij het publiek in duikt, maar omdat hij een moment aandacht besteed aan Tim Rice en andere slachtoffers van politie geweld.

Het publiek bestaat uit jong en oud die in die songs van Anti-Flag en de punkrock hun frustratie kwijt kunnen. Dit zorgt voor een enthousiast, gelijkgestemd, maar bovenal bezweet publiek. Druk is het echter niet. De balkons in de oude zaal van de Melkweg bieden nog voldoende ruimte en in de zaal zelf heeft iedereen ruimte om van de bar naar de pit te wandelen. De positieve bijwerking is dat de mensenmassa ruimte zat heeft om heen en weer te bewegen.

Het gaat vanavond niet om de hoofdact. In tegenstelling tot wat gebruikelijk is bij een optreden van Anti-Flag gaat het ook niet om het politieke stof tot nadenken. Het gaat vanavond om je ei kwijt kunnen, kunnen doen wat je wil. Ook als dat inhoud dat er van het podium afgesprongen wordt. Anti-Flag en al hun tourmaten missen misschien de boodschap, maar weten wel de chaos van een old-school Punk show na te bootsen.