Brother & Bones in Vera

Afgelopen zaterdag stond het Londense vijftal van Brother & Bones in Vera te Groningen. Met hun huidige Omaha Tour doen ze Nederland zelfs vier keer aan. Zo brachten ze al een bezoek aan Nijmegen en Utrecht en staat vanavond de Melkweg in Amsterdam op het programma.

De band die in 2011 werd opgericht bracht de afgelopen jaren al een tweetal EP’s uit onder de namen For All We Know en To Be Alive. Afgelopen augustus werd het langverwachte debuut gereleased. Het self-titled album is een uiterst veelzijdige schijf geworden en het ontving terecht positieve kritieken.  Door de jaren heen lijken de heren steeds meer bekendheid te krijgen waardoor een uitgebreide Europese tour niet uit kon blijven. De muziek doet denken aan een mengeling van Mumford And Sons en Kings Of Leon. Voeg daar een licht psychedelisch sausje aan toe van The Boxer Rebellion en je hebt Brother & Bones. Ze laten zich daarmee niet in één hokje plaatsen en dat is precies waar hun kracht ligt.

Deze avond is er geen support act meegenomen en om strak 22:00 uur worden de lichten gedoofd. Vanaf de eerste minuut staat de band als een huis. Opvallend is dat de band gebruik maakt van een tweetal drummers. Percussionist Robin Howell- Sprent beschikt over een dermate grote set dat het drumstel van Yiannis Sachinis bijna in het niet valt. Gelukkig weten beide heren voor een enorm prettige basis te zorgen in de nummers. Het brengt veel meer gelaagdheid met zich mee en is daarom zeker van meerwaarde. Gitarist James Willard laat met zijn gitaarspel de band stevig rocken als het moet, maar kent ook momenten van technische soundscapes wanneer er gevraagd wordt om een meer psychedelische aanpak. Met de langharige charismatische frontman Rich Thomas op zijn akoestische gitaar  is er op dynamisch gebied niets te klagen.

De band is in staat om enorm veel kanten van zichzelf te laten horen met tracks als: “Omaha”, “Kerosene” en “For Al We Know”. Tijdens “To Be Alive” gaat zanger Rich Thomas soms op save voordat hij de refreinen in gaat. Dat is jammer, want dat is juist het moment waarop hij zich van zijn sterke kant kan laten horen. Echter is het de beste man vergeven aangezien het de derde show op rij is. Gezegd moet worden dat hij over het geheel gezien over een eigen geluid beschikt. En wanneer de stembanden opgewarmd zijn is het bereik enorm. Met “Raining Stone” en “Back To The Shore” laat Brother & Bones nogmaals horen dat een grote toekomst aanstaande is. Met de veelzijdigheid en uitstraling zit het wel goed. Alleen de backing vocalen mogen hier en daar nog wat aandacht krijgen, want die waren niet altijd even top.

Dat niet iedereen voor Brother & Bones kwam deze avond was helaas duidelijk te horen in de zaal. Bij de rustige nummers werd het geroezemoes luider wat enorm afbreuk deed aan het optreden. De band verdiende namelijk veel meer respect dan wat men nu liet horen. Gelukkig lieten de heren zich niet van de wijs brengen en speelden desondanks hun set op volle kracht uit. Wellicht dat de uitgebreide programmering deze avond in de Vera Club niet helemaal voor de juiste balans zorgde in de zaal.