Woensdagavond 7 oktober is de avond waarbij de grote zaal van de Dynamo gevuld wordt met een stevige portie melodische hardcore. De Canadese band Counterparts stond met hun stevige voorprogramma’s geboekt om in de kelder van de Eindhovense zaal op te treden, maar door de grote hoeveelheid muziekliefhebbers die hun ticket gekocht heeft is de show naar de begane grond verhuisd. Om het hardcore-keldergevoel erin te houden staan de bands echter niet op het podium. In plaats daarvan hangen er doeken voor de stage en is er een kleiner, lager podium op de grond gebouwd. Hierdoor staat het publiek dichterbij de fans en kan de intensiteit net zo sterk beleefd worden als in de kelder. Een avond vol mosh pits en stevige hardcore staat ons te wachten.

Als eerste staan de heren van Capsize op de planken. Het is niet de eerste keer dat we de jonge heren hier in Dynamo mogen aanschouwen, vorig jaar waren ze onderdeel van de Never Say Die-tour. De vorige keer wisten ze niet een erg grote indruk op ons achter te laten, maar het verschil dat deze band in een jaar kan maken is enorm. Capsize is hard en chaotisch. De screams van frontman Daniel Wand en gitarist Ryan Knowles zijn messcherp en furieus. Ook laten de gitaristen zich in hun bewegingen helemaal gaan. Regelmatig staan de fans op het podium, staat de band zelf midden tussen het publiek, en een enkele keer klimt de gitarist op de speakerboxen. In vergelijking met een jaar geleden brengt Capsize een wereld van verschil.

Na Capsize is het de beurt aan de post-hardcore groep Senses Fail. Post-hardcore klassiekers zou je ze bijna kunnen noemen. Meer dan tien jaar geleden brachten ze hun debuutalbum Let It Enfold You uit waarmee ze post-hardcore en emo combineerden en daarmee de Amerikaanse hitlijsten zelfs behaalden. De afgelopen jaren is het echter aan de stille kant gebleven met de band, maar dat is aan hun optreden niet te zien. De muziek is aan het begin van de set nog wat aan de tamme, meer melodische kant – sommige nummers klinken als pop-punk, maar de band weet verschillende stijlen binnen punk en hardcore goed te combineren. De band speelt verschillende nummers van hun oude albums en enkel nieuw materiaal van hun laatste album Pull The Thorns From Your Heart, waaronder het heftige hardcore nummer “The Courage Of An Open Heart” en “The Importance Of The Moment Of Death”. Na dit laatste nummer geeft frontman Buddy Nielsen een uitgebreide speech over de betekenis van het nummer, zijn ervaringen met het uitkomen als bisexueel, en geeft hij zijn waardering aan Nederland als eerste land dat homohuwelijken toestond. Naast deze grote betekenisvolle speech, zet de band een erg strakke en diverse show neer. Vooral de hardere, thrash nummers worden door het publiek erg gewaardeerd. De band heeft tegen het einde van hun set zelfs tijd over, waardoor ze nog twee nummertjes extra kunnen spelen. Deze indrukwekkende set wordt afgesloten met “Bite To Break Skin”.

De headliner van vanavond is Counterparts. De Canadese band heeft sinds kort maar liefst vier albums op zak, waarvan de laatste, Tragedy Will Find Us, afgelopen zomer uit kwam. Het grootste gedeelte van hun explosieve set bestaat dan ook uit nummers van deze nieuwe plaat, of de voorganger The Difference Between Hell And Home. Zo beginnen de heren bijvoorbeeld hun set met de knallende albumopener “Stillborn”. De eerste flinke klappen op het drumstel zorgen al meteen voor enkele stagedivers en de grote moshpit in de zaal wordt weer wakker. De band onder leiding van frontman Brendan Murphy is energiek, strak en vooral hard. Met hun sterke emotionele hardcore nummers en teksten weten ze het publiek optimaal bij hun performance te betrekken. Bij meerdere tracks in de set, waaronder de emotionele “Ghost”, staat het podium vol met fans die als een eenheid de teksten meeschreeuwen.

Naast deze nieuwe track passeren natuurlijk ook enkele oudere nummers de revu, waaronder het nummer “Only Anchors” van het debuutalbum van de band. Deze track staat garant voor een enorme stroom crowdsurfers en stagedivers. Een van de andere opmerkelijke nummers in de set is natuurlijk “The Disconnect”, mogelijk wel het bekendste Counterparts nummer. Tijdens de emotionele climax  van het nummer duikt de frontman zelf het publiek in en bijna de hele zaal stormt om hem heen om de teksten mee te schreeuwen. Na nog het nummer “Burn” verlaat de band even het podium om iedereen weer even wat rust te geven voordat ze terugkomen voor een toegift, bestaande uit “Witness” en de afsluiter “Solace”. Deze intense laatste momenten zijn misschien wel de hoogtepunten van de set. De laatste woorden “I’d rather die than live without you” echoën door de zaal als het intensieve optreden zijn einde heeft bereikt.

Fotogalerij