We Are The Ocean is al enkele jaren bekend binnen het alternatieve muziekcircuit. Hun debuut-EP uit 2008 vol post-hardcorejams bevatte onder andere het nummer “Nothing Good Has Happened Yet”, wat in die tijd een grote hit werd op MySpace. De video voor het nummer is inmiddels al meer dan zes miljoen keer bekeken. Echter heeft de Britse band met elke release een stapje in een andere richting gezet – in 2012, voorafgaand aan de release van Maybe Today, Maybe Tomorrow heeft de band afscheid genomen van de bij fans geliefde scream-vocalist Dan Brown. Nu in 2015 heeft de band het vierde studio-album op hun naam de staan, de eerste plaat waarbij alles geheel vanuit de vingers van de vier heren geschreven is. Met Ark probeert de band weer een stapje vooruit te komen.

Het album begint met de gelijknamige track “Ark”, de eerste track van het nieuwe album die de band enkele maanden geleden naar buiten bracht. Op dit nummer zijn al meteen enkele veranderingen in de stijl van We Are The Ocean te horen. Opvallend is bijvoorbeeld de vijfkwartsmaat die het hele nummer doorstroomt. De orkestreerde vioolpartijen en de achtergrondvocalen voegen ook meer kleur aan de mix toe. Al gauw is duidelijk dat de heren afstand genomen hebben van hun post-hardcore verleden en vooruit gaat met de alternatieve, of zelfs progressieve, rock waar ze al enkele jaren naar streven. Invloeden van andere moderne progressieve rock acts, zoals Muse, zijn niet te ontkennen.

Enkele andere tracks, zoals de nummers “I Wanna Be”, “Do It Together” en “The Midnight Law” vallen op door hun sterke aanwezige bas-sound – een geluid dat erg doet denken aan bands als Arctic Monkeys of Royal Blood. Vooral de eerste twee van deze benoemde tracks zijn pogingen van de band om op te vallen binnen deze moderne alternatieve rock radio. Het ruwe randje dat frontman Liam Cromby aan de anthem-achtige  zanglijnen in het refrein toevoegt brengt een mooie mix met de melodieuze elementen in het nummer.

Het rock-gehalte van het album is echter niet overal op de plaat aanwezig. Sterker nog, op meer dan de helft van het album neemt de band een tandje terug. Soms verschijnen er dan enkele momenten waarbij je vraagtekens bij de keuzes van de band kunt zetten. “Hope You’re Well” is een nummer waarbij dat gelukkig niet is. De power ballad wordt ondersteund door een wat rustiger tempo en sterke teksten. Muzikaal gezien zorgt de instrumentatie van de band ervoor dat de structuur van het nummer erg aanwezig is. De gitaren en drums bouwen op naar een mooi refrein dat aan het einde van nummer steeds intenser raakt. Door de rustige opbouw komt de climax nog beter tot zijn recht.

Waar zitten dan die vraagtekens? Op bijna alle andere tracks. Misschien vallen de tracks “Shere Kahn” en albumafsluiter “Remember To Remember Them” nog aan de betere helft, maar met de andere helft van het album stelt de band ons toch een beetje teleur. Tracks als “Holy Fire” en “Good For You” zitten helaas vol radio rock clichés en laten maar weinig van de originaliteit van de band horen. Hoewel het refrein van “Good For You” erg meeslepende zangmelodieën en akkoordenpatronen heeft, zorgen de staccato gitaarstukken en de ontzettend ongeïnspireerde teksten voor een afkeer voor het nummer.

Beoordeling: 7,5

Het album zit vol met hoogte- en laagtepunten. De alternatieve en progressieve rock elementen laten zien dat We Are The Ocean nog vol potentie zit om verder te komen. Hardcore We Are The Ocean fans zullen echter minder snel genieten van dit nieuwe setje tracks. Daartegenover staan de fans van alternatieve radio rock bands als Muse en Royal Blood die deze plaat wel zeker een kans mogen geven. Ark laat een nieuw creatief proces van de Britse heren zien, met veel plussen en minnetjes. Waar de band ons de volgende keer mee verrast zal een groot mysterie zijn.

Releasedatum: 11 mei 2015
Label: Hassle Records
Verkrijgbaar via: iTunes, bol.com