Woensdag 29 april begint als een sombere dag. Grijze wolken, af en toe een bui, een frisse wind. Geen fantastische dag voor een dagje uit in Amsterdam, zou je zeggen. Maar op deze donkere dag staan deze avond twee bandjes die het zonlicht de wereld in brengen. Een van die bandjes is de Amerikaanse indie pop groep Echosmith. Nog nooit van gehoord? Zet de radio maar aan en je hoort de hits “Cool Kids” of “Come Together” langskomen. Met hun zonnige muziek proberen ze een glimlach op de vele gezichten in een uitverkochte Melkweg te toveren.

Voordat de jongedame en heren van Echosmith het podium betreden is het eerst de beurt aan de Engelse heren van Alvarez Kings om het publiek warm te maken. Het publiek, bestaande uit vooral veel casual muziekluisteraars, lijkt in eerste instantie niet onder de indruk van de indie/elektronische vibes die de Britten met het nummer “Run From You” de zaal in sturen. Maar zodra de band er enkele rockelementen ingooit, krijgen ze de handjes op elkaar. Frontman Simon Thompsons’ stem galmt fenomenaal door de zaal heen. De band neemt ook even de tijd voor een praatje met het publiek en een fotootje hier en daar. Hoewel nog vrijwel niemand in het publiek eerder van de band gehoord lijkt te hebben, weet de band door een ludieke weggeefactie enkele volgers op hun social media erbij te krijgen én tegelijkertijd hun nieuwe EP Fear To Feel te promoten. Naarmate hun set vordert lijken steeds meer mensen het goede gevoel bij de band te krijgen. Met hun set van een half uurtje, afgesloten door het nummer “Postcards From Berlin”, kunnen de Alvarez Kings dan ook terugkijken op een geslaagd optreden in de uitverkochte zaal.

Als vervolgens om negen uur de lichten uitgaan en de gebroeders Sierota één voor één het podium betreden staat de zaal meteen op hun teentjes. Terwijl de drie jongens met de instrumentalen van “Let’s Love” hun set openen, stapt vanuit de duisternis de charmante zangeres Sydney de spotlights in. Tijdens de eerste paar nummertjes loopt nog niet alles even soepel en zijn sommige microfoons, waaronder die van de zangeres, niet erg goed te horen. Ook levert dat hier en daar een valse noot op, maar dat mag de pret niet drukken. Na de uitvoering van hun hitsingle “Come Together” lijken alle problemen opgelost te zijn en zien we ook de gezichten van de bandleden stralen.

Zangeres Sydney Sierota weet met haar jeugdige uitstraling snel een connectie te leggen bij het publiek. Zo haalt ze op enkele momenten haar telefoon tevoorschijn om opnames te maken van iedereen in de volle zaal die vrijwel in zijn geheel de refreinen uit volle borst meezingt. Voorafgaand aan de nummers “Tell Her You Love Her” en “Bright” vertelt ze wat de nummers voor haar betekenen, waardoor ze het publiek in de palmen van haar handen krijgt. Tijdens het nummer “Come With Me” vraagt de excentrieke basgitarist Noah Sierota twee mensen het podium op – een jongen en een meisje – om samen “liefde” te maken. De fans, die het podium betreden, worden onderdeel van een kort verhaal, verteld door de frontdame, met als slothoofdstuk de dans die het koppel, samen met de band en het publiek uitvoert. Hoewel het lichtelijk awkward is voor de twee fans om mee te maken, is het erg leuk om te zien tot welk niveau de band het publiek bij hun optredens betrekt.

De set wordt schijnbaar afgesloten met hun grootste hit – in ieder geval op de Nederlandse radiostations – “Cool Kids”. Het is dan ook geen wonder dat dit nummer door letterlijk iedereen meegezongen wordt. Terwijl het publiek het refrein keer op keer door blijft zingen vertrekt het viertal na een oprecht dankwoord van Sydney terug het duister in. Lang hoeven fans niet te wachten op een toegift, want al snel komt de band weer terug voor de uitvoering van hun allerlaatste nummer “Nothing’s Wrong”. Al gauw wordt duidelijk dat de band het beste voor het laatste heeft bewaard, want grote ballonnen vol confetti worden door crewleden de zaal ingeworpen waardoor het feestgehalte een climax bereikt. Terugkaatsende ballen hinderen gitarist Jamie en zangeres Sydney, terwijl ze op een grote tom mee drumt, maar de sfeer zit er zo diep in dat het allemaal niet meer uitmaakt. Echosmith heeft gezorgd voor een spetterende, mooie en vooral leuke show. Lachende gezichten overal.

Fotogalerij