Awolnation in de Melkweg

Voor de oprichting van Awolnation, zong diens frontman Aaron Bruno in diverse bands zoals Under the Influence of Giants en Home Town Hero. Deze projecten haalden het echter nooit tot onze kant van de Atlantische Oceaan. Nu Awolnation met “Sail” een fixe hit, en met Run een prima tweede plaat in handen heeft, staat de band zowaar al voor de vijfde keer in Nederland en vanavond voor de derde keer in de Amsterdamse Melkweg.

De eerste noten van de avond worden gespeeld door Finish Ticket, die voor het eerst op een Nederlands podium staan. Deze Amerikaanse jongens maken zomerse liedjes op een manier die sterk doet denken aan Young The Giant. Het publiek klapt braaf mee als de frontman daar bij het tweede nummer al om vraagt. Het vijftal komt dan ook sympathiek over en slaat goed aan bij het publiek.

Next up zijn de jongens van Nothing But Thieves, twee maanden terug nog in de grote zaal van de Melkweg. Deze Britse act gaat als een trein, en kan op fantastische wijze melancholische songs met sterke indie rock kan combineren. Daarbij zijn deze jongens niet vies van het publiek. Zo worden bijvoorbeeld de feesthoedjes uit het publiek gehaald en opgedaan. Nothing But Thieves zet makkelijk een overtuigende show neer, waar die energie vanaf spat en waar ook de wat meer integere songs ijzersterk op het publiek overkomen.

Als hoofdact Awolnation de bühne betreedt, zit de zaal al goed vol, al waren er uiteindelijk nog kaarten over. Dit is begrijpelijk na de lichte stijlverandering van het tweede album. De nieuwere, langzamere en softere songs werden echter niet gespeeld, in tegenstelling tot de snelle en energieke songs als “KOOKSEVERYWHERE!!!!” en “Windows”. Wat vooral opmerkelijk was aan de setlist was een volledige en formidabele uitvoering van het twaalf minuten durende “Knights of Shame”, inclusief spotlight moment voor rapper en toetsenist Kenny Carkeet.

Uiteraard gaan concerten zelden perfect, zo ook vanavond. Bij voorbeeld piept de microfoon tijdens de korte set van Finish Ticket geregeld. Tijdens de show van Nothing But Thieves stonden de back-up vocals juist weer helemaal uit. Daarbij staat het geluid als geheel ietwat slordig afgesteld. Bij Awolnation zelf leiden de problemen tot een vertraagd betreden van het podium. Ook klinkt zanger Aaron Bruno niet altijd even lekker, als hij besluit van de albumpartijen af te wijken. Het indrukwekkende lichtwerk in combinatie met de poses van Bruno’s magere lichaam, zorgen en echter voor dat dit bijna onopgemerkt gebeurd.

Aan entertainment ontbreekt het niet deze avond. De pakkende liedjes van Finish Ticket, het onbegrensde enthousiasme van de knappe jongens van Nothing But Thieves en uiteraard de adembenemende show van Awolnation. Ondanks de gebreken een charmant, en bij vlagen zelfs sensationeel optreden.

Fotogallerij