Within Temptation in de Oosterpoort

Alweer bijna een jaar geleden verscheen het bericht over de huidige theater tour van Within Temptation door Nederland. Met een gloednieuwe show getiteld  ‘Theatres On Fire’ gaven zij afgelopen weekend acte de présence in De Oosterpoort te Groningen. Met twee uitverkochte shows bleek maar weer hoe succesvol de Nederlandse rockformatie nog altijd is.

De avond staat compleet in het teken van de symfonische rockband, want er is geen plaats voor een voorprogramma. De kans is groot dat het te maken heeft met de immense stageproductie voor deze tour. Voor aanvang van het concert is te zien dat er behoorlijk geïnvesteerd  is in projectieschermen. Daarnaast bestaat het podium uit meerdere verdiepingen waar de muzikanten zich op kunnen manifesteren. Wanneer iets na 20:30 uur daadwerkelijk de lampen in de zaal uitgaan wordt het geheel pas echt duidelijk zichtbaar.

De set wordt gestart met een filmische intro versie van “Stairway To The Skies” dat wordt geprojecteerd op het immense achtergrond scherm. Vervolgens zet de band “The Cross” en “Hand Of Sorrow” van The Heart Of Everything in. Een verrassend begin, maar dat is ook wat de band voorafgaand had aangekondigd. Dat er plaats zou zijn voor ander werk dan wat er normaal op de setlist staat. Op de achtergrond wordt de band bijgestaan door een compleet orkest bestaande uit hologrammen en 3D-projecties. Dat er gebruik is gemaakt van de nieuwste technieken moge duidelijk zijn. De daadwerkelijke extra muzikanten vallen goed samen met de projecties. Een violiste en cello speler zorgen voor een stukje extra dynamiek in de totaalsound van de band.

Verfrissend is vervolgens de intro van “And We Run” waarin Ruud Jolie met een akoestische gitaar een ander arrangement laat horen. Helaas valt het nummer later toch in het oude principe en zien we Xzibit zijn inbreng vertolken op het scherm. En dat is nou net waar de band in verzande tijdens de Hydra World Tour. Te veel gastartiesten geprojecteerd mee laten zingen zorgde destijds niet voor het gewenste effect. Alleen nog tijdens “Paradise (What About Us?)” zien we de ex-Nightwish zangeres Tarja Turunen voorbij komen. Daarentegen is de hologram tijdens “Somewhere” van een ongekende kwaliteit waardoor er sprake is van optische illusie. Tijdens het nummer komt Anneke van Giersbergen zangeres Sharon den Adel versterken. Het publiek klapt ook wanneer ze het podium op lijkt te lopen. Echter blijkt Anneke helemaal niet aanwezig, maar zien we een hologram van haar die bijna niet van het echt te onderscheiden is.

Nadat de band “Mother Earth” ten gehore heeft gebracht is het tijd voor een pauze waarna er verder wordt gegaan met “The Last Dance”. Het nummer werkt uitstekend in deze theater setting. De Keltische invloeden en akoestische feel van het nummer komen mooi uit waarbij ook de zang van Sharon niet onder stoelen of banken geschoven mag worden. Ze is vanavond goed bij stem en zorgt met haar uithalen voor het nodige muzikale vuurwerk. Ook de overige bandleden staan hun mannetje uitstekend. Met name gitarist Stefan Helleblad scoort punten met zijn energieke performance. Samen met Ruud Jolie zetten ze met hun beiden de solo’s en zware gitaarpartijen piekfijn weg. Powerdrummer Mike Coolen maakt ook een sterke indruk. Daarmee laat hij verreweg horen de juiste drummer te zijn in vergelijking met zijn voorgangers. Tracks als: “Stand My Ground”, “Covered By Roses” en natuurlijk “Ice Queen” komen voorbij. De akoestische versie van “Sinead” zorgt voor de gewenste afwisseling waarna wordt besloten met de fullband versie van “Stairway To The Skies”.

De band heeft ervoor gekozen om tijdens deze theater tour meer gas te geven dan tijdens voorgaande edities. De sfeer die de band creëert valt deze keer eigenlijk niet onder die van het theater concept. Menig nummer wordt in zijn normale compositie gespeeld en er is minder ruimte voor kleinere nummers of andere arrangementen. Het is iets waar de band zich bewust van is, wat blijkt uit het excuus dat wordt aangeboden tegen het einde van de set. Tijdens de vorige tour was er nog een duidelijke tweedeling in klein en groots. Dat was deze avond niet het geval en dat is op sommige momenten best jammer. Within Temptation is namelijk heel goed in staat om andere arrangementen te schrijven voor de bestaande nummers. Deze tour lijkt echter meer in het teken te staan van het visuele spektakel waaraan overigens ruimschoots voldaan.