Er zijn soms van die onvoorspelbare momenten die niet te vermijden zijn. Een van de ergste dingen die je als muziekliefhebber kunt meemaken is het einde van je favoriete band. Niet alle artiesten hebben het voorrecht om een constant succesvolle carriere te hebben. Een van die bands die helaas het onderspit heeft moeten delven zijn de Welshe jongens van The Blackout. Altijd natuurlijk een hartverscheurend moment om zoiets als muziekliefhebber te horen. Om het einde van de band te vieren besloot het zestal nog een allerlaatste tour door het Verenigd Koninkrijk te houden. Omdat er helaas nooit meer een Nederlandse show zal zijn, besloten we maar een bezoekje te geven aan onze westerburen.

De Academy in Manchester is een nogal vreemde plaats. Overdag is het gewoon een groot complex voor studenten maar in de avond vinden er de grootste concerten plaats. De tweede zaal van de Academy geeft de Welshe band ruimte voor een publiek van een kleine 1000 gasten. Van over de hele wereld zijn er mensen gekomen om deze show en deze tour mee te kunnen maken.

De avond wordt geopend door The Arcadia Verses, een band afkomstig uit het nabijgelegen stadje Bolton. Maar zelfs in Manchester hebben nog maar weinig mensen van de band gehoord. Het viertal speelt een setje van een half uur, bestaande uit enkele nummers van alternatieve/post-rock repertoire. Ondanks enkele technische mankementen speelt de band nog steeds een redelijk indrukwekkende set. Omdat nog maar weinig mensen van de band gehoord hebben, zijn er nauwelijks tot geen meezingers in de zaal aanwezig – daarnaast klinken veel nummers van de band hetzelfde waardoor misschien niet iedereen in het publiek evenveel van het voorprogramma heeft kunnen genieten.

Om 9 uur is het dan ook tijd voor de hoofdact van de avond. Onder luid applaus vanuit het publiek knalt The Blackout het podium op met het nummer “Tick Tick Boom!”, gespeeld over het intro van het nieuwe nummer “Wolves”. De beide frontmannen springen van hot naar her terwijl het publiek de woorden “We are the dynamite!” scandeert. Zodra het nummer inkickt, staat de bomvolle zaal meteen te springen. De technische problemen die zich voordeden bij The Arcadia Verses lijken echter nog niet helemaal voorbij, en sommige momenten worden lichtelijk verpest door het slechte geluid. De energie van de band zorgt er ook voor dat er regelmatig irritante feedback door de zangmicrofoons de zaal in komt. Maar dat mag de pret niet onderdrukken. Tijdens het tweede nummer, “We’re Going To Hell… So Bring The Sunblock” stapt frontman Gavin Butler op de handen van het publiek en schreeuwt hij de tekst van de breakdown gedragen door zijn fans.

De setlist van de band bestaat vooral uit nummers van de eerdere albums, als eerbetoon aan de hele tijdspan van The Blackout. Het grootste gedeelte van de setlist bestaat uit nummers van hun debuutalbum “We Are The Dynamite!” en “The Best In Town”. Het zestal heeft erg hun best gedaan om nummers te spelen die de vele hardcore fans het liefst wilden horen. Zo spelen ze op deze tour voor het eerst in vele jaren de nummers “The Beijing Cocktail” en “Life & Death In Space”.

Tussen de nummers in nemen de heren af en toe de tijd voor een lach, waar de band redelijk bekend voor staat, en een traan. Verhalen worden verteld over voorgaande tours waarbij ze ook in Manchester speelden, de vele mooie herinneringen die ze eraan overgehouden hebben, en krijgen we een lichte achtergrond over waarom de band besloot de stekker er uiteindelijk toch uit te trekken. De band bedankt iedereen die gekomen is voor de jaren steun die ze gekregen hebben. Tijdens deze speeches en nummers als “Hope” worden er door de hele zaal tranen getuit.

Een speciaal eerbetoon geeft de band aan hun allereerste EP, de fanfavoriet “The Blackout! The Blackout! The Blackout!”, door een medley te maken van vier van de zes nummers van de EP. Even later in de set krijgen we nog het nummer “I’m A Riot? You’re A Fucking Riot!” te horen, waarbij de Academy 2 de grootste circle pit ooit te zien krijgt.

De enorme set bestaande uit een uur en een kwartier van de grootste nummers van de band wordt afgesloten met een emotionele uitvoering van het nummer “Save Our Selves (The Warning)” waarbij de hele zaal uit volle borst de uiterst meezingbare melodie meeschreeuwt. Dit laatste moment gebruikt de band om alle fans nog een laatste keer te kunnen bedanken en deze avond zijn de laatste 21 nummers in Manchester van The Blackout ooit gespeeld. De band heeft 13 jaar lang velen vermaakt met hun emotionele, boze en hilarische momenten. Veel bands kiezen voor een stille of plotseling einde, maar gelukkig heeft The Blackout ervoor gekozen deze laatste momenten nog te vieren. De immense live shows van de band zullen gemist worden, maar gelukkig kunnen we nog altijd genieten van de albums die met veel inspanning zijn gemaakt. The Blackout zijn, en zullen altijd blijven, the best in town.