Architects in Melkweg
Woensdag 25 februari markeert de dag dat de Britse metalcore band Architects weer de planken van de Nederlandse podia betreedt. ’s Werelds hardst werkende metal band is pas enkele dagen terug van een tour uit Japan en maakt zich meteen klaar voor een enorme Europese tour, met enorme namen die de band mag supporten. Het voorprogramma van de uitverkochte avond bestaat namelijk uit niemand minder dan Every Time I Die, Blessthefall, en Counterparts – drie bands die afzonderlijk ook de zalen vol zouden kunnen krijgen.
De eerste band die het podium mag betreden is de Canadese hardcore band Counterparts, een band die misschien nog niet bij iedereen bekend is, maar underground een enorme cultstatus heeft gekregen. De stevige hardcore band opent hun set met “Witness”, waarbij al meteen duidelijk wordt waar de fans zich in de zaal bevinden. Het duurt echter tot “Debris” voordat de fans het podium bereiken. De band speelt een strakke set vol ontzettend luide hardcore, met als hoogtepunten “Outlier” en de setafsluiter “The Disconnect”, waarbij we de eerste stagediver van de avond zien. De band zet een ontzettend goede show neer, maar alles is nog kinderspel vergeleken bij de bands die volgen. Counterparts keert in juni terug voor een optreden in Haarlem, plus een verschijning op Jera On Air – een optreden om als hardcore fan zeker niet te missen.
Vervolgens is het de beurt aan de Amerikaanse metalcore band Blessthefall, de ontzettend populaire band die al enkele jaren meegaat. Na een korte epische intro, is het de beurt aan drummer Matt Traynor om de set met het nummer “You Wear A Crown, But You’re No King” te openen. Zodra de woorden “watching your empire fall” worden geschreeuwd, staat meteen de hele zaal te springen. De band, onder leiding van frontman Beau Bokan, speelt in een rap tempo zowel nummers van het laatste album Hollow Bodies, als oudere tracks zoals “What’s Left Of Me”. De meeste gescreamde vocalen in Blessthefall worden verzorgd door bassist Jared Warth, waardoor Beau Bokan regelmatig de rol krijgt het publiek mee te krijgen, waar hij goed in slaagt. Echter zijn Beau’s vocalen, vooral de geschreeuwde, niet altijd on-point, maar dat is een klein detail vergeleken met de kwaliteit van de hele performance. Voorafgaand aan het nummer “Déjà Vu” vraagt de frontman of het Nederlandse publiek wel eens van stagedives heeft gehoord, waarmee hij het officiële startschot heeft gegeven van een avond die non-stop gevuld wordt met stagedivers en crowdsurfers. De spetterende, maar korte set van slechts 7 nummers, afgesloten door de titeltrack “Hollow Bodies”, is eigenlijk nog niet genoeg, want Nederland is nog lang niet klaar met Blessthefall.
Na de metalcore van Blessthefall is het weer tijd voor een flink staaltje hardcore, die verzorgd wordt door de Amerikaanse heren van Every Time I Die. Vorig jaar stond de band nog in het voorprogramma van A Day To Remember in de 013 van Tilburg, maar nu zijn ze terug met een nieuw album, From Parts Unknown, op zak, waarmee de band enkele southern hardcore knallers aan zijn repertoire heeft toegevoegd. De chaotische hardcore band opent hun set echter met de klassieker “No Son Of Mine”, waarbij de harde slam pits meteen de zaal openbreken. De hele band geeft een ontzettend energieke performance, met gitaristen Andy Williams en Jordan Buckley die constant van de ene naar de andere kant van het podium springen. Nadat frontman Keith Buckley voor het nummer “Bored Stiff” vraagt om een circlepit, legt hij nog geen 10 seconden in het nummer de rest van de band stil, vanwege de teleurstellende pit die hij krijgt. De band knalt hit na hit door de set heen met als hoogtepunten de klassiekers “The New Black” en “We’rewolf”. Opmerkelijk is voor de keuze als setafsluiter het nummer “Moor”, dat voor de helft gevuld is met een minimalistische pianotrack. Every Time I Die-fans die nog niet geheel tevreden zijn, hoeven ook niet lang meer te wachten – samen met Counterparts treedt de band in juni op in Haarlem.
Na drie geweldige voorprogramma’s is het tenslotte tijd voor de grote finale, de hoofdact van de avond, de Britse metalcore band Architects. Hoewel het album Lost Together // Lost Forever nog geen jaar uit is, is dit al het derde optreden dat de band op Nederlandse bodem geeft ter promotie van de plaat. Met het nummer “Broken Cross” opent de band hun stevige set. En dan duurt het niet lang voordat de eerste stagedivers van het podium af zijn gedoken. Aan de gezichten van de bandleden te zien, zijn de fans niet de enigen die zich erg vermaken. De honderden performances die de band per jaar geeft werpen hun vruchten af, aangezien alles wat de band doet ontzettend strak en energiek is. Veel valt er niet op aan te merken bij de set van Architects – het enige minpuntje is de keuze van de setlist. Het laatste album wordt op één track na in zijn totaliteit gespeeld, waardoor er nog maar heel weinig ruimte overblijft voor ouder materiaal, en laat dat nou net zijn waar de hardcore Architects-fan voor gekomen is. Nummers als “Naysayer” en “C.A.N.C.E.R.” zijn dan goede substituten en de fan-favoriet “Follow The Water” kan natuurlijk ook niet ontbreken. Tijdens een set vol harde knallers neemt frontman Sam Carter tussen de nummers door tijd voor rust door een babbeltje met het publiek te maken. Tussen de nummers door ontvangen de veganistische Britten een stuk kaas, vragen ze om respect voor onze medemens tijdens het moshen en stagediven en begeleiden ze een fan uit Liverpool die voor de tweede keer in haar leven een duik over het publiek maakt.
De band sluit hun set van iets meer van een uur af met één van hun bekendste tracks, “These Colours Don’t Run”, voordat ze nog terugkomen met een toegift van de instrumentale “Red Hypergiant” en als klap op de vuurpijl “Gravedigger” om het feest compleet te maken. Een avondje in de Oude Zaal vol hardcore, metalcore, broederschap en vooral heel veel stagedives (zie de video onderaan) wordt hiermee afgesloten. Architects laat met dit optreden zien waarom ze momenteel een van de populairste metal bands in de wereld zijn. De volgende keer dat de band terugkeert is het de beurt aan de grotere zalen om uitverkocht te raken.