Kodaline in Paradiso

Na twee jaar getourd te hebben met maar één album, was hier dan eindelijk het nieuwe album van Kodaline: Coming Up For Air. Dit natuurlijk met bijbehorend concert in “one of our favourite venues”, aldus zanger Steve Garrigan. De show in het uitverkochte Paradiso zat vol clichés, maar dit leken de fans niet erg te vinden.

Het is eerst de beurt aan Andreas Moe, een Zweedse singer-songwriter die teksten heeft ingezongen voor Avicii, in 2014 samenwerkte met Tiësto en in 2015 met Hardwell werkte. Hij is voornamelijk bekend van zijn single “Ocean” en daarmee kreeg hij dan ook het publiek mee. Andreas Moe is steengoed live, hij is een entertainer, hij krijgt het publiek mee en hij heeft catchy ritmes in zijn nummers. Kortom, de zaal is goed opgewarmd voor Kodaline.

Er klinkt geschreeuw en gejoel door Paradiso wanneer de bandleden van Kodaline een voor een het podium betreden. Het gegil neemt toe wanneer Steve het podium op komt lopen, bijna direct de microfoon pakt, de maat klapt en de gehele band “Ready” inzet. De toon is direct gezet en de opening maakt duidelijk waarom Paradiso, terecht, is uitverkocht: dit zal een overweldigend concert worden. Pas na het openingsnummer, wat van het nieuwe album komt, begint Steve met het publiek te praten: “Thanks for coming alone, we’re Kodaline, cheers!”

De mondharmonica komt om de hoek kijken bij het tweede nummer, “Love Like This”. Steve laat het publiek het refrein voor hem zingen en hij staat er nog even van te kijken dat de tekst exact zo is zoals het hoort. Met een gigantische glimlach op zijn gezicht neemt hij de zang weer voor zijn rekening. Meezingmomenten als deze zijn verspreid over het hele concert.

Achter het podium hangen lichtslangen, welke tijdens het refrein van het uptempo nummer ”Lost” ineens aan gaan. Een regen van lichtjes voegt toe aan de sfeer van het concert en benadrukt de intimiteit die zowel Paradiso als Kodaline met zich meebrengt. Het is in Paradiso vaak zo dat het geluid te hard is vanwege de kleine ruimte, maar bij de over het algemeen rustige muziek van Kodaline is dit niet zo. De uithalen van Steve klinken vanzelfsprekend harder, maar dit is zeker niet storend.

Het begin en het einde van het concert bevatten voornamelijk hitjes, maar het midden van het concert bevat een aantal nummers die wat minder bekend zijn, voor zover Kodaline onbekende nummers heeft. Nummers als “Play The Game” en “Brand New Day” doen het minder goed bij het publiek en het wordt tijd voor hits als “All I Want” en “Honest”. Maar die komen niet, tenminste, niet direct. “This is our last song”, geeft Steve aan wanneer hij “Love Will Set You Free” instart. De toegift na heel wat geschreeuw van de woorden “We want more” is dan ook zeker niet onverwachts. Kodaline komt terug het podium op en creëert drie nummers lang een sfeer in de zaal waarbij bijna iedereen meezingt, mee klapt en dit met een enorme glimlach doet. Na “Honest” volgt “Big Bad World” en natuurlijk de afsluiter van het concert, “All I Want”.

Kodaline heeft bewezen dat het niet alleen een goed album kan maken, maar deze live ook nog eens fantastisch kan presenteren. Tijdens de echt grote hits werd luidkeels meegezongen door bijna het gehele publiek en ook de nummers van het nieuwe album werden goed ontvangen bij de fans.