As It Is in The B
Op de ijskoude donderdag 19 februari maken de Britse pop-punkers van As It Is hun terugkeer naar ons land. Niet Amsterdam, niet Utrecht, niet Eindhoven, nee, dit keer worden de muren van The B in het Limburgse dorpje Venray blootgesteld aan een dosis punk. De Britse band komt niet alleen. Sterker nog, de hele avond staat vol met nieuwe, opkomende punk bandjes – met zowel locals als internationaal bezoek. Vijf bandjes voor vijf euro. Mooie deal. Echter is de kleine zaal niet uitverkocht, hoewel dat niet heel vreemd is gekeken naar onder andere de locatie van de zaal en de dag van de week.
Maar dat mag de pret niet drukken. De eerste band die op de planken staat is de Venrayse groep Nubcake. De punk rock groep lijkt bij de eerste indrukken nogal zenuwachtig en onervaren, maar tijdens de energieke, swingende en dansbare stukken in de nummers krijgen ze het aanwezige publiek al aardig mee. Niet alles lijkt de band echter mee te zitten. De microfoon van zanger Noud Bouwmans staat niet erg hard, waardoor zijn pogingen om het publiek mee te krijgen niet altijd hoorbaar zijn. De knop van nervositeit lijkt bij het laatste nummer, de nieuwe single “Run Away”, plots omgeslagen te zijn, en hiermee laat de band alsnog een goede indruk achter.
Na Nubcake zijn de Veluwenaren van Alive Again aan de beurt om een poging te wagen het publiek op te warmen. De jonge band heeft al een aardige fanbase opgebouwd en hier en daar worden de nummers ook meegezongen. Met het openingsnummer “Semester” geven ze een goede sfeerimpressie van de pop-punk die we van ze kunnen verwachten. Helaas klinkt de zang van frontman Marijn te Flierhaar niet overal even zuiver, maar dat zorgt er niet voor dat er geen gezellig sfeertje ontstaat. Tijdens een full band uitvoering van het nummer “Roadtrips and Campfires” wordt de band vergezeld door The Press And The President-frontman Stefan Bonestroo, die de gastvocalen in het nummer mag verzorgen. Met een gevoel vol gezelligheid te hebben verspreid in de zaal verlaat de band na het nummer “This Is The Season” het podium om plaats te maken voor het eerste internationale bezoek.
Dankzij de barre temperaturen van de Limburgse winter lijkt het publiek nog steeds niet helemaal opgewarmd voordat de Britse band Trash Boat het podium betreedt. Lang zal de kou niet blijven, want de enorm energieke melodische hardcore van deze Britten is niet bepaald lief. De enkele heren aanwezig in een zaal vol fangirls verzamelen zich binnen enkele nummers in het midden van de zaal voor de eerste mosh pits van de avond. De intimiteit van de zaal, in combinatie met de heerlijke punk, zorgt voor een goede vibe bij het publiek. Trash Boat zou wel eens de verrassing van de avond kunnen zijn.
Na de furie van Trash Boat besluiten de Australische heren van Trophy Eyes er nog een schepje bovenop te doen. De hardcore van down under lijkt bij een deel van het publiek een favoriet te zijn – zodra de band de eerste noten aanslaan vliegen er hordes van stagedivers van het podium af. Frontman John Floreani maakt met gemak contact met de aanwezige fans in de zaal, die graag van zich laten horen. Het half uurtje headbangen, stagediven en emotionele speeches wordt afgesloten met het nummer “In Return”, waarbij Trophy Eyes nog voor een laatste keer laat horen waar ze van gemaakt zijn. De band laat weten zo snel mogelijk weer terug te keren – gelukkig.
Last but not least is het de beurt aan de headliners van vanavond. As It Is. De vrolijke pop-punk onder leiding van Patty Walters is, ondanks hun kleine discografie, enorm populair. Deze show in Venray is de laatste show van hun Europese tour, wat zorgt voor veel emotionele en hilarische momenten bij de band. Al voordat de band het podium betreedt met het nummer “Horoscopes”, zit de sfeer er goed in. Opvallend is wel dat As It Is relatief wat lichtere muziek speelt dan Trophy Eyes en Trash Boat, waardoor de mosh pits en stagedivers wegblijven. Niet dat de zaal daardoor minder in beweging is. Het Britse vijftal krijgt met hun muziek overal de voetjes van de vloer. Naast materiaal van hun EP spelen ze ook enkele nieuwe nummers van het aankomende album, waaronder de nieuwste single “Dial Tones”, dat al luidkeels door een groot gedeelte van de zaal meegezongen wordt. De feestelijke vreugde van de band, crewleden en andere bands zorgt er echter wel voor dat de muzikale kwaliteit niet van de hoogste orde is. Met onder andere komkommers, jam, veel bier, en shirtloze bandleden werd het, aldus de band, de rommeligste, smerigste show die ze ooit gespeeld hadden. De intimiteit van het publiek en de vreugde bij de bands zorgde voor een uiterst geweldige sfeer aan alle kanten.
Vlak na een emotionele speech en dankbetuiging aan iedereen die de tour mogelijk had gemaakt – tijdens het laatste nummer van de set, “Can’t Save Myself” – bereikte de show een emotioneel hoogtepunt toen fans in de hele zaal papiertjes met het logo van de band omhoog hielden. En alsof de show nog niet chaotisch genoeg was, werd het podium vervolgens bezet door shirtloze crewleden en de helft van het publiek. Dat kan natuurlijk niet zomaar voorbij gaan zonder een oprechte toegift, die de band geeft door Venray de wereldprimeur van één van hun nieuwe nummers te geven.
Wanneer het debuutalbum van de band op de markt verschijnt staat nog niet precies vast, maar voor degenen die de band niet kunnen missen: As It Is speelt in april in het voorprogramma van Silverstein in de Oude Zaal van de Melkweg in Amsterdam. Hoe dan ook, het publiek van Silverstein zal erg zijn best moeten doen om die show net zo goed te maken als deze.
Beveiligde verbinding