Gerard Way in de Melkweg

Het is bijna vijf jaar geleden dat Gerard Way voor het laatst op een Nederlands podium stond. Toen nog met zijn collega’s onder de naam My Chemical Romance. Nu de artiest een eigen album in elkaar heeft gezet is hij terug. Niet om zijn eigen album te promoten, maar omdat hij het toeren en optreden zo gemist heeft. De Melkweg in Amsterdam heeft hem om deze reden dan ook met open armen ontvangen.

De band Nothing But Thieves staat vanavond in het voorprogramma. Dit vijftal uit het Britse Essex speelt een korte maar pakkende set, bestaande uit tracks die doen denken aan Young the Giant en M83. Dit getalenteerde groepje heeft nog geen album debuut op zak, maar weet het publiek mee te krijgen. Dit vooral omdat de songs overtuigend zijn, de interactie met het publiek dik in orde is en de jongens zelf hard hun best doen. Het publiek staat al stijf van de spanning, wachtend op Gerard maar Nothing but Thiefs doet daar makkelijk nog een schepje bovenop.

De mensen in de zaal bestaan met name uit fans van My Chemical Romance en een verzameling fangirls/ -boys. Dit is tijdens het optreden te merken aan het enthousiasme en de reacties. De dames en heren in de menigte liggen aan de voeten van Way. Al voor dat de beste man zelf op de bühne staat. Als Gerard dan op het podium staat is het publiek in extase. De trouwe fanclub let op elke beweging en anticipeert daar op door mee te klappen, springen, zwaaien et cetera. Hoe enthousiast het publiek ook is, er is ruimte voor meer. De zaal was namelijk niet uitverkocht. Gerard heeft op zijn nieuwe album Hesitant Alien een totaal andere stijl toegepast, waarop veel MCR fans zijn afgeknapt en weggebleven.

Fans die hoopten op een optreden van de MyChemRo-frontman worden teleurgesteld. Het theatrale van vroeger is nog wel een beetje blijven hangen, wat terug te zien is in zijn gezichtsuitdrukkingen en gebaren, maar eigenlijk staat er een totaal andere artiest op de planken. De zanger is in zijn muziek en manier van optreden enorm gegroeid. Gerard Way als rebellerende tiener is er niet meer. In plaats daarvan staat er een vaderfiguur op het podium. Niet door de schattige, soms gênante danspasjes, maar vanwege de neiging om zorg te dragen over zijn fanbase. Verschillende sociaal-maatschappelijke problemen komen ter sprake waaronder transseksualiteit, feminisme en mentale gezondheid. Hiermee heeft de zanger enorme pluspunten verdiend.

Wat betreft de muzikale groei: wederom laat Gerard Way MCR volledig achter zich. Iets wat vooral in de setlist te merken is. Hiermee maakt de zanger wel een statement en dat is respectabel. Er moet echter wel gemeld worden, dat hij een ijzersterk team achter zich heeft. Op het podium mag er wel wat meer bewogen worden (zelfs gitarist Ian Fowles en bassist Matt Gorney staan bijna het hele optreden op de zelfde plek), maar dat neemt niet weg dat de band enorm strak speelt en het geluid, voor Melkweg standaarden, fenomenaal staat afgesteld.

Gerard Way heeft een uitzonderlijk interessante show neergezet. De enthousiaste reacties van het publiek, de setlist, de hoogstaande muzikale kwaliteit, de respectabele speeches tussendoor, maar ook het voorprogramma, Gerard zijn live band en uiteraard de performance zelf. Stuk voor stuk opmerkelijke hoogtepuntjes.

Fotogalerij