Various Artists – Punk Goes Pop 6

Al vele jaren is het een bekend terugkerend fenomeen. Punk Goes…. Platenmaatschappij Fearless Records roept enkele bands bij elkaar en vraagt ze om elk een nummer te coveren. Of het nu muziek is uit een bepaald tijdperk (Punk Goes 80’s, 90’s) of een bepaald genre (Metal, Classic Rock), elke keer levert het weer verrassende resultaten op. De meest populaire categorie blijkt dan toch Punk Goes Pop te zijn, waarbij verschillende punk (lees: alles tussen indie rock en deathcore) bands de nummers coveren die het afgelopen jaar in de hitlijsten hebben gestaan. Twaalf jaar na de eerste versie is hier alweer de zesde editie uitgave van Punk Goes Pop.

Punk Goes Pop 6 is even verrassend als de voorgaande edities. Zelfs de tracklist alleen roept al veel verwachtingen op. We Came As Romans die Taylor Swift covert? August Burns Red gaat “Wrecking Ball” coveren? In eerste instantie lijken het geweldige ideeën, maar in de praktijk blijken de hoog geanticipeerde covers toch tegen te vallen. De technische metalcore van August Burns Red zou zelfs Miley Cyrus goed kunnen klinken, zou je denken, net zoals ze jaren geleden “Baby One More Time” van Britney Spears tot een meesterwerk hebben kunnen maken. Helaas blijven de technische metalriffs en alternatieve maatsoorten weg en laat de stem van zanger Jake Luhrs nog wensen over.

Nog een kenmerkende cover op het album is Paramore’s “Ain’t It Fun”, uitgevoerd door Issues zanger Tyler Carter en The Word Alive drummer Luke Holland. Apart aan het nummer is dat Paramore zelf al van origine een punk band is. Niet vreemd is het dan dat de cover maar weinig verschillen toont van het originele nummer. Bedenk dan bij jezelf wie je liever een Paramore-nummer zou willen horen zingen: Hayley Williams of Tyler Carter? Het antwoord lijkt al duidelijk. Natuurlijk is er dan nog Luke Holland die de drums op het nummer verzorgd. Het is wel leuk hoe hij er hier en daar versieringen het nummer in kan brengen, maar echt nodig is het niet om bijvoorbeeld het hele couplet te vullen met dubbele bas.

In de categorie “omdat het kan, betekent het nog niet dat het moet” hebben we nog de covers van Oceans Ate Alaska en Youth In Revolt, die respectievelijk Beyoncé’s “Drunk In Love” en Lorde’s “Royals” coveren.  Deathcore band Oceans Ate Alaska begint al vanaf het begin van het nummer met het produceren van ongewenste geluiden. Om het licht te zeggen, ben ik sowieso geen fan van Beyoncé’s muziek, maar hoe Oceans Ate Alaska “Drunk In Love” uitvoert, bewijst dat het nog altijd erger kan. Wel krijgt de band van me een prijs voor het meest naar de eigen stijl brengen van het gekozen nummer. Dan is er nog Youth In Revolt die “Royals” van Lorde covert. Eindelijk een echt goede cover, zou je denken. Het minimalistische origineel wordt heerlijk aangevuld met een stevige beat en punkgitaren – zoals een punk-goes-pop cover zou moeten zijn. Helaas kon de band het niet laten om een totaal ongepaste breakdown helemaal aan het einde van de brug het nummer in te werpen. Voor een seconde of vijf gooit de band het roer totaal om, om vervolgens weer terug te keren naar waar ze vanaf kwamen alsof er niks gebeurd is. Een onnodige teleurstelling.

Zitten er dan ook nog wel goede covers op het album, begin je je dan af te vragen. Gelukkig wel. Eén van de beste covers komt zelfs vanuit de hoek waar je het juist het minst ziet aankomen. Groove metal band Upon A Burning Body werkt samen met Body Count’s zanger/rapper Ice T om het trap nummer “Turn Down For What” van DJ Snake en Lil Jon een nieuwe wending te geven. Een vreemd controversieel nummer, uitgevoerd door vreemde en controversiële artiesten. Een beruchte 56-jarige gangster/metal rapper die samenwerkt met de band wiens zanger enkel voor publiciteit tijdelijk van de aardbodem verdween. Vreemder kan het haast niet. Misschien dat het juist daarom zo goed klikt. De band en rapper weten het nummer instrumentaal gezien om te bouwen tot een goede metal-uitvoering van het originele trap nummer. Daarnaast hebben ze het nummer ook nog voorzien van extra lyrics, waardoor de hele track spannend blijft.

Maar de prijs voor beste cover van het album staat geschreven achter de naam van Set It Off. De symfonische rock/pop-punk band maakt een uitstekende cover van Ariana Grande’s nummer “Problem”. Als hoogtepunt krijgt zanger Cody Carson het zelfs voor elkaar om Iggy Azelea’s rap vlekkeloos uit te voeren. Maar naast deze twee covers zijn er niet veel andere tracks die nog de moeite waard zijn. Knuckle Puck’s cover van The 1975’s “Chocolate” en Slaves’ cover van The Neighbourhood’s “Sweater Weather” kunnen eventueel ook nog door de beugel, maar verder dan dat houdt het op. Veel bands op het album missen hun doel en slagen er niet in om een cover interessant te maken, op welke manier dan ook.

Beoordeling: 5,5

Of het nu is om het nummer eigen te maken, of om het nummer belachelijk te maken, het grootste gedeelte van de hele plaat bestaat uit bands die beiden niet succesvol voor elkaar krijgen. Een popnummer volgooien met onnodige breakdowns om het “punk” (of metal) te maken, zorgt er nog niet voor dat het een even grote hit wordt als het origineel. Fearless Records zou er beter aan toe zijn als ze iets meer tijd tussen de Punk Goes…-albums  planden. In april bracht het label nog Punk Goes ´90s Vol 2 uit, waar ook enkele missers op stonden. Volgende keer mogen ze er best een maandje langer over doen, zolang de covers maar beter zijn dan op deze plaat.

 Releasedatum: 17 november
Label: Fearless Records
Verkrijgbaar via: bol.com, iTunes