Donderdag 13 november markeert de dag dat Rise Against terugkeert naar ons koude landje. De band is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot één van de grootste namen in de moderne punk scene. Het is dan ook geen wonder dat de band nu in de grote Heineken Music Hall speelt, waar een grote hoeveelheid fans zich op deze doordeweekse donderdag verzameld heeft. Met hun zevende album The Black Market op zak en support van Pennywise en Swimmers belooft het een spectaculaire avond te worden.

De avond werd geopend door de jonge broekies van Swimmers. Bij de eerste noten die de voormalige Emily’s Army produceerde verbaasde ik me over het geluid. Kraakhelder. Na een grote hoeveelheid hardcore punk shows in kleine zaaltjes gewend te zijn is dit wel even andere koek. Helaas lijkt het erop dat de Swimmers niet helemaal aanslaan bij het publiek. Met hun surf rock/punk-combi moeten ze erg veel moeite doen om ook maar een beetje beweging te zien. De band slaagt erin om ons lichtelijk te vermaken maar zodra ze hun laatste nummer aankondigen gaat er een vlaag van opluchting door de zaal. Maar goed. De band heeft gedaan wat ze kunnen.

De uitvoering van Swimmers vormt een sterk contrast met de ouwe rotten van Pennywise. De band maakt al muziek sinds lang voordat de gemiddelde bezoeker geboren was. Menig bezoeker is daarentegen wel al op de hoogte van het bestaan van Pennywise, die hun set opent met hun self getitelde nummer “Pennywise”. Het duurt dan ook niet lang voordat de hele zaal in beweging is. Een klein minpuntje, vergeleken met Swimmers, is het geluid. Waar bij Swimmers alles top en helder was, klinkt de gitaar van gitarist Fletcher Dragge enorm lelijk en goedkoop. Een tegenvallertje. Tussen de nummers door neemt de band gerust de tijd om even een babbeltje te maken met het publiek. Halverwege de set laten ze zelfs de beslissing voor het volgende nummer over aan het publiek, dat uiteindelijk kiest voor een cover van Bad Religion’s “Do What You Want”. Uiteindelijk sluit de band hun set af met hun klassieker “Bro Hymn”, die iedereen, fan of niet, mee kan zingen. Een golf van geluid in de bekende melodie overbrugt het publiek gedurende de laatste minuten van de set.

De hoofdact van vanavond, Rise Against, heeft geen introductie nodig. Het melodische hardcore punk kwartet heeft een grote hoeveelheid nummers die voor zich spreken. De band knalt hun set in met “Ready To Fall”, dat gelijk wordt opgevolgd door de klassieker “Give It All”. Zanger Tim McIlrath laat zich niet tegenhouden door de barrière tussen het podium en het publiek, en klimt gewoon op de handen van de voorste rijen. Alleen Rise Against zou een set met een hoogtepunt kunnen beginnen en vervolgens zichzelf nog kunnen overstijgen. De band heeft een setlist samengesteld waarmee ze voornamelijk de oude hardcore fans tevreden kunnen houden. De uitgebreide catalogus van Rise Against bevat ondertussen genoeg hits om daarvoor te kunnen zorgen. Nummers als “Re-Education (Through Labor)”, “Help Is On The Way”, “”Like The Angel”, “Prayer Of The Refugee”, komen allemaal voorbij. Naast deze hits speelt de band ook enkele nummers van hun nieuwste plaat, The Black Market, die ook zonder moeite door het hele publiek meegezongen worden. De zaal is ondertussen omgetoverd tot één enorme moshpit en voor de echte old school Rise Against fans speelt de band nog een paar nummertjes van hun eerste twee albums.

Na een spetterende, energieke, heldere, zuivere, intense set verlaat de band na een uurtje het podium. Zanger Tim McIlrath komt met een akoestische gitaar terug het podium op, vergezeld door gitarist Zach Blair, om even een stukje rustiger aan te doen. Het tweetal speelt een schitterende uitvoering van het nummer “People Live Here”, afkomstig van hun laatste album. Om het niveau nog een stukje hoger te leggen speelt Tim in zijn eentje nog het nummer “Swing Life Away”, waarbij de tranen bij sommige mensen in het publiek niet verborgen blijven. Na afloop komt de rest van de band nog even terug het podium op om de set af te sluiten met “Make It Stop” en een uitgebreide versie van “Savior”, waarbij de band gedurende de brug de tijd neemt om instrumentaal flink uit te bouwen. Luidkeels zingt het publiek nog de laatste woorden van de setafsluiter mee voordat de band definitief het podium verlaat en ons achterlaat met het gevoel dat ze weer voldaan hebben aan een geweldige avond.

Fotogalerij